Η ανάληψη των καταθέσεων του Αρχιμανδρίτη π. Αλεξίου Εγκλειστριώτη

Ορθοδοξία / Μορφές - 13 Ιουνίου 2021
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Για να μπορεί κάποιος να κάνει αναλήψεις από κάποια τράπεζα, πρέπει να έχει καταθέσεις. Και οι καταθέσεις, για να γίνουν σε αυτήν, προϋποθέτουν από τον καθένα μας επίπονη εργασία, καλή διαχείριση των προσόδων, εκζήτηση μόνο αναγκαίων και όχι περιττών πραγμάτων και πόθο πτωχείας του Χριστού, που στοχεύει στην αποταμίευση από τις στερήσεις εκζητήσεων και απολαύσεων προσκαίρων. Αυτές οι καταθέσεις αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται με τον νόμιμο τόκο, έτσι ώστε, όταν έλθει η στιγμή της αναλήψεως, ο κάθε καταθέτης να είναι βέβαιος, ότι θα έχει το αναγκαίο απαιτούμενο χρηματικό ποσό για τις ανάγκες του.

Στην πνευματική ζωή μας οι καταθέσεις είναι απαραίτητες, γιατί η στιγμή που θα χρειασθούμε να κάνουμε αναλήψεις δεν μας είναι εκ των προτέρων γνωστή και, αλλοίμονο, αν την στιγμή που ζητήσουμε να κάνουμε ανάληψη βρεθεί ο λογαριασμός μας μηδενικός. Τότε θα βρεθούμε στην έσχατη πλάνη. Τότε δεν θα μπορέσει κανείς να μας δανείσει, ή, και αν έχει, θα μας πεί: «Μήποτε ουκ αρκέσει ημίν και υμίν» (Ματθ. κε΄ 9).

Σήμερα, στην εόρτιο περίοδο της Αναλήψεως του Κυρίου μας ο χριστοφίλητος Αρχιμανδρίτης, ο βαθυσέβαστος π. Αλέξιος, της Ιεράς Μονής του Αγίου Νεοφύτου, του Εγκλείστου, στην Πάφο, με πίστη στην αθανασία της ψυχής και προσδοκία της των νεκρών αναστάσεως και της χαράς της Βασιλείας των ουρανών, ανελήφθη σε αυτούς. Ήλθε η στιγμή να κάνει και αυτός ανάληψη των καταθέσεών του από την τράπεζα του ουρανού. Και ο λογαριασμός του ήταν γεμάτος, αφού σε όλη του την ζωή έκανε κατάθεση στην τράπεζα του ουρανού, αποταμίευε γι’ αυτήν την μοναδική στιγμή, που περίμενε να ακούσει την ευκταία φωνή του Δικαιοκρίτου Κυρίου μας: «Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ. κε΄ 21).

Είχε καταθέσει στην ζωή της σεμνότητος και της χρηστότητος των ηθών από τα παιδικά του χρόνια στην Κρήτου - Μαρότου, όπου η πολύτεκνη οικογένειά του βίωνε Χριστό, και κοντά στον αδελφό του, τον μετέπειτα ρέκτη, φιλάγιο, φιλοπρόοδο και πανιερώτατο Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. κ.Νικηφόρο.

Είχε καταθέσει στον ιερό πόθο της ολοκληρωτικής αφιέρωσεως της ζωής του στον Κύριο, στο εφετό της καρδιάς του, τον δωρεοδότη Χριστό μας, από τον οποίο προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» (Ιακ. α΄ 17).

Είχε καταθέσει στην ευλάβεια προς τον Όσιο Νεόφυτο, τον Έγκλειστο, στην Εγκλείστρα του οποίου ασκήθηκε θεάρεστα αναδεικνύοντάς την πνευματική του παλαίστρα προς εξουδετέρωση της δυνάμεως του αρχαικάκου αλάστορος.

Είχε καταθέσει στην ιερή επιστήμη της Θεολογίας, της οποίας υπήρξε ακάματος διάκονος προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν ανθρώπων και στα εκκλησιαστικά γράμματα, αφήνοντάς μας πολύτιμη παρακαταθήκη ιδίως με τα έργα του Αγίου Νεοφύτου.

Είχε καταθέσει στην Ορδόδοξη σκέψη και τις συνεχείς παρεμβάσεις του σε επίκαιρα θέματα, τα οποία υπεστήριζε με σαφήνεια και τόλμη.

Είχε καταθέσει στην αγάπη του χριστεπωνύμου πληρώματος, στην κάλυψη των αναγκών του, στην παρηγορία του, στην στήριξή του στις δυσκολίες, επαναλαμβάνοντας το παύλειο: «Τις ασθενεί και ουκ ασθενώ; Τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;» (Β΄ Κορ. ια΄ 29).

Είχε καταθέσει στην φιλοξενία, δείχνοντας αρχοντιά μοναδική και εφαρμόζοντας πάλι το παύλειο: «Της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε» ( Εβρ. ιγ΄ 2).

Είχε καταθέσει στιν ιερωσύνη του και στην πνευματική του πατρότητα δείχνοντας επιμελώς σε όλους την μοναδική οδό σωτηρίας, τον δρόμο που περνάει από την Εσταυρωμένη Αγάπη και καταλήγει στα σκηνώματα του ουρανού.

Σήμερα η ψυχή σου, πολυσέβαστε π. Αλέξιε, αναλήφθηκε στους ουρανούς, για να συγκατοικήσει με τον αναληφθέντα στους ουρανούς Κύριο, τον γλυκύτατό μας Ιησού. Το ταμείο των καταθέσεών σου άνοιξαν Άγιοι Άγγελοι και το πλούσιο περιεχόμενό του παρουσίασαν με χαρά στον Κύριό μας, ο οποίος θα σου αποδώσει «το βραβείον της Άνω Κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14).

Από εκεί, από τον τόπο της αναπαύσεώς σου, ας δέεσαι για την Κύπρο μας, για το Μοναστήρι σου, για όλους, όσοι σε αγάπησαν η και σε πίκραναν, για κάθε ψυχή θλιβομένη και καταπονουμένη, ώστε να μην αμελούμε και εμείς να καταθέτουμε καθημερινά στα ταμεία του ουρανού, για να μπορέσουμε να κάνουμε ανάληψη την ώρα της εσχάτης ανάγκης και να βρούμε έλεος την ημέρα της Κρίσεως.