Page 9 - karatsoulis_exomologisi

προτάσεις προβάλλουν κάποια ηθική με την οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει ως

ολοκληρωμένη και υγιή προσωπικότητα. Η ηθική αυτή άλλοτε προσεγγίζει την
ιουδαϊκοχριστιανική παράδοση της δυτικής κοινωνίας και άλλοτε όχι. Άρα υπάρχει ένα

πρώτο σημείο στο οποίο θα μπορούσε η σύγχρονη θεολογία να συναντηθεί με την
ψυχολογία αρχίζοντας μία κριτική συζήτηση για όλα τα θέματα που θα προέκυπταν από

3
την συνάντηση αυτή .

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι στην σύγχρονη εποχή, ψυχολογία και θεολογία δεν

είναι δύο ανεξάρτητες επιστήμες, οι οποίες στέκονται η μία απέναντι από την άλλη, αλλά
η σχέση τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία κυκλική πορεία, στην οποία η μία

τροφοδοτεί την άλλη με παραδόσεις, έννοιες, νέα ευρήματα, τα οποία προσφέρονται στην
σύγχρονη εποχή για διάλογο και κριτική σκέψη, πάντα με γνώμονα τον άνθρωπο. Εξάλλου

η ανακάλυψη του ανθρώπινου προσώπου από την ψυχολογία είναι ουσιαστικά η
ανακάλυψη της αγάπης του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο, ως ένα μοναδικό

και ανεπανάληπτο πρόσωπο, το οποίο έχει μία ελεύθερη και προσωπική σχέση με Αυτόν.

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι η ανακάλυψη του προσώπου από την πλευρά
της ψυχολογίας και η ιχνηλάτηση των πιο κρυμμένων στοιχείων του μπορούν τελικά να

4
οδηγήσουν στο πρόσωπο του Θεού, ο Οποίος αποτελεί το αρχέτυπο του ανθρώπου . Από
αυτή την θεώρηση θα μπορούσε να λεχθεί ότι η ψυχολογία θα μπορούσε να υπηρετήσει

την θεολογία και την πίστη της Εκκλησίας. Ακόμη θα μπορούσε με αφορμή την συνάντησή

της με την θεολογία να εμπλουτιστεί από την εμπειρία των πατέρων της Εκκλησίας, οι
οποίοι είχαν επαρκή για την εποχή τους γνώση των στοιχείων και των ορίων της

ανθρώπινης φύσης.

3 Don Browning, «Η Ψυχολογία στην υπηρεσία της Εκκλησίας» Ψυχής Δρόμοι, τεύχ. 7 (Αθήνα :
Αρμός, 2014) σσ. 90-93.
4 Παναγιώτα Μάμα, «Ψυχολογία-Ψυχιατρική και Πίστη-Θεολογία : Ποια σχέση έχουν μεταξύ τους
και πως συνεργάζονται;» Ψυχής Δρόμοι, τεύχ. 10 (Αθήνα : Αρμός, 2015) σ. 100.
8