Όταν ομιλούμε περί μετανοίας δεν εννοούμε την μεταμέλεια για τις αμαρτίες μας (αυτό είναι ένα ψυχολογικό γεγονός για το οποίο υπάρχει περίπτωση να μείνει μόνο σε αυτό το επίπεδο και να μην γίνει αγιοπνευματικό γεγονός), ούτε εννοούμε το μυστήριο της εξομολογήσεως που γίνεται με την εξαγόρευση των αμαρτιών και των λογισμών στον πνευματικό, αλλά εννοούμε κυρίως εκείνη την κατάσταση κατά την οποία όλο το ανθρώπινο είναι, ο νους, η διάνοια, η καρδία, η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου εμπνέεται και κατευθύνεται προς τον Θεό. Πρόκειται δηλαδή για την οντολογική ένωση του ανθρώπου με τον Θεό μέσω του άυλου πυρός της μετανοίας.
Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός
«Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε», ήχ. πλ. α΄ (Βατοπαιδινός Χορός)
Ο μοναχικός βίος έχει χαρακτηρισθεί και ισάγγελος πολιτεία ως κατεξοχήν τρόπος που μιμείται και ακολουθεί την αγγελική ζωή. Ο μοναχός επιθυμεί διακαώς να γίνει ουρανοπολίτης, θεωρεί ότι είναι παρεπίδημος επί της γης και επιθυμεί διακαώς να γίνει «βραχύ τι παρ αγγέλους ηλαττωμένος» (Ψαλμός Η΄, 5). Θέλει να ζήσει εδώ ζωή αγγελική, να αναπληρώσει το εκπεσόν […]