Ο Σταυρός του Χριστού έκανε μια τομή και έβαλε μια βαθειά σφραγίδα στην ιστορία. Κανείς δεν θα περίμενε με το ανθρώπινο μυαλό μια τέτοια επέμβαση του Θεού, επέμβαση αγάπης στον κόσμο που δημιούργησε. Έβαλε πρώτον μια μεγάλη σφραγίδα στον χρόνο. Δεύτερον, έβαλε μια μεγάλη σφραγίδα στην κτίση, την άϋλο κτίση, τους αγγέλους και τους δαίμονες, διότι και σε αυτούς συνέβη κάποια αλλοίωση. Τρίτον, έβαλε μια μεγάλη σφραγίδα στην φύση, την υλική φύση, την οικουμένη.
Κάθε φορά που περνάμε από κάπου και κάνουμε το σταυρό μας θαρρείς και αγιάζεται ο αέρας, θαρρείς και αλλάζει αυτό που βλέπουμε, ο υλικός κόσμος. Δεν μένει παρά μέσα σ' αυτήν την παγκοσμιότητα και την οικουμενικότητα να μπεί το κρίσιμο πετραδάκι. Και αυτό το πετραδάκι είναι να μπεί και η δική μας αλλοίωση από τον σταυρό· αλλοίωση πίστεως, σταυρωμένης πίστεως, αλλοίωση φρονήματος, σταυρικού φρονήματος, αλλοίωση ζωής, πραγματικά ζωής θυσίας και σταυρού.
Σε αυτό μας προσκαλεί η Εκκλησία μας, μαζί με ολόκληρη την κτίση, μαζί με την φύση, μαζί με όλον τον κόσμο, να γίνει και η δική μας αλλαγή από την ευκολία την κοσμική και την λογική, στον σταυρό τον αγιαστικό.
Όλη μας η ζωή, η αγωγή και ο εμπαθής εαυτός μας συνηγορούν στο να διεκδικούμε και να επιβάλουμε την αλήθεια με την λογική, το δίκαιο και την δύναμη. Έρχεται όμως ο Χριστός και με τη ζωή και το πάθος Του βάζει στη θέση της λογικής τη χάρι, στη θέση του δίκαιου την αγάπη και το έλεος, στη θέση της ανθρώπινης δυνάμεως, την θεική δύναμη, την ταπείνωση. Ο Θεός δεν είναι δίκαιος! Ευτυχώς που δεν είναι δίκαιος! Αν είναι δίκαιος, τότε «τις υποστήσεται από προσώπου Αυτού;». Ποιος θα μπορούσε να σταθεί μπροστά Του; Εξασκεί μια αγία αδικία η δικαιοσύνη του Θεού· την αδικία του ελέους. Αυτό το έλεος αναβλύζει μέσα από την ευλογημένη πηγή που λέγεται Τίμιος Σταυρός.
Τι μας λέει ο Σταυρός; Να μην αγωνιζόμαστε να βρούμε το δίκιο μας· ας αδικούμαστε. Να μην παλεύουμε να επιβάλουμε τη δύναμή μας· ας ταπεινούμεθα. Να μην θέλουμε με τα δεσμά της λογικής να συλλάβουμε τον αχώρητο στο μικρό μας μυαλουδάκι· ας αφήσουμε εκτεθειμένη την ψυχή μας στη χάρι Του, όπως αυτή εμφανίζεται μέσα από το μυστήριο του Σταυρού. Λέγει ο άγιος Νικόδημος, οι πολλοί χριστιανοί είναι οι χριστιανοί της Μεταμορφώσεως· αρέσκονται όλο στις χαρές, τα θαύματα, τα όμορφα πράγματα από τη πλευρά της πίστεως. Αυτοί είναι οι πολλοί. Οι αληθινοί όμως χριστιανοί είναι οι χριστιανοί της Σταυρώσεως. Πίσω από τον κάθε σταυρό μας μπορούμε να δούμε την σωτηρία μας. Και πάνω στον σταυρό του Χριστού καλούμαστε να προβάλλουμε και τους δικούς μας τους σταυρούς.
Γι' αυτό και η Εκκλησία μας τέτοιες μέρες καθώς μας υπενθυμίζει δύο ιστορικά γεγονότα, το ένα την Εύρεση του Τιμίου Σταυρού κατά τον 4ο αιώνα από την βασίλισσα, την μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την Αγία Ελένη, και το δεύτερο την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού από τον Ηράκλειο όταν τον πήρε από τα χέρια των Περσών, μας δίνει κάθε χρόνο την αφορμή να υψώνεται μπροστά στα μάτια μας, κυρίως όμως να υψώνεται στην καρδιά και στο φρόνημά μας ο Τίμιος Σταυρός για να μπορεί έτσι σταυρικά να μεταμορφώνει τη ζωή μας.
Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού δεν αποτελεί μόνον ένα γεγονός που έγινε τον καιρό της Αγίας Ελένης και του Μεγάλου Κωνσταντίνου η τα χρόνια του αυτοκράτορος Ηρακλείου, αλλά είναι μεγάλη μυστική εορτή και πανήγυρις που επιτελείται διαρκώς μέσα στην καρδιά μας. Αυτή τη γεύση της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μέσα στην καρδιά μας ευχόμαστε να την χαρίζει πλούσια ο σταυρωθείς Κύριος σε όλους μας. Αμήν!