Άγιος Λεόντιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Υποκρίνεται τον σαλό και ανάβει στο χέρι και το ράσο του κάρβουνα και θυμιατίζει

Ορθοδοξία / Θαυμαστές Διηγήσεις - 14 Μαΐου 2024

Όταν ο μετέπειτα άγιος Λεόντιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων έφθασε κοντά στην Κωνσταντινούπολη, πήγε σε ένα Μοναστήρι της Θεοτόκου το οποίο ονομαζόταν Πτελίδιον και εκεί έγινε Μοναχός.

Και πράγματι έγινε Μοναχός, όχι μόνον κατά τον έξω, αλλά και κατά τον εσωτερικό άνθρωπο. Μετά πήγε στην Κωνσταντινούπολη ως ξένος χωρίς να τον γνωρίζει κανένας και εκεί δεν θέλησε ούτε να χαιρετήσει κανέναν ούτε να συνάψει γνωριμίες με μικρούς ή με μεγάλους.

Υποκρινόμενος δε ότι δεν ήταν καλά στα μυαλά του, φαινόταν στους Κωνσταντινουπολίτες ότι έφτασε στην πόλη τους ένα περίεργο και παράξενο τέρας και έτσι άλλοι τον χαστούκιζαν, άλλοι τον γρονθοκοπούσαν και άλλοι τον κορόιδευαν.

Θέλοντας, λοιπόν, να δοκιμάσει αν θα κέρδιζε κάποιου είδους πνευματική ωφέλεια από την προσποίηση της σαλότητας και από τις προσβολές τις οποίες του έκαμναν, έβαλε στις παλάμες του αναμμένα κάρβουνα και θυμίαμα και έτρεχε στην αγορά, θυμιάζοντας όσους συναντούσε στους δρόμους και μάλιστα τις εικόνες του Χριστού και της Θεοτόκου οι οποίες ήσαν ζωγραφισμένες στα τρίστρατα.

Αλλ’ ω του θαύματος! Τα αναμμένα κάρβουνα δεν έκαιγαν ούτε κατά το παραμικρό τα χέριά του.

Και επειδή σκέφτηκε πως αυτό μπορεί να ήταν απάτη του διαβόλου, για να πλανώνται εκείνοι οι οποίοι τον έβλεπαν, έπραξε τούτο και όταν ήταν μόνος.

Και βλέποντας ότι ούτε και τότε καίγονταν τα χέρια του από τα κάρβουνα, έκανε και την εξής δοκιμή: Κρατώντας την άκρη του ράσου του, έβαλε πάνω σ' αυτήν πολλά αναμμένα κάρβουνα με τα ίδιά του τα χέρια.

Αλλά αν και τα κάρβουνα ήσαν αναμμένα και έκαιγαν το θυμίαμα το οποίον ανέδιδε ευώδη ευώδη καπνό, όμως, ούτε τα χέριά του ούτε το ράσον του κάηκαν καθόλου.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Μαΐος, τόμος ε'.