Page 10 - kyprianos-ethnomartyras

Ἐκεῖνος ἔπαθε γιὰ μᾶς. Ἡ ἀγάπη Του γιὰ μᾶς Τὸν ὁδήγησε στὸν Σταυρό .
41
Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Κυπριανοῦ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸ ἐμπεπιστευμένο σ᾽
αὐτὸν ποίμνιο, τὸν ὁδήγησε στὸ μαρτύριο. Τὸ πιὸ πάνω ἐπισφραγίζεται
ἀπὸ τὴν μαρτυρία τοῦ Joseph Wolf, ἑβραιογερμανοῦ περιηγητοῦ, πρώην
παπικοῦ καὶ μετέπειτα προτεστάντη, ὁ ὁποῖος διασώζει τὶς μαρτυρίες
αὐτοπτῶν κατὰ τὶς τραγικὲς μέν, συνάμα δὲ μεγαλειώδεις τελευταῖες
στιγμὲς τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυπριανοῦ .
42
Εἶναι σημαντικὸ νὰ ἐμβαθύνουμε στὰ νοήματα τῶν γραφομένων,
ἀνιχνεύοντας μεταξύ των γραμμῶν ὅλα ὅσα εἶδε μὲν ὁ περιηγητής, δὲν
μπόρεσε ὅμως λόγω τοῦ βάθους νὰ ἁλιεύσει. Καὶ κατὰ πρῶτον, τὴν συνήθη
τακτική των Τούρκων νὰ προτρέπουν τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς νὰ
γίνουν μουσουλμάνοι γιὰ νὰ γλυτώσουν τὴν ζωή τους. Σ’ αὐτὴν τὴν
πρόσκλησιν καὶ σ’ αὐτὸ τὸ δίλημμα, ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυπριανοῦ, ὡς
κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, τοὺς κατέπληξε, ὄχι μόνο τοὺς Τούρκους
ἀποστομώνοντάς τους καὶ ντροπιάζοντάς τους, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἕλληνες,
τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, δίνοντάς τους θάρρος καὶ διέξοδο στὸ
φαινομενικὸν ἀδιέξοδο, καὶ προβάλλοντας ἑαυτὸν ὡς παράδειγμα πρὸς
μίμησιν. Κατέπληξε καὶ τοὺς εὐρωπαίους μὲ τὸ ρωμαίικό του ἦθος, μὲ τὸν
ἡρωισμό του καὶ τὴν ἀρχοντική του λεβεντιά. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅλοι μαζὶ καὶ
καθένας ξεχωριστά, διαλαλοῦσαν καὶ διακήρυτταν τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνδρὸς
καὶ τὸ ἡρωικό του μαρτύριο. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο,
ἔμαθε ὁ Wolf τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Κυπριανοῦ.
Στὸ πιὸ πάνω ἀπόσπασμα βλέπουμε τὶς δύο ἀγάπες. Τὴν ἀγάπη πρὸς
τὸν Θεὸ κατατεθειμένη μέσα ἀπὸ τὰ λόγια του: «Ὑπηρέτησα τὸν Ὕψιστον
ὡς ἐπίσκοπος τοῦ ποιμνίου τούτου ἐπὶ 50 ἔτη, ὤφειλον ἆρά γε νὰ φανῶ
ἀγνώμων καὶ νὰ ἀρνηθῶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ;» καὶ τὶς πράξεις του «ἔκαμε τὸ
σημεῖον τοῦ σταυροῦ... Καὶ ἐξακολουθῶν νὰ κάμνῃ τὸ σημεῖον τοῦ σταυροῦ
ἐσυνέχισεν: “Κύριε ἐλέησον, Χριστὲ ἐλέησον”»· τὴν δὲ ἀγάπη πρὸς τὸν
πλησίον, μέσῳ τῶν τελευταίων παρακαταθηκῶν του πρὸς αὐτούς: «Τέκνα,
ἔδωκα ὑμῖν παράδειγμα».
Στὴν ἀναφορὰ τοῦ Κυπριανοῦ περὶ τῶν 50 χρόνων ὑπηρεσίας στὸν
Ὕψιστο δὲν πρέπει νὰ ἐντοπίσουμε λάθος, οὔτε νὰ καταγράψουμε τὸ
λάθος στὸν περιηγητή. Ἐὰν ὁ Κυπριανὸς μαρτύρησε στὴν ἡλικία τῶν 65
ἐτῶν, ἀφοῦ γεννήθηκε τὸ 1756 καὶ μαρτύρησε τὸ 1821, τότε ἀφαιρῶντας
τὰ 50 ἐκ τῶν 65 καταλήγουμε στὴν ἡλικία τῶν 15 ἐτῶν. Αὐτὴ ἦταν ἡ ἡλικία
ποὺ τελείωσε τὶς μαθησιακές του σπουδὲς στὸ Ἑλληνομουσεῖο τῆς Ἱερᾶς
Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ ἐπέστρεψε στὴν Μονὴ τῆς μετανοίας του, τῆς Παναγίας
τοῦ Μαχαιρᾶ. Προφανῶς κατ’ αὐτὴν τὴν ἡλικία ρασοφόρεσε καὶ
συγκαταλέχθηκε στὸν χορὸ τῶν μοναχῶν.
Ἐὰν μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ μέσα ἀπ’ αὐτὸ τὸ πρῖσμα δοῦμε τὰ
50 χρόνια ὑπηρεσίας στὸν Ὕψιστο, τότε αὐτὴ ἡ ἀναφορὰ

41 Βλ. ΑΡΧΙΜ. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (ΣΑΧΑΡΩΦ), Ἀγώνας Θεογνωσίας, ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Τ. Προδρόμου,
Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2004, σ. 56.
42 Τὶς ὁποῖες τοῦ Joseph Wolf παραθέσαμε σὲ προηγούμενο σημεῖο τοῦ παρόντος
κεφαλαίου σὲ ἐκτενὲς ἀπόσπασμα.