Page 5 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio
P. 5

Διαθήκης. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε την πλήρωση του Νόμου με το κήρυγμα

                   του Ευαγγελίου δια του Χριστού. Ακολούθως στην Καινή Διαθήκη, εντοπίζονται
                   διατάξεις μέσω των Αποστόλων, που αναφέρονται στη διοίκηση, στη λατρεία,

                   στη δικαστική εξουσία, στο φιλανθρωπικό έργο και σε άλλες πτυχές της ζωής
                   της Εκκλησίας.

                          Επισήμως  ως  επιστήμη  το  Κανονικό  Δίκαιο  καλλιεργείται  κατά  τη
                   δεύτερη κυρίως χιλιετία. Ωστόσο παρουσιάζεται σε ένα περιβάλλον κατάρτισης

                   συλλογών των Ιερών Κανόνων κατά τον 4 αιώνα. Στις αρχές του 6  αιώνα
                                                                                             ου
                                                                 ο
                   εμφανίζεται μια πλήρης σειρά των Ιερών Κανόνων, που οφείλεται στον Στέφανο
                   τον Εφέσιο με το έργο του «Κανονική Σύνοψις». Η σημαντικότητα του έργου

                   αυτού είναι μεγάλη, διότι διέπει το Κανονικό Δίκαιο μέχρι σήμερα. Μάλιστα, το
                   έργο  αυτό  του  Στεφάνου  Εφεσίου  περιλαμβάνεται  στο  πληρέστερο  έργο

                   συλλογής των Θείων και Ιερών Κανόνων που υπάρχει μέχρι σήμερα και είναι
                   «το Σύνταγμα των Θείων και Ιερών Κανόνων» των Γ. Ράλλη και Μ. Ποτλή.

                          Στην πραγματικότητα η καθ’ εαυτή επιστημονική απαρχή του Κανονικού

                                                ο
                   Δικαίου  εντοπίζεται  στον  6   αιώνα  με  τη  συλλογή  Ιερών  Κανόνων  από  τον
                   Ιωάννη  τον  Σχολαστικό,  ο  οποίος  αργότερα  χρημάτισε  Πατριάρχης

                   Κωνσταντινουπόλεως  (566-578  μ.Χ).  Η  αξία  του  έργου  του  Ιωάννη  του

                   Σχολαστικού έγκειται στην συστηματικότητα συλλογής των Ιερών Κανόνων και
                   στην  συστηματική  θεματική  ταξινόμηση  αυτών.  Η  απόπειρα  θεματικής

                   ταξινόμησης των Κανόνων, εγκαινιάστηκε στον λεγόμενο «Νομοκάνονα» του
                   Φωτίου.  Στον  Νομοκάνονα,  επιχειρείται  σε  δεκατέσσερα  τιτλοφορούμενα

                   τμήματα,  η  κατανομή  των  ιερών  Κανόνων  και  των  Πολιτειακών  Νόμων  με
                   συστηματική ακρίβεια. Το πιθανότερο είναι ότι ο Νομοκάνων εκδόθηκε από τον

                   Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιο (610-638 μ.Χ.) και αργότερα το 883

                   μ.Χ  επανεκδόθηκε  από  τον  μέγα  Φώτιο.  Το  920  μ.Χ  η  Σύνοδος  της
                   Κωνσταντινουπόλεως, κατανοώντας ότι η συστηματική κατάταξη της ύλης του

                   Νομοκάνονα,  καθιστά  το  έργο  εύχρηστο  για  τις  ανάγκες  της  Εκκλησίας,
                   επικυρώνει αυτό και έτσι ο Νομοκάνων καθίσταται η επίσημη και θεμελιώδης

                                                                          ο
                   συλλογή Κανόνων και Νόμων της Εκκλησίας. Στον 6  αιώνα δηλαδή, η συλλογή



                                                                                                     5
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10