Page 4 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio

του κράτους είναι και πιστός της Εκκλησίας. Σε αυτή τη σύνθεση η διάκριση δεν

έχει να κάνει με τον πιστό ή με τον πολίτη, αλλά ανταποκρίνεται στο
επιστημονικό περιβάλλον τακτοποίησης των δεδομένων, που απορρέουν από

την κρατική εξουσία και των δεδομένων που απορρέουν από την
Εκκλησιαστική διοίκηση. Η διάκριση αυτή τεκμηριώνεται όχι στην βάση

εντοπισμού μιας ετερότητας, αλλά στο δεδομένο της λειτουργίας μιας ενότητας.
Επιπρόσθετα, η δυνατότητα απόδοσης των στοιχείων που αφορούν την

Πολιτεία στο περιβάλλον της Πολιτείας και των στοιχείων που αφορούν την

Εκκλησία στο περιβάλλον της Εκκλησίας, αποτελεί πνευματική τακτοποίηση
2
καθ’ όσον αποδίδονται «τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» .
Στην ουσία, λοιπόν, είτε η αναφορά γίνεται στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο,
είτε στο Κανονικό Δίκαιο, πρέπει να υφίσταται παράλληλα η αντίληψη της

ταυτόχρονης διακρίσεως και της ταυτόχρονης ενότητας των δύο. Με δεδομένο
μάλιστα ότι το Κανονικό Δίκαιο αποτελεί μέρος του Εκκλησιαστικού Δικαίου,

ενισχύεται ακόμα περισσότερο ο ρόλος της Εκκλησίας, διότι το Εκκλησιαστικό

Δίκαιο που είναι έργο της Πολιτείας, αγκαλιάζει και προστατεύει το Κανονικό
Δίκαιο, που είναι έργο της Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα δηλαδή, η αντίληψη

της σύνθεσης και της διάκρισης Κανονικού και Εκκλησιαστικού Δικαίου, αφ’

ενός μεν ισχυροποιεί την νομιμότητας της Εκκλησίας στην Κοινωνία, αφ’ ετέρου
δε, ενισχύει το ρόλο και το έργο της Εκκλησίας στην θεσμοθέτηση και στην

λειτουργία των θεμάτων που άπτονται του οίκου της.

β) Ιστορική Ανασκόπηση

Το Κανονικό Δίκαιο είναι τόσο παλιό όσο και η Εκκλησία. Από την εποχή

της Παλαιάς Διαθήκης έχουμε το σύνολο των διατάξεων, που οφείλει ο λαός
του Ισραήλ να ακολουθεί κατ’ επιταγή του νόμου του Θεού, έτσι όπως

παραδόθηκε στο Όρος Σινά στο Μωυσή και σαφώς όπως αναπτύχθηκε
μετέπειτα από τους πατριάρχες. Έτσι, διαμορφώνεται ο Νόμος της Παλαιάς

2 Ματθ. 22,21.

4