Σάμου Ευσέβιος: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας διώκεται πλέον εμφανώς»

Ορθοδοξία / Εορταστικοί λόγοι - 22 Μαρτίου 2024
Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας  Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος

Η εφετινή Κυριακή της Ορθοδοξίας, πέρα από τον εορτασμό του θριάμβου της αναστυλώσεως των ιερών Εικόνων αποτελεί για τον ευσυνείδητο Ορθόδοξο Χριστιανό μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για έλεγχο και αυτοκριτική.

Σήμερα περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη φορά, έχουμε ανάγκη να μετρήσουμε την πίστη μας και την ζωή μας με το μέτρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με σκοπό να επαληθεύσουμε τον δρόμο της σωτηρίας μας. Και τούτο όχι για να καυχηθούμε πως είμαστε Ορθόδοξοι, αλλά για να βεβαιωθούμε ότι πορευόμαστε ορθά, ορθόδοξα, ώστε να οδηγούμαστε στην λόγω και έργω ομολογία του Χριστού.

Δεν αρκεί το ότι βαπτισθήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εάν δεν γνωρίζουμε την πίστη και τη ζωή της Εκκλησίας μας. Ορθόδοξος Χριστιανός δεν είναι εκείνος, ο οποίος υπάρχει τυπικά ως μέλος του σώματος του Χριστού κι απλώς εκκλησιάζεται σε μεγάλες γιορτές ή πανηγύρεις, αλλά εκείνος ο οποίος πειθαρχεί στη διδασκαλία και τους ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας, επί τη βάσει της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως. Εκείνος ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του εστρατευμένο στην ειρηνική στρατεία του Χριστού, λόγος για τον οποίον η Εκκλησία μας πάνω στη γη ονομάζεται στρατευομένη και γι’ αυτό φροντίζει να υπάρχει ενωμένος με τον Χριστό. Διότι ο Χριστός μας στρατολόγησε και οφείλουμε να ευαρεστούμε τον Χριστό με τη ζωή μας, όπως επισημαίνει κι Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο (βλ. Β΄Τιμ. β΄4)

Η Ορθοδοξία είναι η μονάκριβη αλήθεια και πίστη για τον Ένα και Μόνο Αληθινό Τριαδικό Θεό, τον Πανάγαθο και Πάνσοφο Δημιουργό και Κυβερνήτη του σύμπαντος κόσμου. Η Ορθοδοξία είναι η μόνη κρυστάλλινη αλήθεια και πίστη για τον Θεό και τον κόσμο, για τον άνθρωπο και τον υπέροχο προορισμό του, όπως μας τον απεκάλυψε ο Ενανθρωπήσας Κύριος Ιησούς Χριστός.

Η Ορθοδοξία όμως δεν σώζει τον άνθρωπο, αν δεν τον οδηγεί στην Ορθοπραξία. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, αν ο τρόπος της ζωής και οι επιλογές του δεν επαληθεύουν την πίστη του, αλλά φανερώνουν άλλη ιδιότητα.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός είναι μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν στέργει και αποδέχεται την Ορθόδοξη ζωή και την διδασκαλία και το αποδεικνύει αυτό με τη ζωή του χωρίς να διαφοροποιείται από αυτήν είτε με τον λόγο του, είτε με το έργο του.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός είναι μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν τιμά το βάπτισμά του και ενεργεί σύμφωνα με τα πνευματικά εντάλματα της Εκκλησίας του με οποιοδήποτε τίμημα, υπομένοντας την περιθωριοποίηση, τον χλευασμό, τον διωγμό, ακόμη και τον θάνατο. Κι αν βέβαια χάσει τον πνευματικό του βηματισμό πάντα μπορεί να διορθώνει το λάθος και να λαμβάνει την χάρη και την άφεση μέσα από την μετάνοια, την πρώτη εντολή του Χριστού προς τους Αγίους Αποστόλους μετά την Ανάστασή Του.

Αυτόν τον Ορθόδοξο Χριστιανό τιμάμε σήμερα καθώς διαβάζουμε το Συνοδικό της Ορθοδοξίας και ψάλλουμε το «αιωνία η μνήμη». Τον Ορθόδοξο Χριστιανό, ο οποίος στο διάβα των αιώνων, ακόμη και στα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς δεν υπέστειλε ούτε προς στιγμήν την σημαία της Ορθόδοξης Πίστης και έτσι διέσωσε και την εθνική μας υπόσταση ως Ελλήνων και Ορθοδόξων, όπως και αύριο συν Θεώ θα διατρανώσουμε με την δοξολογία για την Επανάσταση της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821.

Ο κάθε άνθρωπος βεβαίως είναι ελεύθερος να επιλέξει ο,τι θέλει στη ζωή του και να εφαρμόσει όποιον τρόπο ζωής επιθυμεί, ακόμη και να αρνηθεί τον Χριστό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία οφείλει να τον αποδεχθεί και να τον συμπεριλάβει στα μέλη της, αφ ης στιγμής μάλιστα ο ίδιος απεκόπη από αυτήν, εξαιτίας των επιλογών του.

Μας εκπλήσσει αρνητικά το γεγονός, ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν την απαίτηση από την Εκκλησία να επιβραβεύει τις όποιες επιλογές τους, ενώ αυτές έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το Ιερό Ευαγγέλιο και την δισχιλιετή Ιερά της Παράδοση, όταν ακόμη και σε ένα απλό σύλλογο τα μέλη επιβάλλεται να συμμορφώνονται με το καταστατικό του, ειδάλλως αποβάλλονται από αυτόν.

Μας εκπλήσσει αρνητικά το γεγονός ότι η Εκκλησία καλείται να σιωπήση, όταν διακυβεύεται η ανθρώπινη φυσιολογία και μαζί της η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο αλληλοσεβασμός και καταστρατηγείται η κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού δημιουργία του ανθρώπου.

Μας εκπλήσσει αρνητικά το γεγονός ότι ενώ η Εκκλησία έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει την μητρική της στοργή, εντούτοις κατηγορείται ότι δεν έχει αγάπη για τον άνθρωπο, επειδή δεν συσχηματίζεται με τις κατά καιρούς κοσμικές επιθυμίες και τις διάφορες νεοφανείς και νεοεποχίτικες ιδιορρυθμίες.

Ας μάθουν λοιπόν όσοι αδαείς και ημιμαθείς, ότι, όπως επσήμανε η Ιερά Σύνοδος στην πρόσφατη εγκύκλιό της, η Εκκλησία «αληθεύει εν αγάπη» (Εφεσ. δ΄ 15) και «αγαπά εν αληθεία» (Β΄ Ιω. α΄1). Η αγάπη της Εκκλησίας δεν αποδεικνύεται όταν σιωπά ή όταν θωπεύει εμπαθείς συνειδήσεις κι εγωισμούς, αλλά όταν με τον λόγο και τη χάρη Της επιχειρεί να θεραπεύσει και να εξυγιάνει, ακόμη κι αν, όπως ο ιατρός, προξενήσει κάποιο πόνο ή όπως το καλό φάρμακο, προκαλέσει πικρία. Αυτή είναι η θεραπευτική μέθοδος της Εκκλησίας έναντι της αμαρτίας και όποιος αφήσει κατά μέρος τους εγωισμούς και τις εμμονές και την αναζητήσει, γεύεται της γλυκύτητας και της πνευματικής θαλπωρής.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας διώκεται πλέον εμφανώς. Τα ιερά και τα όσιά μας καθυβρίζονται αναίσχυντα. Ο Τίμιος Σταυρός, το όπλο μας κατά του διαβόλου, το στήριγμα των πιστών κι ο φύλακας της Οικουμένης, ο οποίος σήμερα προπορεύεται της λιτανείας μας, χλευάζεται στην αφίσσα ενός Φεστιβάλ, όπου και διαπομπεύεται η πίστη μας ολόκληρη, αφού αντί του Εσταυρωμένου Χριστού, απεικονίζεται εσταυρωμένη μια γυμνή έγκυος γυναίκα η οποία κατ’ αυτούς είναι η Παναγία μας!

Τι μεγάλη ντροπή! Τόσο για την βλάσφημη απεικόνιση, όσο και για το ο,τι όλες οι υγιείς διαμαρτυρίες σκόνταψαν τάχα στην ελευθερία έκφρασης και λόγου και στην αδυναμία λογοκρισίας της τέχνης, ενώ ο νόμος για την εξύβριση των θείων και των θρησκευτικών συμβόλων παραμένει για μία ακόμη φορά ανεφάρμοστος, ένεκα της ανεκτικότητας του Χριστιανισμού. Φεύ!

Όλα αυτά μάλλον συστήνουν μια σκληρή πολεμική προς ο,τι χριστιανικό κι Ορθόδοξο, γι’ αυτό και η εποχή μας αναδεικνύεται σε εποχή ομολογίας της Ορθόδοξης πίστης μας.

Για τον λόγο αυτό ας εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα κι ας κοιτάξουμε να μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό μέσα από την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, φροντίζοντας να αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία για να προετοιμαζόμαστε και να κοινωνούμε συχνά των αχράντων Μυστηρίων.

Κόντρα στην αδιακρισία και την σκληρότητα του κόσμου, ας κηρύττουμε με το λόγο και την πράξη μας, ότι το Ευαγγέλιο και οι ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας είναι για να μας οδηγούν στη σωτηρία και όχι για να αλλάζουν κατά το δοκούν της εκάστοτε κοσμικής διανόησης ή επιθυμίας.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί κληθήκαμε να καλλιεργούμε τον βασιλικό αμπελώνα του Χριστού κι ακόμη κι αν διωχθούμε, ποτέ δεν θα αθετήσουμε την κλήση μας, ούτε θα προδώσουμε τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. «Πάντα ισχύωμεν εν τω ενδυναμουντι ημάς Χριστώ».