Πώς σώζεται η γλυκύτητα του Θεού και πώς αποκτάς δεύτερη, τρίτη και τέταρτη παρηγορία!

Σοφίας Πατερικής Απαύγασμα - 17 Μαρτίου 2024

Ανωνύμου και Απελπισμένου τίνος Αγιορείτου Νηπτική θεωρία Εκ χειρογράφου της Ι.Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους

Λόγος όγδοος

Εδώ όμως, εις του Θεού την γλυκύτητα, δεν σώνεται η ηδύτης, έως ότου φυλάγης το στόμα σου παρθένον από υλικόν βρώμα και πόμα . Διότι, αφού ήθελες γευθή υλικόν τίποτες, τότε δεν αισθάνεσαι πλέον με την αυτήν ζωηρότητα εκείνην την γλυκύτητα του Θεού εις το στόμα σου κατ' εκείνην την ημέραν.

Ενίοτε δε, και μάλιστα ως επί το πλείστον μετά την γεύσιν της αισθητής τροφής σου, τελείως εκλείπει κατ' εκείνην την ημέραν.

Αύτη δε η γλυκύτης της γλώσσης σου μερικαίς φοραίς, όταν κρατής επί πολύ το στόμα σου κλεισμένον, βρύει θαυμασίως και αδιαλείπτως έσω εις το στόμα σου και την αισθάνεσαι ούτω βρύουσαν και ούτω ενεργούσαν την αισθητήν και ανεπαίσθητον γλυκείαν της ενέργειαν εις πάσαν σου αναπνοήν.

Ενίοτε δε την αισθάνεσαι και έσω εις τα χείλη σου, διότι γλυκαίνουσι και ταύτα από το μέσο μέρος, ωσάν να τα επασπάλισες έσωθεν με κόνιν ζακχάρου ή ωσάν να τα άλειψες έσωθεν με γλυκύτατον μέλι.

Φυλάγου λοιπόν, ω ταπεινέ, όταν έχης έσω σου ταύτην την γλυκύτητα, να μη γευθής χωρίς μεγάλην σου ανάγκην ουδέ τίποτες γήινον, διά να μη λυπηθής μετέπειτα δίχως όφελος.

Άμα δε δώσης εις την κοιλίαν σου αισθητήν βρώσιν, στερείται η γλώσσα σου την θαυμαστήν γλυκύτητα. Όταν δε γλυκαίνη τοιουτοτρόπως η γλώσσα σου από την θείαν ταύτην γλυκύτητα, τότε τον σιελόν σου μη τον πτύης κάτω ή όπου να λάχη, αλλά κατάπιε τον.

Διότι, άμα οπού ήθελες τον καταπίεις ή και πριν να τον καταπίης, αισθάννεσαι την γλυκύτητα εις το στόμα σου, ει δε και τον πτύσεις στερείσαι εις ολίγον εκείνην την θαυμαστήν γλυκύτητα· (διά τούτο ίσως δεν έπτυσε και κάποιος όσιος εις όλην του την ζωήν )· προ πάντων δε ως είπομεν κράτησε καλά σφαλισμένον το στόμα σου, αν δεν σου είναι και μία μεγάλη ανάγκη διά να ομιλήσης, διά να μη μετανοήσεις ύστερα.

Εάν ποτέ, όταν έχης έσω σου ταύτην την θαυμαστήν και υψηλήν γλυκύτητα, ήθελε σου κάμει χρεία να αναγινώσκης τίποτες από την Αγίαν Γραφήν, ανάγνωσέ το μετ' ευλαβείας.

Όταν δε το αναγινώσκης, πρόσεχε εν ταυτώ και εις την πνευματικήν γλυκύτητα της γλώσσης σου να ιδής σώζεται ή όχι, βρύει εκ της γλώττης σου ή εκλείπει από ταύτην; Και ει μεν σώζεται, πρόσεχε ομού και εις ταύτην την θαυμαστήν γλυκύτητα και εις την ανάγνωσιν, διότι τοιουτοτρόπως θέλεις αισθανθή και άλλην πνευματικήν γλυκύτητα, όχι εις την γλώσσαν σου, αλλά εις την διάνοιάν σου, διότι θέλει ηδυνθή και αύτη η διάνοιά σου από την Χάριν του Θεού.

Όθεν τότε, αφού δευτερωθή εις εσένα η παρηγορία του Θεού, ευθύς θέλει τρισσεύθη. Διότι ευθύς ευθύς θέλεις ιδή και εις τους οφθαλμούς σου την παρηγορίαν του Θεού, διότι θέλουν χύνονται από τους οφθαλμούς σου τα καθαρά και ιλαρά δάκρυα της αγάπης του Θεού, τα οποία είναι πάνυ γλυκύτατα εις την ψυχήν σου.

Όθεν τότε, αφού τρισσευθή εις εσένα, ως είπαμεν, η παρηγορία του Θεού, ευθύς ευθύς θέλεις ιδή εις του λόγου σου και άλλην τετάρτην παρηγορίαν του Θεού, διότι συγχρόνως με την τρίτην ταύτην παρηγορίαν του Θεού θέλεις ίδη νοερώς τον έσω άνθρωπον του εαυτού σου ότι εχρίσθη αοράτως από την Χάριν του Αγίου Πνεύματος με το θείον έλεον της αγαλλιάσεως, και εκ τούτου έγινες όλος γαληνός, όλος ιλαρός και όλος αγαλλίασις. Λέγομεν, δεν έμεινεν εις την ψυχήν σου καμία αίσθησις απαράκλητος από την παράκλησιν, από την παρηγορίαν και από την Χάριν του Αγίου Πνεύματος.

Αλλά ταύτα μεν θέλουν ακολουθήσει εις εσένα, εάν σώζεται, ως είρηται, η άρρητος και θαυμαστή γλυκύτης εις την γλώσσαν σου. Ει δεν σώζεται αύτη η υψηλή ηδύτης εις την γλώσσαν σου, όταν αναγινώσκης, μην απελπίζεσαι και θελήσης να γευθής τίποτες ή να πολυλογής ή να μετεωρίζεσαι, αλλά φυλάγου από όλα ταύτα και από τα παρόμοια, διότι τοιουτοτρόπως θέλεις ιδή εις ολίγον να σου γίνεται το ίδιον εις το στόμα σου έσω, λέγομεν, να σου γλυκαίνη θαυμασίως την γλώσσαν σου η θαυμαστή αύτη και θεία γλυκύτης.

Από το βιβλίο Ανωνύμου Ησυχαστού, «Νηπτική Θεωρία, εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγίου Όρους», έκδοση Ιεράς Μονή Ξενοφώντος,  Άγιον Όρος.