Μετά το ουζάκι
Στάλες Μικρασίας - 10 Οκτωβρίου 2022
Μπορεί η ώρα του κυριακάτικου γεύματος να ήταν στις μιάμιση, όλοι όμως, παππούδες γαμπροί, νύφες κι εγγόνια, ήταν καθισμένοι στο τραπέζι από τις δέκα. Πάνω στο τραπέζι, το καραφάκι με το ούζο, σωληνωτά ποτήρια, ένα μπολάκι με παγάκια, τσίρος, πιπερίτσα τουρσί, παστουρμάς, ψωμάκι και συζητήσεις. Ατελ...
Δραπετσώνα
Στάλες Μικρασίας - 8 Οκτωβρίου 2022
Στον Πειραιά, τα προσφυγικά σηκώθηκαν σε μια νύχτα. Στην είσοδο της Δραπετσώνας, διώροφα τα περισσότερα, λίγα τριώροφα. Τσιμεντόλιθοι, λάσπη και ψευτοκουφώματα. Κι όλα στενά, πολύ στενά, με πρόσοψη 2-3 μέτρα ανάμεσα στις γραμμές και το δρόμο. Σε ένα τέτοιο σπιτάκι έζησε τα τελευταία χρόνια της ζω...
Δίψα
Στάλες Μικρασίας - 5 Οκτωβρίου 2022
Οι πρώτοι πρόσφυγες, εξαθλιωμένοι, έφτασαν στην παραλία της Μυτιλήνης. Οι περισσότεροι χωρίς τίποτε απολύτως. Κάποιοι, με μικρούς πρόχειρους μπόγους και κάποιες γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά. Κάπου-κάπου έβλεπες έναν χωροφύλακα να προσπαθεί να επιβάλει την τάξη-ποια τάξη!- και να προσπαθεί να δώσει ...
Με την Παναγιά αγκαλιά
Στάλες Μικρασίας - 28 Σεπτεμβρίου 2022
Από την ανταλλαγή των πληθυσμών μας ειδοποίησαν πως στα μέρη μας, κάτω στην παραλία, θα καταφτάσουν πρόσφυγες με καΐκια. Παιδιά εμείς, είχαμε μαζευτεί εκεί κοντά στο Καραμπουρνάκι και περιμέναμε από το πρωί, τρυπώντας με τη ματιά μας τον ορίζοντα, πότε θα φανούν οι ξένοι. «Δεν είναι ξένοι», έλεγε ...
Μικρασιάτισσα μάνα
Στάλες Μικρασίας - 25 Σεπτεμβρίου 2022
Δεν ξέρω τι θα θυμούνται μετά από 100 χρόνια. Οι τελευταίοι της Σμύρνης, μικρά παιδιά τότε, έχουν φύγει πια από τη ζωή. Πόσο ν΄ αντέξουν οι μνήμες; Πόσο να αντέξουν οι λέξεις; Ένα μεγάλο πηγάδι γεμάτο καλώδια και οθόνες καταπίνει τα πάντα. Δεν με νοιάζει! Θα μείνω εγώ, μνήμη ζωντανή της Μικρασιάτισα...
