Page 5 - papaioannou-prosopo

Περίληψη

Η εισβολή της ψηφιακής τεχνολογίας στην κοινωνία οδήγησε σε συστολή του χώρου,

του χρόνου και της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου δημιουργώντας μια εικονική
πραγματικότητα.

Tο ανθρώπινο πρόσωπο, σε αντιδιαστολή με το πως ορίζεται στον δημόσιο χώρο,

μετατρέπεται σε ψηφιακό προσωπείο το οποίο αλληλοεπιδρά σ’ έναν εικονικό χώρο όπου
τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού είναι δυσδιάκριτα. Η αναζήτηση του Θείου

στον χώρο αυτό και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των e-πιστών εγείρουν το ερώτημα κατά
πόσο το διαδίκτυο αποτελεί προέκταση ή και υποκατάστατο του εκκλησιαστικού γεγονότος

ή θα έπρεπε να αποτελεί αποκλειστικά μέσο διάδοσης του Ευαγγελίου και επικοινωνίας

μεταξύ των πιστών.
Αν το εκκλησιαστικό γεγονός αποτελεί έργο ελεύθερης κοινωνίας προσώπων, εικόνων

Θεού με μοναδικά χαρακτηριστικά, και όχι άθροισμα ατόμων τότε υπό ποιες προϋποθέσεις
μπορεί αυτή η κοινωνία προσώπων να υποκατασταθεί από μια ψηφιακή κοινωνία όπου το

πρόσωπο του εν Χριστώ αδελφού αντικαθίσταται από ένα avatar.
Κατά την διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, λόγω της απαγόρευσης τέλεσης της

Θείας Λειτουργίας, αρκετοί ιεροί ναοί επέλεξαν την διαδικτυακή μετάδοσή της έτσι ώστε

να μην στερηθούν οι πιστοί το Εκκλησιαστικό γεγονός. Σε ποιο βαθμό πληρούνται οι
προϋποθέσεις της Παύλειας προσέγγισης της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού όπου οι

Χριστιανοί βρίσκονται σε οργανική σχέση τόσο με το Χριστό, όσο και μεταξύ τους μέσω
του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας; Θα αναλύσουμε το φαινόμενο από Θεολογικής

πλευράς.

Λέξεις – Κλειδιά

Ψηφιακό οικοσύστημα, Πανδημία, Κορονοϊός, Ανθρώπινο πρόσωπο, Θεία Ευχαριστία

v