Το σπήλαιο πήρε το όνομα του από το Λόρδο Βύρωνα, ο οποίος στις αρχές του 19ου αιώνα, σε επίσκεψή του, αναγκάστηκε να μείνει μέσα για μερικές ώρες επειδή έσβησαν οι δάδες που φώτιζαν το χώρο. Βρίσκεται κοντά στην Κερατέα Αττικής, στο Πάνειο όρος, Νότια της κορυφής Κερατοβούνι σε υψόμετρο 600μ. Εδώ, η θέα από την είσοδο του σπηλαίου. Στο βάθος η Μακρόνησος. Οι φωτογραφίες είναι ευγενικη προσφορά του αναγνώστη μας Χρήστου Νικολόπουλου, Θεολόγου-Βυζαντινολόγου.
Η θέα από την είσοδο του σπηλαίου. Στο βάθος η Ανάβυσσος.
Η είσοδος του δε φαίνεται από το δρόμο καθώς ανοίγεται οριζόντια προς το έδαφος.
Αφού κατέβουμε περίπου 2 μέτρα με αντιστήριξη μπαίνουμε στην πρώτη αίθουσα του σπηλαίου. Το σπήλαιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελείται από 4 παράλληλες αίθουσες σχήματος οβάλ, που ενώνονται σε 1-2 σημεία η μία με την άλλη.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου βρίσκονται πολυάριθμες επιγραφές στα τοιχώματα, με ονόματα και χρονολογίες. Η παλαιότερη επιγραφή φαίνεται να είναι από το 1872. Εντυπωσιακή ήταν η ύπαρξη αρκετών βράχων στο μέσο της πρώτης αίθουσας από κρυσταλλικό CaCO3 σε αρκετά καθαρή μορφή.
Από τη δεύτερη αίθουσα θα πρέπει κανείς να αναρριχηθεί, για 8 μ. περίπου, στην τρίτη αίθουσα του σπηλαίου, με τη βοήθεια του μόνιμου σχοινιού που βρίσκεται εκεί, αλλά και πατώντας στα αρχαία λαξευμένα πατήματα που έφτιαξαν οι αρχαίοι για να κάνουν πιο εύκολη την πρόσβασή τους στη λιμνούλα, που βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο του σπηλαίου.
Όταν ανέβουμε στην τρίτη αίθουσα έρχεται η ώρα για μια ομαλή κατάβαση, 10 μ. περίπου, η οποία μας οδηγεί, πάλι με τη χρήση σχοινιού, ακόμα πιο κάτω, σε μία μικρή λιμνούλα. Εκεί το σπήλαιο τελειώνει.