Ο λαγός και η χελώνα

– Ποιος θα τρέξει μαζί μου σήμερα;

………………

– Κανείς λοιπόν… Μα βέβαια, ποιος μπορεί να τα βάλει με τα πιο γρήγορα πόδια του κόσμου!

Ο κυρ λαγός καθημερινά έτρεχε γύρω-γύρω στο ξέφωτο του δάσους και καλούσε τα ζώα σε αγώνα δρόμου, καμαρώνοντας  βέβαια για το φυσικό του χάρισμα, τη γρηγοράδα!

– Τον βαρέθηκα πια, έλεγε στα μικρά της η κυρα-κουκουβάγια, όλο καυχιέται και κοροϊδεύει τα άλλα ζώα, λες και δεν υπάρχουν άλλα χαρίσματα που έχουν οι υπόλοιποι!

Και τα άλλα ζώα συμφωνούσαν, αλλά δεν τολμούσαν να συναγωνιστούν στο τρέξιμο τον λαγό, γιατί φοβόντουσαν μήπως γίνουν ρεζίλι.

– Ένας ας βρεθεί και σου συγυρίζω εγώ τον λαγό, μουρμούρισε η αλεπού κουνώντας το κεφάλι με νόημα, καθώς έβλεπε πως είχε ξαπλώσει τεμπέλικα στο χορτάρι και έπαιρνε τον πρώτο υπνάκο της ημέρας. Γιατί ο κυρ λαγός μας μπορεί να τρέχει γρήγορα, αλλά δεν κάνει καμιά  προσπάθεια να νικήσει την τεμπελιά του!

– Εγώ θα τρέξω μαζί του, ακούστηκε μια βαριά αλλά ασθενική φωνή…

Όλοι κοίταξαν στους μικρούς θάμνους να ξεπροβάλλει …μια μικρόσωμη χελώνα… Αργά, αργά έφτασε κοντά στην κυρα-αλεπού και είπε αποφασισμένα:

– Ο λαγός μπορεί να είναι γρήγορος, αλλά δεν έχει υπομονή να προσπαθεί και να προσπαθεί, μέχρι να φτάσει στον στόχο του… Δεν κερδίζονται όλα με τη γρηγοράδα… Γίνε εσύ διαιτητής και όλοι θα δούμε αύριο, πώς θα πάει ο κυρ λαγός!

Πραγματικά, την άλλη μέρα η αλεπού έδωσε το σύνθημα και ο αγώνας ξεκίνησε… που λέει ο λόγος δηλαδή, γιατί ο λαγός μας με ένα πήδο είχε βρεθεί στο τέρμα του ξέφωτου, ενώ η χελώνα μας αργά-αργά κι επίμονα πάσχιζε να σύρει τα μικρά της ποδαράκια πάνω στο τρυφερό χορτάρι.

– Μα τι κουτός που είμαι, μουρμούρισε ο λαγός! Αυτή είναι αργοκίνητο καράβι! Η νίκη μου είναι σίγουρη… Θα ξαπλώσω στο χορτάρι να χαρώ και την ωραία λιακάδα και βλέπουμε, σκέφτηκε και χαμογελούσαν τα μουστάκια του…

-Ου, ουυυυυυυ, λίγο ακόμα και μ΄ έφτασες κυρα-χελώνα!

Ο λαγός μας κουνούσε χέρια πόδια περιπαικτικά, ενώ η χελώνα μας βάδιζε και βάδιζε και δε σταματούσε την προσπάθεια!

– Εγώ λέω κυρ λαγέ να πάρεις κι έναν υπνάκο, μέχρι να φτάσει η χελώνα… Έτσι που πάει, βράδιασε… Εξάλλου εσύ με δύο πήδους φτάνεις στο τέρμα αμέσως!

Τη συμβουλή της αλεπούς, που στο μεταξύ τον είχε πλησιάσει, την άκουσε κατά γράμμα ο λαγός μας και σε λίγο…. ροχάλιζε δυνατά! Η χελώνα μας όμως βάδιζε, βάδιζε ασταμάτητα και με απίστευτη δύναμη και σε λίγο προσπέρασε τον λαγό και βάδιζε για το τέρμα.

– Ξύπνα κυρ λαγέ να σε χαρώ, φώναξε η αλεπού στα μεγάλα αυτιά του λαγού. Ο αγώνας αυτός τελείωσε, με τη χελώνα να φτάνει στο τέρμα νικήτρια όσο εσύ κοιμόσουν! Αύριο, αν θέλεις, ξαναέλα για άλλον αγώνα!

Ο λαγός μας ζαλισμένος δεν μπορούσε να το πιστέψει!

– Η χελώνα με νίκησε; Mε …νίκησε;

Αναρωτιόταν και ξαναναρωτιόταν και δεν μπορούσε να το πιστέψει… Όμως σίγουρα κατάλαβε πως το φυσικό χάρισμα  δεν είναι αρκετό για να τα καταφέρουμε. Γιατί η κοπιαστική προσπάθεια νικά τις περισσότερες φορές  το φυσικό χάρισμα που «τεμπελιάζει». Και δεν πρέπει ποτέ να την υποτιμούμε!
Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου

Κάνε κλικ παρακάτω, για ν΄ ακούσεις τον μύθο

Δες παρακάτω και μια από τις πρώτες ταινίες κινουμένων σχεδίων με θέμα τον μύθο του Αισώπου «Ο λαγός και η χελώνα».