Δεν μπορείς να του κρυφτείς

20 Ιουλίου 2015

Sometimes I’m speechless. Sometimes I’m happy. And I’m happy when I’m speechless in front of a “delicacy” of nature and not in front of human brutality. He was very beautiful gentle and delicate. We talked in silence about a half an hour. He was very kind and allowed me to take a bunch of photos of him. We shook our hands and he left in his paradise. Just a simple story. PS: No, I don’t speak about Andrew (my friend who gave his hand for our guest). But I think that you figured that already…

Πριν να προσέλθετε στην Θεία Κοινωνία, να προσέχετε τί λέτε: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Συγχωρείς; Θα συγχωρηθείς. Με θάρρος πρόσελθε. Άρτος είναι. Όχι δηλητήριο. Κοίταξε λοιπόν, συγχωρείς; Γιατί αν δεν συγχωρείς, ψεύδεσαι! Και μάλιστα λες ψέματα σε Κείνον, που δεν μπορείς να του κρυφτείς. Στον Θεό μπορείς να πεις ψέματα. Να του κρυφτείς όμως δεν μπορείς. Και ξέρει τι θα κάνει! Σε βλέπει από μέσα. Σε εξετάζει από μέσα. Σε ερευνά από μέσα. Σε κρίνει από μέσα. Και, ή σε καταδικάζει ή σε στεφανώνει.

Άγιος Αυγουστίνος