Page 7 - karapanagiotis-sindoni
P. 7

3. Πώς αποτυπώθηκαν το ανθρώπινο σώμα και τα σημάδια-κηλίδες επάνω

            στη Σινδόνη;

            3.1. Οι πρώτες μελέτες
                    Οι πρώτες επιστημονικές εργασίες για τη Σινδόνη του Τορίνο δημοσιεύθηκαν στις αρχές του
               ου
            20  αιώνα. Πέντε μόλις χρόνια μετά τη φωτογράφιση του S. Pia βρίσκουμε Επιστολές προς τον
            Επιμελητή  (Letters  to  the  Editor)  του  περιοδικού  Nature,  στις  οποίες  καταγράφονται  απόψεις-
            εκτιμήσεις σχετικά με πιθανούς τρόπους σχηματισμού της εικόνας του ανθρώπινου σώματος στο
            λινό ύφασμα (π.χ. προτείνεται η πιθανή χρήση χρωστικών) χωρίς όμως αυτές να συνοδεύονται από
                                      6
            τεκμηριωμένες αποδείξεις .
                    Κάποιες προκαταρκτικές και σποραδικές μελέτες του αντικειμένου πραγματοποιήθηκαν το
            διάστημα  1969-1978,  όπως  είναι  για  παράδειγμα  οι  εργασίες  του  G.  Raes  στον  οποίο  είχε
            παραχωρηθεί  δείγμα  από  τη  Σινδόνη,  καθώς  επίσης  και  οι  εργασίες  του  C.S.  Smith  ο  οποίος
            διατύπωσε την άποψη ότι η ανθρώπινη εικόνα που φαίνεται στο ύφασμα της Σινδόνης μπορεί να
                                                                                        7
            προήλθε από μακροχρόνια επαφή του λινού υφάσματος με ένα ζωγραφικό έργο . Παρουσία υγρασίας
            είναι πιθανό ζωγραφικά στοιχεία από την εικόνα να μεταφέρθηκαν επάνω στο ύφασμα. Το σενάριο
            αυτό αποτελεί άποψη του Smith χωρίς όμως να τεκμηριώνεται από επιστημονικά ευρήματα. Έτσι
            λοιπόν, οι πρώιμες αυτές εργασίες είτε δεν δημοσιεύθηκαν σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, είτε
            βασίζονταν σε εικασίες χωρίς να υποστηρίζονται από τα ανάλογα επιστημονικά τεκμήρια.


            3.2. Οι μελέτες της ομάδας STURP
                    Το  1978  η  Σινδόνη  μελετήθηκε  για  πρώτη  φορά  συστηματικά  από  μία  ομάδα  ειδικών
            επιστημόνων και τεχνικών, προερχόμενοι κυρίως από ερευνητικά ιδρύματα των Η.Π.Α., η οποία
            έμεινε  στην  ιστορία  γνωστή  ως  ομάδα  STURP  (Shroud  of  Turin  Research  Project).  Η
            Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, στην οποία ανήκει η Σινδόνη, ανταποκρίθηκε στο καθολικό αίτημα να
            μελετηθεί το αντικείμενο υπό το πρίσμα της σύγχρονης επιστήμης, δίνοντας τη σχετική άδεια. Η
                                                                                                           8
            επιστημονική  κοινότητα  ανέμενε  τα  αποτελέσματα  της  ομάδας  STURP  με  μεγάλο  ενδιαφέρον .
            Καθώς η μετακίνηση της Σινδόνης κρίθηκε απαγορευτική, η ομάδα STURP μετέβη στο Τορίνο για
            την επιτόπια μελέτη του αντικειμένου μεταφέροντας μαζί της εργαστηριακό εξοπλισμό. Οι εργασίες
            πραγματοποιήθηκαν  με  τα  πιο  προηγμένα  φορητά  όργανα  της  εποχής,  στα  οποία
            συμπεριλαμβάνονταν διατάξεις φωτογράφισης και φασματομετρίας. Η επιτόπια μελέτη της Σινδόνης
            διήρκησε  πέντε  ημέρες,  ενώ  δόθηκε  άδεια  δειγματοληψίας  βάσει  της  οποίας  αποσπάστηκαν  32
            συνολικά δείγματα τα οποία στάλθηκαν και μελετήθηκαν σε διάφορα εργαστήρια, κατά κύριο λόγο
            σε  εργαστήρια  των  ερευνητών  της  ομάδας  STURP.  Τα  δείγματα  αποσπάστηκαν  από  διάφορες
            περιοχές της Σινδόνης, και συγκεκριμένα από περιοχές που απεικονίζονται το ανθρώπινο σώμα και
            οι κηλίδες, από περιοχές όπου δεν υπάρχουν κάποια εμφανή σημάδια (δείγματα αναφοράς) και τέλος
            από περιοχές που κάηκαν κατά την πυρκαγιά του 1532.
                    Τα αποτελέσματα της ομάδας STURP και των συνεργατών αυτής δημοσιεύθηκαν σε διάφορα
                  9
            άρθρα ,  ενώ  τα  βασικότερα  συμπεράσματα  συνοψίστηκαν  περιεκτικά  σε  ένα  άρθρο  που



            6  Froude 1903; Meldola 1903; Smith 1903.
            7  Smith 1978.
            8  Culliton 1978.
            9  Accetta & Baumgart 1980; Gilbert & Gilbert 1980; Heller & Adler 1980; Jumper et al. 1984; Jumper & Mottern 1980;
            Miller & Pellicori 1981; Morris et al. 1980; Pellicori 1980; Pellicori & Evans 1981.
                                                                                                            6
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12