Page 9 - kyprianos-ethnomartyras
P. 9

πρὸ τοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυπριανοῦ, καὶ συναναστράφηκε μὲ τὸν Κυπριανὸ
                   ἐκ  τοῦ  σύνεγγυς.  Καταθέτει  λοιπὸν  στὰ  ἀπομνημονεύματά  του  τὰ  πιὸ
                   κάτω ἀξιοσημείωτα: «Συχνὰ δάκρυζε, ἐνῶ μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὶς σφαγὲς τῶν
                   συμπατριωτῶν  του. Τὸν  ἐρωτήσαμε  γιατί  ἐν  μέσῳ  τέτοιων  κινδύνων  δὲν
                   προτιμοῦσε  τὴν  δική  του  ἀσφάλεια  ἀναχωρῶντας  ἀπὸ  τὸ  νησί.  Μᾶς
                   ἀνακοίνωσε ὅτι θὰ ἔμενε νὰ ὑποστηρίζει τὸν λαό του κατὰ τὴν δύναμή του
                   μέχρι τέλους καὶ θὰ θυσιαζόταν γι’ αὐτούς» .
                                                                  35
                         Ἀλλὰ καὶ ἄλλος αὐτόπτης μάρτυρας, κύπριος τῷ γένει, ποὺ κατάφερε
                   νὰ  διαφύγει  στὸ  ἐξωτερικό,  καταθέτει  τὴν  μαρτυρία  του  περὶ  τοῦ
                   Κυπριανοῦ καὶ συμμαρτυρεῖ μὲ τὸν Carne γράφοντας, μεταξὺ ἄλλων, καὶ
                   τὰ  κάτωθι:  «Ὁ σεβάσμιος αὐτὸς ἄνθρωπος, πλήρης θάρρους ἐναντίον τῆς
                   τυραννίας, ἀπηύθυνε πρὸς τὸν ἄπιστο κυβερνήτη αὐτὰ τὰ λόγια: “Γιὰ ποιό
                   ἔγκλημα μπορεῖς νὰ κατηγορήσεις τὰ ἀτυχῆ αὐτὰ θύματά σου, τῶν ὁποίων
                   τὸ αἷμα θέλεις νὰ χύσεις; Ἔχεις ἀπομυζήσει ἀπ᾿ αὐτοὺς ἀναρίθμητες θυσίες.
                   Ἐὰν μετὰ ποὺ μᾶς ἔχεις καταντήσει στὴν ἐσχάτη ἔνδεια, ἐὰν μετὰ ποὺ μὲ
                   ἀνάγκασες νὰ συνεισφέρω σὲ ὅλες τὶς ἀνάγκες τῆς κυβερνήσεως, μὲ βαρεῖς
                   φόρους πάνω στὰ  φτωχά μου τέκνα,  ἐὰν μετὰ  ἀπὸ  ὅλα αὐτὰ  ἡ  ὀργή σου
                   παραμείνει ἀνικανοποίητη, τότε, ἂς πέσει ἡ ἐκδίκησή σου μόνο πάνω στὸ
                   κεφάλι μου καὶ χάρισε τὸ αἷμα τῶν ἀθώων αὐτῶν ἀνθρώπων. Μὴν ξεχνᾶς”,
                   συνέχισε,  “ὅτι  ὑπάρχει  Θεός,  ποὺ  βλέπει  τὶς  πράξεις  τῶν  ἀνθρώπων  καὶ
                   δικάζει δίκαια”» .
                                    36
                         Συνεπικουρεῖ μὲ τὰ ἀνωτέρω καὶ Ματθαῖος μοναχὸς Βατοπαιδινός, ὁ
                   ὁποῖος  ἕνα  χρόνο  πρὸ  τοῦ  μαρτυρίου  τοῦ  Κυπριανοῦ  ἐπισκέφθηκε  τὴν
                   Κύπρο,  καὶ  τὸν  ἔζησε  ἀπὸ  κοντά.  Στιχουργῶντας  ἕνα  ποίημα
                   προσευχητικὸ  πρὸς  τὸν  Ἄνακτα  τῶν  ἀνάκτων,  τὸν  Κύριον  τῆς  δόξης
                   Ἰησοῦν  Χριστόν,  γράφει  μεταξὺ  ἄλλων:  «αὐτὸς δὲ μόνον πάσχει, διὰ τὴν
                   ποίμνην  ταύτην  μὲ  ἂχ  παντοτεινόν·  πῶς  νὰ  τὴν  διασώσῃ,  καὶ  νὰ  τὴν
                   ἐλυτρώσῃ,  ἐκ  πάντων  τῶν  δεινῶν» .  Αὐτὸς  ἦταν  ὁ  κύριος  λόγος  τῆς
                                                            37
                   κληρικολαϊκῆς  σύναξης  γιὰ  τὴν  ἐκλογή  του  καὶ  τὴν  ἀνάρρησή  του  στὸν
                   ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο .
                                            38
                         Ἐπιλέγοντας  νὰ  πάσχει  μὲ  τὸν  λαὸ  καὶ  γιὰ  τὸν  λαὸ  τοῦ  Θεοῦ,  καὶ
                   προτιμῶντας τὸν ὀνειδισμὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ κάθε ἄλλη πρόσκαιρη δόξα,
                   ὁ  Κυπριανὸς  ὁμοιώνεται  κάπως  μὲ  τὸν  Μωϋσῆ .  Πρέπει  νὰ  λάβουμε
                                                                            39
                   ὑπόψιν  μας  ὅτι  εἶναι  ἀδύνατον  νὰ  σωθεῖ  κανεὶς  δίχως  θλίψεις,  κατὰ  τὸ
                   γεροντικὸν λόγιον: «ἔπαρον τὰς θλίψεις καὶ οὐδεὶς ὁ σωζόμενος» . Ὅταν
                                                                                             40
                   ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀγγίξει τὴν καρδιά, τότε ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς
                   μακαριότητος διψᾶ νὰ πάσχει γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν πλησίον, ὅπως κι



                   35  Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, Ἀρχεῖον Κειμένων, ὅ.π., σ. 311.
                   36  Αὐτόθι, σσ. 364-365.
                   37  Αὐτόθι, σ. 286.
                   38  Αὐτόθι, σσ. 157. 159. 164-165. 173.
                   39  Βλ. Ἑβρ. ια´ 24-27.
                   40  Φιλοκαλία  τῶν  νηπτικῶν  καὶ  ἀσκητικῶν,  1  -  Ἀποφθέγματα  Γερόντων,  πατερικαὶ
                      ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη 1978, σ. 44, ἀββᾶ Ἀντωνίου ἀπόφθ.
                      5.
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14