Τέχνη του Λόγου – Απόψεις

Είναι καθήκον φωτεινό και εντολή αγία ο άνθρωπος ν’ αγάλλεται , έχει υπεραξία. Ποία είναι όμως η πηγή που η χαρά πηγάζει και πως το ποίμνιο Θαυμαστά , τέρπει και αγιάζει ; Δεν είναι άλλη η πηγή παρά το Άγιο Πνεύμα , που όλα τα εμβάλλει, τα χωρεί , σαν δροσοβόλο ρεύμα. Και κάθε χριστιανή […]

Συνήθως δεν διερωτώμεθα από που παράγονται λέξεις της καθημερινής κουβέντας, πολύ συχνές. Αν όμως ψάξουμε και τις βρούμε, τότε θα νομίσουμε πώς πρόκειται για γλωσσικές μεταβολές και όχι παραξενιές. Για παράδειγμα γνωρίζουμε από πού παράγεται το: να, θα, ας, ρε, βρε, πες, λες κλπ. Ας δούμε από που παράγονται: Το να παράγεται από το ίνα. […]

Tο  θέλημα του  Θεού, κύμα  φωτεινό, την  όψη  των  βράχων  σμιλεύει. Ο  κυματισμός  ακούγεται  μελωδικός την  τρικυμία  γαληνεύει  των  παθών Και  δίψα  για  αιώνια  ζωήη  αλμύρα  του  προσφέρει. Βράχια  στα  σκοτεινά  πελάγη  στέκουν  οι  ψυχές Και  τον  Γλύπτηπαρακαλούνγια  να  τις  ημερέψει: “Εσύ  γλυκό  θρόισμα  της  νύχτας  που  γαληνεύεις  το  δρολάπι. Εσύ  ευωδία  του  ρόδου  που  […]

Δεν υπάρχει κάτι ανώτερο από την αγάπη εκτός από τον Θεό αλλά και ο Θεός είναι Αγάπη[1]. Την ουσία του Θεού είναι αδύνατο να την γνωρίσουμε, όμως τις ενέργειές του μπορούμε. Η πιο ουσιαστική όμως ενέργεια του Θεού είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι κάτι παραπάνω από τον έρωτα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο […]

(Προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/?p=414736) ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Ακολουθεί  το μεγάλο πλατύ ποίημα «Ερωτικός Λόγος» γραμμένος σε δεκαπεντασύλλαβους σε τετράστιχες ομοιοκαταληκτικές στροφές. Ο ποιητής έχει αποθησαυρίσει μνήμες από καταξιωμένους ποιητές, Κορνάρο (Ερωτόκριτο), Σολωμό, Σικελιανό, αλλά η έντονη προσωπική του έκφραση δίνει ιδιαίτερη μελωδική γραμμή σε αυτούς τους δεκαπεντασύλλαβους, οι οποίοι είναι από τους ωραιότερους και από τους τελευταίους […]

          Στα νεότερα χρόνια του Νεοελληνικού κράτους έχουμε δυο νομπελίστες, τον Γιώργο Σεφέρη και τον Οδυσσέα Ελύτη. Και τα δύο νόμπελ είναι μόνο στην Λογοτεχνία και όχι σε άλλες επιστήμες. Οι δυο αυτοί νομπελίστες έχουν κοινά σημεία αλλά περισσότερες διαφορές. Και οι δύο αγαπούν την Ελλάδα αλλά ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο […]

Η Λάμψη μιας Αστραπής [18 / 1 / 1957] Ποίημα του Πανίκου Θεοφάνους Κι Ήρθες Εσύ Ν’ Αλλάξεις Τρομοκράτη Τη Φήμη Τι Φήμη; Για Τους Δράκους … Καυχώνται Οι Ηλιόφωτες Κορφές Αγάλλεται Της Πιτσιλιάς Η Καταπράσινη Η Ράχη Πόσες Οι Δρασκελιές Της Λευτεριάς Αντάρτη Τομεάρχη ; Ψηλώνουν Σ’ Άνυδρους Καιρούς Τα Δέντρα Που Σε Φύλαγαν […]

          Για τον Μέγα Αλέξανδρο γράφτηκαν πάρα πολλά. Μέσα όμως σε αυτά υπάρχουν και αιχμές για τις κατακτήσεις των λαών που υπέταξε. Ο προβληματισμός είναι λογικός. Τί εκπολιτιστής είναι ο Μ. Αλέξανδρος αφού τους κατέκτησε με την δύναμη των όπλων. Συνεπώς είναι και αυτός ένας από τους τόσους κατακτητές, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας των Ρωμαίων, […]

Η αναφορά του ονόματων του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και της Θεσσαλονίκης μοιάζει σαν μια ταυτολογία. Μερικές φορές, ακόμη, η επίκληση της Θεσσαλονίκης μοιάζει σαν ένα κόσμο που ο ίδιος συγγραφέας οργάνωσε και από πόλη τον μετέτρεψε σε Μητέρα. Έτσι ο Πεντζίκης εμφανίζεται να έχει τα πρωτεία ανάμεσα στους σύγχρονους απογόνους της. Σαν ένας ξεχωριστός κληρονόμος […]

Κάθε τέτοια μέρα ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έρχεται πιο κοντά μας. Ανάμεσα στις γιορτές που ο ίδιος αναφέρει ως: «Χριστούγεννα, Άις-Βασίλης, Φώτα». Η 3η Ιανουαρίου αποτελεί επέτειο της κοιμήσεώς του. Ένα μνημόσυνο και μια γιορτή για έναν μοναδικό συγγραφέα του ελληνικού λόγου. Ο Παπαδιαμάντης δεν αποτελεί απλώς έναν ιδιαίτερα σημαντικό λόγιο και συγγραφέα της εποχής του, […]

Η γέννηση του Χριστού υπήρξε πάντοτε ένα από τα αγαπημένα θέματα των Ελλήνων λογοτεχνών. Eκείνος, όμως, που χωρίς αμφιβολία την ύμνησε περισσότερο απ’ όλους ήταν ο «άγιος των ελληνικών γραμμάτων», ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Όπως σημείωνε σε εφημερίδα της εποχής (1887), «εάν το Πάσχα είναι η λαμπρότατη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα, βεβαίως, είναι η γλυκύτατη […]

Επαρχιακή εφημερίς περιέγραφε με τα μελανώτερα χρώματα πρό τινος, την ηθικήν κατάπτωσιν των νέων και μάλιστα μαθητών, εις ην φθάνουσιν ούτοι εξ ασυγγνώστου αμελείας των γονέων των. Και το απελπιστικώς θλιβερόν είναι, ως εσημείωνεν η εφημερίς, ότι διδάσκαλοι και καθηγηταί παρατηρήσαντες τους γονείς τοιούτων νέων δια την κακήν συμπεριφοράν των τέκνων των, «ηύραν τον μπελά […]