Page 5 - panagopoulos-kanones
P. 5

του κόσμου. Ο μοναχισμός της Αιγύπτου, το  μοναχικό ιδεώδες, μέσω
                   της Συρίας και της Μικρασίας κατέφθασε και στην κυρίως Ελλάδα και
                   οι  μοναστές  επικρατούν  με  την  Εικονομαχία  και  διασώζουν  την
                   Ορθοδοξία.  Κυριακή  της  Ορθοδοξίας,  ημέρα  ιστορικής  μνήμης  και
                   αυτοσυνειδησίας,  που  δυστυχώς  σύγχρονοι  Πολιτικοί  αγνοούν  ή
                   παραβλέπουν,  για  το  Γένος  μας,  σαν  να  μην  είναι  απ’  αυτό!  Τότε,  η
                   τάξη  των  μοναστών  γίνεται  πανίσχυρη  και  παίρνει  πάνω  της  την
                   εξουσία  και  τον  πνευματικό  βίο  που  προκαθορίζεται  απ’  τους
                   μοναστές.
                          Όσον  αφορά  την  δημώδη  ποίηση  ελάχιστα  γνωρίζουμε  καθότι
                                                                      ο
                   λίγοι  στίχοι  διασώζονται  μέχρι  πρίν  τον  10   αιώνα.  Πολύ  σπουδαίο
                   είναι το ακριτικό έπος, όπου περικλείωνται και παλαιότεροι στίχοι από
                   παλαιώτερα  πνευματικά  δημώδη  δημιουργήματα.  Οι  ακρίτες  των
                   ελληνικών  ή  βυζαντινών  μεσαιωνικών  συνόρων,  με  θάρρος  θα
                   περιφρουρούσαν το Βυζάντιο και τον Ελληνισμό, από τους βάρβαρους
                   εχθρούς που ποικίλαν και πάντοτε καιροφυλακτούσαν.
                          Η  εντολή  του  χριστιανικού  βίου  δεν  ήταν  η  απόλαυση  των
                   κοσμικών  ηδονών,  αλλά  η  θεοπτία  και  η  θεωρία  του  Θεού,  που
                   επιτυγχάνεται με την προσευχή, την δοξολογία, την εξομολόγηση και
                   τη  μετάνοια.  Αυτά  τα  στοιχεία  γίνονται  το  σημείο  αναφοράς  και  ο
                   στόχος του καθημερινού χριστιανικού και βυζαντινού βίου. Η αμαρτία
                   και  η  μετάνοια  γίνονται  η  αιτία  και  η  πηγή  έμπνευσης,  αρκετών
                   υμνογράφων και μελωδών. Μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε σε
                   βάθος την χριστιανική και βυζαντινή υμνογραφία. Αλλά ακόμα και με
                   τη  κοσμική  ποίηση  να  ασχοληθούμε  που  δεν  είχε  χρήση  στην
                   εκκλησιαστική  ζωή,  δηλ.  του  Συνεσίου,  του  Γρηγορίου,  του  Γεωργίου
                   Πισίδου,  του  Ιωάννου  Μαυρόποδος,  του  Μανουήλ  Φιλή  και  άλλων,
                   χρειάζεται     απαραίτητα      να    γνωρίζουμε       το   περιεχόμενο      της
                   χριστιανικής  πίστης  και  ζωής.  Έτσι  ώστε  να  μπορέσουμε  να
                   εμβαθύνουμε  στα  πνευματικά  νοήματα  των  δημιουργών.  Οι
                   Βυζαντινοί  είτε  γράφουν  για  την  ατομική  τους  ευχαρίστηση  και  τη
                   δημιουργία,  είτε  για  το  εκκλησιαστικό  σώμα  και  τη  δημόσια


















                                                          4
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10