Προσβάσιμη σελίδα για τα άτομα με μερική ή ολική τύφλωση
Α-
Α+

Από την αταξίαν αναδεικνύεται το αγαθόν της ειρήνης

Σοφίας Πατερικής Απαύγασμα - 17 Μαΐου 2022
Άγιος  Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου Λόγος στ’, Ειρηνικός πρώτος

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=341063

15. Αι εποχαί δε αι οποίαι διαχέονται η μία εις την άλλην και αι οποίαι αντικαθιστούν σιγά - σιγά η μία την άλλην, μετριάζουσαι τας μεγάλας αντιθέσεις των άκρων με μίαν μέσην κατάστασιν και συνδυάζουν κατά τρόπον σοφόν την ευχαρίστησιν με την ανάγκην, δεν καθοδηγούνται από την ειρήνην;

Τι συμβαίνει δε με την ημέραν και την νύχτα, αι οποίαι είναι συμμετρικαί μεταξύ των και διαδέχονται η μία την άλλην, και η μεν μία μας ξυπνά, διά να εργασθώμεν ενώ η άλλη μας ξεκουράζει;

Τι επίσης με τον ήλιον και την σελήνην και το κάλλος και το πλήθος των άστρων, τα οποία ανατέλλουν και δύουν με πολλήν τάξι;

Η θάλασσα δε και η ξηρά, αι οποίαι ήρεμα εισχωρούν η μία εις την άλλην και δίδουν και παίρνουν η μία από την άλλην κατά τρόπον καλόν και τρέφουν με αγάπην τον άνθρωπον, εις τον οποίοι χορηγούν πλουσίως και με μεγάλην προθυμίαν ότι διαθέτουν;

Οι ποταμοί δε οι οποίοι τρέχουν ανάμεσα από όρη και πεδιάδας και δεν ξεπερνούν την κοίτην των, διότι αυτό δεν είναι κάτι χρήσιμον, ούτε επιστρέφουν να σκεπάσουν την γην;

Αι αναμίξεις δε και αι ενώσεις των στοιχείων και η συμμετρία και η αρμονία των μελών;

Αι τροφαί δε των ζώων, ο πολλαπλασιασμός των και ο διαχωρισμός των κατοικιών των; Και αυτά τα οποία κυριαρχούν, και εκείνα τα οποία υποτάσσονται, και εκείνα τα οποία είναι υποτεταγμένα εις ημάς και εκείνα τα οποία είναι ελεύθερα;

Όλα αυτά έτσι όπως έχουν και όπως κατευθύνονται και κυβερνώνται από τας πρώτας αιτίας της αρμονίας, η ιδία κατεύθυνσις δηλαδή και η σύμπνοια, τι άλλο θα ημπορούσε κανείς να νομίσει ότι είναι, εκτός από προτροπαί προς την φιλίαν και την ομόνοιαν, και από το να υπαγορεύουν εις τους ανθρώπους με το παράδειγμα των την ομόνοιαν;

16. Όταν δε επαναστατήση προς την φύσιν της η ύλη και συγκρατήται μόλις και μετά βίας, σχεδιάζουσα την διάλυσιν με την ανταρσίαν, ο Θεός ταράξη κάτι από την αρμονίαν διά να φοβήση ή να τιμωρήση τους αμαρτάνοντας, ή η θάλασσα καλύπτει την ξηράν ή η γη βράζει, ή έρχονται παράδοξες βροχές ή ο ήλιος κρύπτεται, ή η εποχή διαρκεί περισσότερον από το κανονικόν, ή αναβλύζει πυρ, αυτά τα φαινόμενα αποτελούν ακοσμίαν και δημιουργούν φόβους δι' όλον τον κόσμον και αναδεικνύεται πάλιν από την αταξίαν το αγαθόν της ειρήνης.

Και διά να αφήσω τους δήμους, τας πόλεις, τα βασίλεια, ακόμη δε και τας χορωδίας και τους στρατούς, τας οικογενείας, τα πληρώματα των πλοίων, την συζυγικήν ζωήν και τας εταιρείας, τα οποία διατηρούνται μεν και συγκρατούνται με την ειρήνην αλλά διαλύονται από την διχόνοιαν, θα έλθω με τον λόγον εις τον Ισραηλιτικόν λαόν και αφού σας υπενθυμίσω τα πάθη του και την διασποράν, την οποίαν έχουν τώρα, και εκείνην την οποίαν πρόκειται να πάθουν εις το μέλλον (διότι πιστεύω εις τας περί τούτων προφητείας), έπειτα θα ερωτήσω εσάς οι οποίοι το γνωρίζετε πολύ καλά, ποίον είναι το αίτιον των συμφορών αυτών, διά να οδηγηθώμεν από τα κακά τα οποία έπαθαν οι άλλοι προς την ομόνοιαν.

17. Μέχρις ότου λοιπόν είχαν ειρήνην μεταξύ των και προς τον Θεόν, και ενώ επιέζοντο μέσα εις ει το σιδερένιο καμίνι της Αιγύπτου όπου και ήσαν ενωμένοι υπό την πίεσιν της κοινής θλίψεως (διότι ενίοτε και η θλίψις αποτελεί καλόν φάρμακο οδηγούν προς την σωτηρίαν), ωνομάζοντο λαός άγιος, και μερίς του Κυρίου, και ιερατείον του βασιλέως.

Και δεν διέφεραν τα έργα των από τας ονομασίας των, αλλά ωδηγούντο από στρατηγούς οι οποίοι ωδηγούντο από τον Θεόν και είχον επίσης ως οδηγούς στύλον πυρός και νεφέλης νύκτα και ημέραν.

Και η θάλασσα μεν εχωρίζετο προς χάριν των όταν έφευγαν, όταν δε επεινούσαν τους έδιδε τροφήν ο ουρανός. Όταν εδιψούσαν εξεπήγαζεν ύδωρ από την πέτραν, ενώ όταν επολεμούσαν η απλή έκτασις των χειρών αντιστοιχούσε προς μυριάδας πολεμιστών, επιτυγχάνουσα λαμπράς νίκας με την προσευχήν και ανοίγουσα τον δρόμον προς τα εμπρός.

Οι ποταμοί μιμούμενοι την θάλασσαν, ήνοιγον και τους άφηναν να περάσουν, τα στοιχεία της φύσεως εσταματούσαν και τα τείχη εκρημνίζοντο από τον ήχον των σαλπίγγων.

Και μήπως θα πρέπει να ομιλήσω διά τας πληγάς των Αιγυπτίων, αι οποίαι επεβλήθησαν προς χάριν των, διά τας φωνάς του Θεού αι οποίαι ηκούοντο από το όρος, διά την διπλήν νομοθεσίαν, την μίαν με το γράμμα και την άλλην με το πνεύμα, και διά τα άλλα με τα οποία ετιμάτο πάλαι ποτέ παρά την αξίαν του ο Ισραηλιτκός λαός;

Όταν δε ήρχισαν να ασθενούν, και εστράφησαν με μανίαν ο ένας εναντίον του άλλου και διεχωρίσθησαν εις πολλάς ομάδας (αφού παρεσύρθησαν από τον σταυρόν και από την αναισθησίαν των προς τον Θεόν και σωτήρα ημών προς την απόγνωσιν και την τελικήν των καταστροφήν, επειδή ηγνόησαν τον Θεόν ο οποίος υπήρχεν εις τον άνθρωπον) και επέσυραν εναντίον των την σιδηράν ράβδον, η οποία τους απειλούσεν εκ που μακρόθεν - Εννοώ την αρχήν και την βασιλείαν η οποία επικρατεί σήμερον -τι συνέβη; Τι έχουν υποστή;

 

Από το βιβλίο, Γρηγορίου του Θεολόγου, «Άπαντα τα έργα, 1, Λόγοι, (Προσωπικαί σχέσεις και Εκκλησιαστική διακονία)», της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας των Πατερικών Εκδόσεων «Γρηγόριος ο Παλαμάς». Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Νικόλαου Εμμ. Αποστολάκη.


Valid CSS! Valid HTML!