θρησκείες

Μέχρι το σημείο αυτό του κειμένου θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί, μήπως τα όσα έχουν αναφερθεί για τις θρησκείες ισχύουν και για τον Χριστιανισμό; Η απάντηση είναι σαφέστατη και είναι αρνητική. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός δεν μπορεί να ανήκει στο φάσμα των θρησκειών και εξηγούμε ευθύς το γιατί. Όπως είπαμε οι θρησκείες είναι η προσπάθεια του […]

Στις Θρησκείες Γενικά Όπως προαναφέρθηκε, ετερόνομη ηθική είναι κατεξοχήν η θρησκευτική ηθική. Και μόνο από την ίδια τη λέξη θρησκεύω (=επιτελώ θρησκευτικά καθήκοντα [48]), υποδηλώνεται ο ετερόνομος χαρακτήρας των θρησκειών. Κατά κύριο λόγο, η θρησκευτική ηθική χαρακτηρίζεται ετερόνομη. Παρά ταύτα, ο Φρομμ, παρόλο που έκρινε την θρησκευτική ηθική ως ετερόνομη, ενδιαφέρεται για την πίστη μέσα […]

[Προηγούμενη δημοσίευση: https://www.pemptousia.gr/?p=153918] 2. Πιθανά όρια της σηµασίας που έχει η Θρησκειολογία για το Οµολογιακό Μάθηµα των Θρησκευτικών: Φορµαλισµός, Ρελατιβισµός, Ουδετερότητα. Συζητώντας επίµαχα σηµεία της Θρησκειολογίας ο Klaus Stock επισηµαίνει τρεις κατηγορίες που της έχουν αποδοθεί, και οι οποίες αφορούν στον ρόλο που µπορεί αυτή να διαδραµατίσει µέσα στο Μάθηµα των Θρησκευτικών: 1. «Η Θρησκειολογία µήπως […]

Λένε οι πολλοί πως τάχα αυτοί που θέλουν να είναι του Χριστού είναι είτε «ντεμοντέ», είτε «βαρεμένοι». Μάλιστα, τείνοντας να ερμηνεύσουν με ψυχολογικά κριτήρια την πίστη, μιλούν για τους –όχι κατ’ όνομα- χριστιανούς σαν αναγκεμένους ανθρώπους που η εξουθενωμένη τους ψυχή βρίσκει ανάπαυση στου Χριστού την πίστη και στην εκκλησία Του. Μιλούν για ψυχικά ανώριμους ανθρώπους […]

Περνάμε σήμερα στη συνέχεια των άρθρων της Δρ Ειρήνης Αρτέμη, για τις σχέσεις μεταξύ Ορθοδοξίας και Νεωτερικότητας (προηγούμενο άρθρο: https://www.pemptousia.gr/?p=55646). Στο σημερινό απόσπασμα εξετάζεται η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και η θέση της στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. 2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Οικουμενική Η Ορθόδοξη Εκκλησία μέσα από την ιστορική της πορεία, την ιεραποστολική δράση της […]

Στη σειρά των άρθρων της Δρ. Ειρήνης Αρτἐμη, για τη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μέσα στο πλαίσιο της Νεωτερικότητας (προηγούμενο άρθρο: https://www.pemptousia.gr/?p=55470), ολοκληρώνουμε σήμερα το 1ο Κεφάλαιο, με την εξέταση των σύγχρονων σχέσεων θρησκείας και πολιτικής. Ακολούθως, στην αρχή του 2ου Κεφαλαίου, παρουσιάζεται ο καθολικός χαρακτήρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 5. Οι Θρησκείες και η πολιτική […]

     Στα χρόνια του Μ. Βασιλείου ο χριστιανισμός συναντήθηκε με την ετερότητα του ελληνισμού. Μελετώντας το έργο «Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων»[22] συμπεραίνουμε τα εξής: Γνωρίζει καλά τα έργα των αρχαίων Ελλήνων και τα χρησιμοποιεί με κριτήρια την αρετή, τον ορθό λόγο και τη συμφωνία τους με τη Γραφή. Συνιστά να […]

“Η ετερότητα στην Καινή Διαθήκη, στους Πατέρες της Εκκλησίας και στο σύγχρονο κόσμο” (Εισήγηση στο ΙΖ΄ Συνέδριο του Μεταπτυχιακού Θεολογικού Συνδέσμου τον Ιούλιο 2011 στη  Λέρο)      Η ετερότητα, η διαφορετικότητα τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και σε επίπεδο κοινωνικών και πολιτισμικών ομάδων, μολονότι τελευταία απασχολεί πάλι τις κοινωνίες, εντούτοις απασχόλησε το χριστιανισμό έντονα ήδη […]

Κεφάλαιο Β΄: Θρησκείες και Πολιτική στη Νεωτερικότητα 1.   Η σχέση θρησκειών και Πολιτικής στην Ευρώπη από την εποχή του Διαφωτισμού και της Βιομηχανικής Επανάστασης έως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.             Η ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, όπως ατομική ελευθερία, αυτονομία,  και κυριαρχία αντιμάχονταν τις θρησκείες και τις Εκκλησίας που υποστήριζαν αυτά τα πιστεύω. Θεωρούσαν τις θρησκείες συνώνυμο […]

Στο προοίμιο της Βυζαντινής εποχής το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 αποτέλεσε την αρχή της στενής συνεργασίας-σύζευξης του Χριστιανισμού με την Πολιτεία. Επιπλέον, μελετώντας τα ιστορικά κείμενα της εποχής, είναι εύκολο κανείς να διαπιστώσει πόσο η Πολιτεία στήριξε τη Χριστιανική θρησκεία αλλά και το αντίστροφο.  Το Βυζάντιο θεωρείται κατεξοχήν η πρώτη Χριστιανική Αυτοκρατορία. Μόνο την […]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ             Πολλές φορές στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, οι θρησκείες και η πολιτική συμπορεύτηκαν. Παρέχοντας χώρο δράσης η μία στην άλλη. Άλλοτε πάλι η μία στήριζε την άλλη και βοηθούσε στη θεμελίωσή της. Φυσικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δύο αυτοί παράγοντες της ανθρώπινης ιστορίας βρέθηκαν αντιμέτωπες και αγωνίστηκαν όχι μόνο για […]