Καρβουνιάρης και καθαριστής

Κάποτε ένας καρβουνιάρης, δηλαδή ένας άνθρωπος που έφτιαχνε κι εμπορευόταν κάρβουνα, γνωρίστηκε με έναν γναφέα, δηλαδή κάποιον που η δουλειά του ήταν να καθαρίζει και να λευκαίνει μάλλινα ρούχα. Επειδή τον συμπάθησε και νόμισε πως κάπως ταιριάζουν, του πρότεινε να συγκατοικήσουν, ώστε να πληρώνουν από κοινού το ενοίκιο και τα άλλα έξοδα του σπιτιού και να περνούν πιο οικονομικά. Ο γναφέας σκέφτηκε λίγο και του απάντησε: «Σε συμπαθώ και σε θεωρώ καλό φίλο, αλλά δεν μπορούμε να συγκατοικήσουμε, γιατί η δική μου δουλειά είναι καθαρή κι η δική σου βρώμικη. Ό,τι εγώ με κόπο θα καθαρίζω, εσύ μ΄ ένα τυχαίο σου ακούμπημα θα το λερώνεις!».

Κάτι θέλει να μας πει κι αυτός ο μύθος. Στη ζωή μας συναντούμε πολλούς ανθρώπους που ίσως μας φαίνονται συμπαθητικοί, αλλά δεν μπορούμε με όλους να γίνουμε στενοί φίλοι.

Όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο, πρέπει να εξετάζουμε αν συμφωνούν οι ζωές μας, ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει, η μόρφωση και η καλλιέργειά μας, η δουλειά μας, κυρίως οι αρχές και η πίστη μας κι ύστερα να προχωρούμε σε στενότερη γνωριμία. Όταν σε κάτι βασικό είμαστε εντελώς αταίριαστοι κι ανόμοιοι δεν μπορεί να συνεχιστεί η φιλία μας.
Απόδοση: Σταυρούλα Κουμενίδου

Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου

Εικόνα: Κώστας Βουτσάς

Αν θέλεις μπορείς να ακούσεις τον μύθο.