Μύθοι του Αισώπου

– Δεν αντέχω άλλο… Ξύλο και βάσανα όλη μέρα, κάθε μέρα… Μονολογούσε καθώς έτρεχε να κρυφτεί μέσα στο δάσος ο Ανδροκλής… Πριν λίγο, το είχε σκάσει από το σπίτι του αφέντη του, που τον κακομεταχειριζόταν πολύ σκληρά. – Δεν πρέπει να με πιάσουν, γιατί αλίμονο μου… Μέσα στην αγωνία του, καθώς έτρεχε όλο και πιο […]

– Mα τι ζέστη είναι αυτή! Έχω σκάσει… Το λιοντάρι μας παραμιλούσε από την αφόρητη ζέστη. Ίδρωνε και ξίδρωνε και αναπαμό δεν είχε. Όλα τα νερά τριγύρω στον κάμπο είχαν ξεραθεί. Η γη είχε πυρώσει και θαρρούσες πως θα σε τσουρουφλίσει. Ήταν πράγματι ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι… – Στο βουνό ψηλά, στο βουνό θα βρω […]

– Δικό μου είναι, μην τολμήσεις! – Για τόλμα να τ΄ αγγίξεις και τα λέμε… «Άχου, άχου, καβγάς… και τι καβγάς μάλιστα !» Η κυρα-Μαριώ, με τη φουντωτή ουρά και τα σπιρτόζικα μάτια χάιδευε τα μουστάκια της με τα μπροστινά της πόδια και περίμενε κρυμμένη στις φυλλωσιές των θάμνων, στην είσοδο του ξέφωτου. Μπροστά της […]

Μια φορά τα ζώα κάναν συμβούλιο και συζητούσαν για το ποιο έχει τα πιο πολλά παιδιά. – Εγώ κάνω δώδεκα και βάλε, είπε η κουνέλα με καμάρι. Και τι παιδιά! Ζωηρά, παιχνιδιάρικα, γρήγορα… – Ε, καλά, και μεις κάνουμε παιδιά, μην το παίρνεις πάνω σου, είπε η χήνα και μάζεψε κάτω από τα φτερά της […]

Ένας ζωηρός κι ανήσυχος ποντικός νόμιζε πως μπορεί να γίνει φίλος μ΄ έναν βάτραχο. – Εγώ είμαι ξεχωριστό ποντίκι, ακόμα κι ο βάτραχος με παραδέχεται και το καμαρώνει που πιάνει φιλία μαζί μου! Έτσι λοιπόν μια μέρα  ο «καλός σου» ο βάτραχος, που βέβαια είχε κακούς σκοπούς, κατάφερε τον «ξύπνιο» ποντικό μας να  δέσει το […]

Μια μέρα λίγο βροχερή και συννεφιασμένη, η αλεπού μας η κυρα-Μαριώ έψαχνε πεινασμένη κι απελπισμένη για τροφή, όταν ξαφνικά… – Σε τσάκωσα κυρ Πόντικα, φώναξε αλαφιασμένη και όρμησε στον αγκαθερό θάμνο. Αλλά το καφετί ποντικάκι… βουμ, σβουμ, σβιιιιιιιιιιν… κρύφτηκε ανακουφισμένο στο χωματένιο λαγούμι του στις ρίζες του θάμνου… – Παλιοπόντικο, σακατεύτηκα! Φώναζε και έσκουζε η […]

Είχε περάσει το ζεστό καλοκαιράκι κι ο χειμώνας με τα κρύα του, τις βροχές και τα χιόνια του, είχε φτάσει και στο δάσος μας. Κάτω από τη γη στις υπόγειες φωλιές τους τα μυρμηγκάκια προσπαθούσαν να στεγνώσουν το σιτάρι, που είχαν μαζέψει στην αποθήκη τους και το είχε μουσκέψει η βροχή. – Ευτυχώς, μπόλικο σιταράκι […]

– Τι γλυκό κελάηδημα είν΄ τούτο; O χωρικός μας κατάκοπος από τη σκληρή δουλειά στο χωράφι, έγειρε στο κρεβάτι του να κοιμηθεί, αλλά μάτι δεν έκλεισε! Τ΄ αυτιά του, μαγεμένα από το εξαίσιο  τραγούδι του αηδονιού που κελαηδούσε όλη νύχτα στο δέντρο του κήπου του, τον κρατούσαν ξάγρυπνο. – Θα το πιάσω και θα κελαηδάει […]

– Αχ Λιονταρή μου, μη με πλησιάζεις σήμερα, γιατί το στόμα σου μυρίζει άσχημα! Ο βασιλιάς των ζώων θυμωμένος με την παρατήρηση της γυναίκας του της λιονταρίνας, βρυχήθηκε δυνατά. – Ακούς εκεί, κυρά μου! Το ένα σού μυρίζει και το άλλο σου βρομάει… Θα φωνάξω εγώ τους συμβούλους μου και θα μου πουν την αλήθεια! […]

Ο καημένος ο κυρ Μέντιος, ο γάιδαρος, τριγύριζε μέσα στο δάσος συλλογισμένος. «Όλο ξυλιές τρώω από το αφεντικό μου… Πήγαινε  εδώ, πήγαινε εκεί, φωνές και προστάγματα. Να ήμουν κι εγώ δυνατός, να γκαρίξω μια και καλή και να κρυφτούν όλοι από τον φόβο τους… Να δεις καλοπιάσματα τότε». Τέτοια κι άλλα πολλά σκεφτόταν, ενώ καταλάβαινε […]

Κάποτε δυο ταξιδιώτες περπατούσαν μαζί στον δρόμο. – Έχω καιρό να δω τη γυναίκα και τα παιδιά μου και τους αποθύμησα… Το εμπόριο βλέπεις· πρέπει να τους κυνηγάς τους πελάτες και, για να τους κυνηγήσεις, πολλές φορές «ξεχνάς» τι θα πει οικογένεια! – Εμένα μου λες, απάντησε ο άλλος ταξιδιώτης. Η δουλειά φέρνει λεφτά για […]

Ένας ζωηρός κι ανήσυχος ποντικός νόμιζε πως μπορεί να γίνει φίλος μ΄ έναν βάτραχο. – Εγώ είμαι ξεχωριστό ποντίκι, ακόμα κι ο βάτραχος με παραδέχεται και το καμαρώνει που πιάνει φιλία μαζί μου! Έτσι λοιπόν μια μέρα  ο «καλός σου» ο βάτραχος, που βέβαια είχε κακούς σκοπούς, κατάφερε τον «ξύπνιο» ποντικό μας να  δέσει το […]