Page 7 - moglenidis_agkosmas

οποία λειτουργούν αρμονικά, συμπορεύονται, κοινωνούν και
αλληλοσυμπληρώνονται. Η σχέση δεν είναι κάτι το στατικό αλλά
αποτελεί πραγματικά μια ευλογία από τον Θεό. Συναντούμε, δυστυχώς,
ανθρώπους οι οποίοι με τους συνανθρώπους τους αδυνατούν να
συνδεθούν. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι επιδιώκουν τα προσωπικά τους
συμφέροντα και την προσωπική τους ανάδειξη. Η ζωή για τους
συγκεκριμένους, έχει τελικά μια ιδιωτική σημασία και πρέπει να υπάρχει
μόνο γι’ αυτούς.
Η νέα κοινωνία ανά τους αιώνες ακούει στο όνομα Εκκλησία. Αν
εστιάσουμε στη λέξη Εκκλησία θα παρατηρήσουμε ότι εννοιολογικά
προέρχεται από το εκκαλέω-ω , που σημαίνει τη σύναξη των πιστών στον
19
χώρο της λατρείας του Θεού. Στο μυστήριο των μυστηρίων, που είναι η
θεία Ευχαριστία, ο πιστός καλείται να βιώσει ένα κάλεσμα σχέσεων μέσω
της αγάπης μεταξύ του Χριστού, που είναι η κεφαλή, προς τους πιστούς,
που είναι τα μέλη του σώματος του Χριστού. Στη Θεία Λειτουργία ο ίδιος ο
Θεός μας απευθύνει διαχρονικά μια πρόσκληση, ώστε να γίνουμε μέτοχοι
μιας μυστικής ενότητας και αλληλεγγύης του σώματος του Χριστού, το
οποίο συνέχεται από το Άγιο Πνεύμα.
Ο Κύριος, αφού ονόμασε τον εαυτό του άμπελο αληθινή και τους
ανθρώπους κλήματα, ανέφερε ότι η γνήσια ζωή και η καρποφορία σε
έργα αρετής και αγιότητας θα επέλθει μόνο με την μετ’ Αυτού ενότητα.
Τους έλεγε χαρακτηριστικά: «Μείνατε ενωμένοι με εμένα, για να μένω
και εγώ ενωμένος με εσάς. Καθώς το κλήμα δεν μπορεί να φέρει από τον
εαυτό του καρπό, εάν δεν μείνει προσκολλημένο στην κληματαριά, κατά
τον ίδιο τρόπο ούτε εσείς δεν θα καρποφορήσετε έργα αρετής και
20
αγιότητας εάν δεν μείνετε ενωμένοι με Εμένα» . Επίσης, η προσευχή
αποτελεί μια ιερή εικόνα ενός διαλόγου του ανθρώπου με τον Δημιουργό
Θεό. Είναι η διαρκής και αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Θεό, ο οποίος μας
την σερβίρει ως διάλογο και ως μια νέα δυνατότητα σωτηρίας.
Μέσα στην πλάση όλα κινούνται, βιώνονται και λειτουργούν σε μια
διαλεκτική σχέση του Κτίστη με την κτίση. Ο διάλογος υπάρχει ως
εργαλείο και φυσική συνέπεια της ελευθερίας και της αγάπης ως στάσεως
ζωής. Αν ο διάλογος δεν αποτελέσει ζωή και τροφή τότε κινδυνεύει να
μετατραπεί σε σλόγκαν και τσιτάτα. Σχέση χωρίς διάλογο είναι μια
άρρωστη σχέση. Σχέση χωρίς διάλογο δημιουργεί προβληματικούς
ανθρώπους. Διάλογος, λοιπόν, υπάρχει εκεί που η σχέση είναι γεμάτη

19 ος
Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 5 , Αθήναι 1964, σ. 465.
20 Ιω. 15, 4-5, 7-9.

6