Τρεις έννοιες ξεχασμένες και παρεξηγημένες: Πατρίς - Οικογένεια – Θρησκεία

Οι τρεις αυτές έννοιες αποτελούν το θεμέλιο και τους στύλους του οικοδομήματος της κοινωνίας. Αν αυτά τα θεμέλια γκρεμιστούν, τότε γκρεμίζεται και ολόκληρο το οικοδόμημα της κοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο όλες οι κοινωνίες διαχρονικά τα υποστηρίζουν. Σήμερα δυστυχώς μέσα σε αυτή την βιβλική ανατροπή των πάντων και τα θεμέλια της κοινωνίας τρίζουν και είναι έτοιμα να πέσουν, αν αδιαφορήσουν και δεν αγωνιστούν έστω και λίγοι, γιατί και από τους λίγους προήλθαν πολλά καλά. Συνεπώς το να λέμε εγώ είμαι ένας, εγώ θα αλλάξω την κοινωνία, αυτό είναι ηττοπάθεια και αποτελμάτωση. Ευτυχώς υπάρχει ακόμη περιθώριο αναθεώρησης και ανατροπής του κακού. Τα στοιχεία αυτά της κοινωνίας τα είχε και η ελληνική από τους αρχαίους χρόνου. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τα τρία χαρακτηριστικά της ταυτότητας των Ελλήνων: «το όμαιμον, το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον». Ο Αριστοτέλης δηλώνει ότι η βάση κάθε ανθρώπινης κοινωνίας είναι ο «οίκος» δηλαδή η οικογένεια, για να προχωρήσει στον οικισμό και την πόλη. Και για να έρθουμε στα νεότερα χρόνια, πρέπει να θυμηθούμε ότι οι πρόγονοί μας αγωνίζονταν «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ας δούμε όμως τις έννοιες αυτές από πιο κοντά

Η έννοια της Πατρίδας

Η έννοια της Πατρίδας δεν ταυτίζεται με την έννοια του κράτους. Τα σύνορα του κράτους είναι συνήθως μικρότερα από τα σύνορα της πατρίδας. Το κράτος είναι μια διοικητική οργάνωση μέσα σε έναν χώρο με ενιαία διοίκηση και σύνορα. Η Πατρίδα είναι ευρύτερη έννοια και περιλαμβάνει το χώρο, όπου έζησαν, έδρασαν, δημιούργησαν πολιτισμό και πέθαναν σε αυτόν τον χώρο οι πρόγονοι των κατοίκων. Έτσι η αρχαιολογική σκαπάνη ανακαλύπτει μαζί με τα αρχαιολογικά ευρήματα του πολιτισμού ενός λαού και τα οστά των ανθρώπων που έζησαν σε αυτό τον χώρο. Ειδικά στα χώματα της ελληνικής γης δεν βρέθηκαν μόνο αξιολογότατα αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και σκελετοί ανθρώπων από τους προϊστορικούς χρόνους, που το DNA είναι το ίδιο με των σημερινών Ελλήνων κατά τον καθηγητή της Γενετικής κ. Τριανταφυλλίδη.

Οι Έλληνες είχαν βαθιά ριζωμένη στην ψυχή τους την έννοια της πατρίδας, την οποία υπερασπίστηκαν εναντίον των εχθρών σε όλους τους αιώνες της ιστορίας τους. Να θυμηθούμε το σύνθημα στην ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά των Περσών «Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών». Η πατρίδα εδώ τα περιέχει όλα, τα παιδιά, τις γυναίκες, την οικογένεια, τους ναούς και τις θήκες των προγόνων τους. Οι ξενιτεμένοι Έλληνες, όπου κι αν πάνε, δεν λησμονούν την πατρίδα, την οποία την έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους και νοσταλγούν να γυρίσουν πίσω και να ζήσουν σε αυτήν. Εδώ υπάρχει σκόπιμη σύγχυση ανάμεσα στον πατριώτη και τον εθνικιστή. Πατριώτης είναι αυτός που αγαπάει την πατρίδα και την βάζει πιο πάνω από όλα, γιατί αυτή τα περιέχει όλα. Οι πατριώτες δεν παύουν να σκέφτονται τα εδάφη που ήταν κάποτε πατρίδες, όπως της Μ. Ασίας, όπου είναι όχι οι λησμονημένες αλλά οι αλησμόνητες πατρίδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανοίξουμε πόλεμο, για να τις πάρουμε, αλλά θα πρέπει να μένει άσβηστη η ελπίδα ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά ’ ναι». Οφείλουμε να σεβόμαστε τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις αλλά τη στιγμή που άλλοι, ενώ δεν δικαιούνται αυτά τα χώματα, διεκδικούν και αυτά που έχουμε, είναι ντροπή εμείς να μην διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν. Οι Έλληνες είναι πατριώτες όχι εθνικιστές. Οι εθνικιστές δηλώνουν ότι είναι στενά τα σύνορά τους και δεν τους χωρούν, θέλουν να τα επεκτείνουν, διότι αυτά είναι ο ζωτικός τους χώρος, όπως ισχυρίζονταν και ο Χίτλερ και κατέλαβε την Πολωνία. Το ίδιο ισχυρίζονται τώρα και ο Ερντογάν και ο Πούτιν. Η πατρίδα εμπεριέχει όλη την ιστορία, όλο τον πολιτισμό, όλους τους συμπατριώτες, όλους τους συγγενείς και όλη την οικογένεια ενός ανθρώπου. Όταν κανείς ξεχνάει την ιστορία της πατρίδας του, τότε η πατρίδα του με την πάροδο του χρόνου σβήνει από τον χάρτη.

Την αγάπη των Ελλήνων για την πατρίδα τους την εκφράζει ένα ιστορικό δημοτικό τραγούδι «της Πάργας». Η Πάργα το 1814 παραδόθηκε στους Άγγλους, οι οποίοι την πούλησαν στους Τούρκους. Λίγο πριν από την επίσημη παράδοση, που έγινε στις 28 Απριλίου του 1819, πήραν μαζί τους τα ιερά κειμήλια και τις εικόνες των εκκλησιών, ανέσκαψαν τους οικογενειακούς τάφους τους, συγκέντρωσαν τα λείψανα των προγόνων τους στην πλατεία της αγοράς και τα έκαψαν, για να τα γλιτώσουν από τη βεβήλωση. Να πώς καταλήγει το τραγούδι: «Άστε, λεβέντες, τ' άρματα κι αφήστε το τουφέκι, σκάψτε πλατιά, σκάψτε βαθιά όλα σας τα κιβούρια , και τ' αντρειωμένα κόκαλα ξεθάψτε του γονιού σας. Τούρκους δεν επροσκύνησαν, Τούρκοι μην τα πατήσουν».

Οικογένεια

Η οικογένεια είναι το κύτταρο της κοινωνίας. Για να δουλεύει σωστά ένας οργανισμός, όπως η κοινωνία, πρέπει να δουλεύουν καλά και τα κύτταρά του. Κάθε φορά που τα κύτταρα ενός οργάνου δεν λειτουργούν φυσιολογικά, έχουμε πρόβλημα υγείας. Η κοινωνία αποτελείται από άτομα, που καλούνται να ξεπεράσουν τα ατομικά τους όρια και να γίνουν πρόσωπα – προσωπικότητες αναγνωρισμένες από την κοινωνία, όπου ζουν. Αλλά και τα κύτταρα του ατόμου, δηλαδή τα μέλη της οικογένειας, πρέπει να λειτουργούν σωστά, παίζοντας με επιτυχία τον ρόλο τους. Η κοινωνία αναγνωρίζει στα μέλη της οικογένειας συγκεκριμένους ρόλους, πατέρας, μάνα, παιδί, που πρέπει να τους παίξουν όλοι σωστά. Αν ένα μέλος της οικογένειας και μάλιστα από τα βασικά, πατέρας ή μητέρα, δεν παίζει τον ρόλο του σωστά, τότε οι επιπτώσεις βαραίνουν όλα τα μέλη. Στις μέρες μας τα μέλη της οικογένειας δεν παίζουν σωστά τον ρόλο τους, διαφορετικά δεν θα παρατηρούσαμε αυτές τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, ιδίως των ανηλίκων με τις σκηνές βίας, που συμβαίνουν τελευταία. Τί φταίει λοιπόν σε αυτή την εμφάνιση της βίας και μάλιστα σε ανηλίκους; Στο θέμα αυτό το μεγαλύτερο μερτικό ευθύνης το έχουνε οι γονείς και φυσικά και τα ίδια τα παιδιά. Οι γονείς ή δικαιολογούν τα παιδιά τους ή δικαιολογούν τον εαυτό τους, γιατί ο χρόνος που μένουν με τα παιδιά τους είναι ελάχιστος. Πράγματι οι απαιτήσεις της καταναλωτικής μας κοινωνίας σήμερα είναι αυξημένες και οι γονείς προσπαθούν και οι δύο να καλύψουν αυτές τις ανάγκες. Έτσι εργάζονται συνήθως όλη την μέρα και αφιερώνουν ελάχιστο ή καθόλου χρόνο για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Αυτή δυστυχώς την αναλαμβάνουν εξωοικογενειακοί παράγοντες με αμφιλεγόμενα κίνητρα. Νομίζω όμως και περισσότερο χρόνο να είχαν, δεν θα τον διέθεταν τουλάχιστον όλοι για τα παιδιά τους, γιατί όλοι μας ζούμε σε μια κοινωνία προσωπικών απαιτήσεων με την προβολή του αξιώματος του δικαιωματισμού. Επικρατεί το πνεύμα της προσωπικής ανάδειξης, προβολής και καταξίωσης εις βάρος του πνεύματος της αλληλεγγύης, του ενδιαφέροντος και της αγάπης για τον άλλο. Η Ηθική προσφέρει τους δικούς της κανόνες και απαιτεί την συμμόρφωσή μας. Δεν είναι όμως ισχυρό το κίνητρο μπροστά στην καταιγίδα του καταναλωτισμού. Η εκκλησία είναι η ακένωτος πηγή αγάπης, διότι την αντλεί από την ακένωτη αγάπη, τον Χριστό. Οι ευαγγελικές αρχές είναι αυτές που θα στηρίξουν τους γονείς στο δύσκολο έργο τους, γι’ αυτό και η μύηση των παιδιών σε αυτό το πνεύμα είναι καθοριστική. Μπροστά σε αυτή την λαίλαπα της παιδικής βίας αναζητούμε τις σωτήριες διδαχές και γι’ εμάς και για τα παιδιά μας, για να λειτουργήσει σωστά η οικογένεια. Μέσα εκεί θα ανακαλύψει την θυσιαστική αγάπη και την προσφορά κι έτσι θα χαίρεται μάλλον να δίνει παρά να παίρνει. Δυστυχώς τα νέα τα παιδιά αρνούνται να αναλάβουν αυτές τις «γλυκές» υποχρεώσεις επικαλούμενα διάφορα επιχειρήματα, όμως αυτά δεν στέκουν, όπως το απέδειξαν οι πατεράδες μας, οι οποίοι ζούσαν μέσα στη φτώχεια αλλά έκαναν πολλά παιδιά και ζούσαν μέσα στην ζεστασιά και την αγάπη. Οι δεσμοί των μελών μιας σωστής οικογένειας είναι πολύ στενοί κι έτσι αισθήματα ασφάλειας, προστασίας, εμπιστοσύνης, αγάπης, επικοινωνίας είναι εξασφαλισμένα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μόνοι τους ούτε μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους σε όλες τις περιστάσεις. Τα μέλη μιας σωστής οικογένειας είναι εκείνα που θα βοηθήσουν και θα συντρέξουν σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα μέλος της οικογένειας. Η παροιμία «εν ενώσει η ισχύς» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην οικογένεια. Γι’ αυτό μιλούμε για ενότητα ψυχική όλων των μελών της οικογένειας. Και πράγματι η ελληνική οικογένεια έχει αυτήν την ψυχική ενότητα και την αλληλεγγύη, πράγμα που λείπει από τις άλλες ευρωπαϊκές οικογένειες.

Η θρησκεία

Η θρησκεία είναι εκδήλωση της έμφυτης τάσης του ανθρώπου να πιστεύει σε ανώτερες δυνάμεις, μια και οι δικές του είναι πολύ περιορισμένες. Παντού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου υπάρχουν θρησκευόμενοι, που λατρεύουν τον δικό τους θεό. Κατά τεκμήριο οι διδασκαλίες των θρησκειών έχουν καλά στοιχεία και αυτά αποτελούν τα συνεκτικά στοιχεία της κοινωνίας, την οποία διατηρούν σε κάποιο ηθικό επίπεδο. Υπάρχουν βέβαια και θρησκείες που φανατίζουν τους ανθρώπους και εξαιτίας αυτών δημιουργούνται πόλεμοι και επαναστάσεις. Ο καθένας πιστεύει ότι η δική του θρησκεία είναι ανώτερη. Αν όμως τις συγκρίνουμε με ορισμένα ηθικά κριτήρια, τότε θα υπάρξει διαβάθμιση στην αξιολόγηση των θρησκειών. Εμείς είμαστε πολύ τυχεροί που η πίστη των προγόνων μας έχει υψηλούς συντελεστές αξιολόγησης σε σύγκριση με τις άλλες θρησκείες. Οι Έλληνες ήταν πολύ θρησκευόμενοι και επικαλούνταν τους θεούς σε ό,τι έκαναν. Τον Σωκράτη στην μάχη της Ποτίδαιας, που πήρε μέρος, τον είδαν να προσεύχεται μέσα στα χιόνια από νωρίς το απόγευμα μέχρι την επομένη το πρωί. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δωδεκάθεο αλλά, αν το εξετάσουμε με αυστηρά ηθικά κριτήρια, θα δούμε ότι υστερούσαν σε τιμιότητα, εμπιστοσύνη, δοτικότητα και ανιδιοτέλεια από τον αληθινό Θεό. Η συνάντηση του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό έγινε για πρώτη φορά στον Άρειο Πάγο με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος βρήκε πολύ θρήσκους τους Αθηναίους, αλλά δεν γνώριζαν τον μόνο αληθινό θεό. Το ευαγγέλιο του Ιωάννη ( ιβ΄ 12/ 17-50) αναφέρεται σε μια συνάντηση του Ιησού με Έλληνες. «῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων, ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. Ἔρχεται Φίλιππος, καὶ ᾿Ανδρέας καὶ λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Ο Ιησούς προείδε την διάδοση της διδασκαλίας του μέσω της ελληνικής γλώσσας και μέσω του ελληνικού λαού, ο οποίος στο εξής θα γίνει ο περιούσιος λαός του Θεού. Η χριστιανική πίστη εδραίωσε τον Ελληνισμό και μεγαλούργησε σε όλους τους τομείς της βυζαντινής και νεότερης Ελλάδας. Η Αγία Σοφία και οι υπόλοιπες εκκλησιές σε όλη την επικράτεια καθώς και τα πάμπολλα μοναστήρια γαλοχούσαν τους Έλληνες ακόμη και μέσα στην Τουρκική σκλαβιά. Η Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός αποτελούν ένας ιδανικός συνδυασμός μέσα στην δισχιλιετή πορεία του Ελληνικού Έθνους. Κι όμως μερικοί «προοδευτικοί» αποφαίνονται ότι δεν χρειάζεται ένα έθνος την θρησκεία, για να το μεγαλουργήσει, η θρησκεία είναι «το όπιον του λαού». Τέτοιοι προοδευτικοί εμφανίζονται και σήμερα και θέλουν να απομακρύνουν τους Έλληνες από την εκκλησία. Δυστυχώς υπάρχουν διεθνή κέντρα που με βάση την σύγχρονη ψηφιακή τεχνολογία θέλουν να ελέγξουν τον κόσμο. Θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα, την οικογένεια και την θρησκεία. Το είπε εδώ και πολλά χρόνια ο αποθανών Κίζιγκερ ότι για να διαλύσουμε ένα έθνος φτάνει να γκρεμίσουμε αυτούς τους τρεις στυλοβάτες. Και από πού θα αρχίσουμε; Από τους Έλληνες, που έχουν την μεγαλύτερη ιστορία, τις περισσότερες αντιστάσεις, τα πιο γερά θεμέλια. Και δυστυχώς αυτά πραγματοποιούνται στις μέρες μας. Ελέγχονται όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλες οι ψηφιακές συνδέσεις, όλα τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Σερβίρονται σαθρές και καταστροφικές ιδεολογίες, οι οποίες προωθούνται με κάθε τρόπο. Η ανθρωπότητα βαδίζει στο χείλος του γκρεμού. Οι κύκλοι αυτοί προκαλούν ανταγωνισμό στρατιωτικών εξοπλισμών και οι οικονομίες των κρατών ξοδεύονται σε φονικά όπλα. Προκαλούν ασθένειες και προωθούν τα εμβόλια, που ελέγχονται και αυτά από κάποιους μεγιστάνες του πλούτου, που σκέπτονται να κατακτήσουν τον κόσμο. Επιλογικά Η ηθική κρίση είναι μεγάλη, γι’ αυτό «στώμεν καλώς». Μπορεί ο Διάβολος να προωθεί τα σατανικά του σχέδια αλλά τίποτα δεν μπορεί να γίνει, αν ο άνθρωπος δεν το θελήσει. Αυτόν τον άνθρωπο πρέπει να στηρίξουμε όλοι με όλες μας τις δυνάμεις. Ας μην μας ξεγελάνε οι υποσχέσεις και τα δόλια μέσα. Πρέπει να στηριχτούν γερά οι τρεις πυλώνες της κοινωνίας, πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία. Όποιοι υποστηρίζουν αυτούς τους τρεις πυλώνες, αυτούς να υποστηρίζουμε κι εμείς. Ο αγώνας δεν χάθηκε, η πάλη συνεχίζεται, η αλήθεια πάντα νικάει το ψέμα, το γνήσιο πάντα νικάει το σάπιο. Οι κυβερνήσεις πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους αλλά και εμείς προσωπικά να κάνουμε τον αγώνα μας.