Σε αναμονή του Μεσσία (3) – …στην Καινή Διαθήκη

Στα τριακόσια ή τετρακόσια χρόνια που έμειναν οι  Ισραηλίτες εκεί, από 76 άνθρωποι που ήρθαν αρχικά, έγιναν ένα πολυάριθμο έθνος δύο εκατομμυρίων και πλέον, καταπιεζόμενοι τώρα από έναν άλλο Φαραώ, που δεν τους γνώριζε και τους μεταχειριζόταν σαν σκλάβους. Τότε ο Θεός φανέρωσε τον Μωυσή, έναν συμπατριώτη τους, που αναδείχθηκε μεγάλος προφήτης και αρχηγός τους, για να τους ελευθερώσει και να τους οδηγήσει πίσω στη Γη της Επαγγελίας, στην Παλαιστίνη. Κι επειδή ο Φαραώ δεν ήθελε να τους αφήσει, ο Θεός έστειλε δέκα πληγές (τιμωρίες) που τον εξανάγκασαν να επιτρέψει την έξοδό τους προς την έρημο του Σινά, όπου έφτασαν με θαυμαστό τρόπο, μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα. Εκεί πήραν τις «Δέκα Εντολές» και τον Νόμο από τα χέρια του Θεού. Ήταν όμως σκληροτράχηλοι και σκληρόκαρδοι, γι’ αυτό πέρασαν στην έρημο πολλές ταλαιπωρίες, σαράντα ολόκληρα χρόνια, αλλά και στη μετέπειτα εγκατάσταση των δώδεκα φυλών τους στη Γη της Επαγγελίας (της υπόσχεσης, που τους είχε δώσει ο Θεός), παρ’ όλο που πολλά θαυμαστά γεγονότα συνέβησαν για χάρη τους (όπως το μάννα και τα ορτύκια που έτρωγαν από τον ουρανό για πολλά χρόνια, το νερό που ήπιαν από ανύπαρκτες πηγές στην έρημο, η φωτεινή νεφέλη και η στήλη φωτιάς που τους οδηγούσε και τους προφύλαγε, οι εχθροί που νικήθηκαν ανέλπιστα τόσες φορές… και πόσα άλλα! Η παρουσία και η επέμβαση του Θεού σε κάθε τους βήμα). Ο Θεός τους έδωσε πολλούς προφήτες, κριτές, ακόμη και βασιλιάδες, όταν Του το ζήτησαν, για να μη διαφέρουν από τα άλλα έθνη και επειδή δεν άντεχαν να υπακούν απευθείας στον Ίδιο. Ήταν ο εκλεκτός Του λαός. Όλοι οι γύρω λαοί το ήξεραν και συχνά το έτρεμαν αυτό. Όμως οι ίδιοι, δυστυχώς, πάρα πολλές φορές το ξεχνούσαν και επέστρεφαν στη λατρεία των ψεύτικων θεών. Κι ακόμη χειρότερα· όταν ήρθε ο ίδιος ο Υιός του Θεού, ο Μεσσίας, ο Σωτήρας Χριστός, που τόσους αιώνες με λαχτάρα ανέμεναν, πολύ λίγοι τον αναγνώρισαν. Μάλιστα αυτοί που έλεγαν πως γνώριζαν καλά τις «Γραφές» ήταν που κυρίως Τον αποδοκίμασαν και Τον σταύρωσαν στο τέλος.

Ήρθε στη γη κι έγινε Άνθρωπος «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» και όπως όλοι οι άνθρωποι κυοφορήθηκε  εννέα μήνες ο αχώρητος Θεός, γεννήθηκε όμως με υπερφυσικό τρόπο και χωρίς να αφήσει τη Μητέρα Του να δοκιμάσει πόνο ή φθορά. Και πέρασε απ’ όλα τα στάδια της ζωής, απ’ όλες τις ηλικίες, για να τις αγιάσει: έζησε σαν βρέφος, σαν νήπιο και μικρό παιδί, ύστερα μεγαλύτερο, έφηβος, νέος και περίμενε μέχρι να έρθει η ώρα Tου, ώριμος πια, να βγει στη δημόσια ζωή, να κάνει το έργο Του και να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο ήρθε: να κηρύξει το Ευαγγέλιο Του, την καλή είδηση. Όποιος ακολουθήσει τις εντολές Του, όχι τις παλιές 10 εντολές, αλλά το νόμο της αγάπης, το δρόμο της αρετής και της Αλήθειας, όποιος ακολουθήσει αυτό που είναι ο Ίδιος, γιατί ο Χριστός είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή»,  αυτός θα ζήσει σ’ έναν καινούριο κόσμο, ενωμένος με τον Χριστό, τέλειος και για πάντα. Το τέλειο είναι βέβαια στη μόνιμη πατρίδα, στην άλλη ζωή, αλλά η πρόγευση παραδείσου υπάρχει από την εδώ ζωή για όσους ακολουθούν τον Χριστό. Αυτή είναι η Καινή Διαθήκη, η νέα συμφωνία του Θεού με τον άνθρωπο, που σφραγίστηκε με το αίμα του Χριστού, που χύθηκε στο Σταυρό. Για να στηρίξει και να βεβαιώσει την αλήθεια της διδασκαλίας Του, έκανε πολλά θαύματα. Χόρτασε πεινασμένους, θεράπευσε αρρώστους και αναπήρους, έβγαλε δαιμόνια και γαλήνεψε ψυχές, ακόμη και νεκρούς ανάστησε. Όμως ο νους Του ήταν στο τέλος, στη θυσία, στο Σταυρό. Είχε έρθει στη γη για να δείξει την τέλεια αγάπη Του προς αυτούς που Τον ακολούθησαν ως το τέλος και τους αγαπούσε, αλλά και προς κάθε άνθρωπο, ιδίως αυτόν που θα θελήσει να Τον ακολουθήσει και να γίνει μαθητής Του. Να δείξει την αγάπη Του με την εκούσια σταυρική του θυσία, αλλά και την ένδοξη Ανάστασή του ως Θεός και άνθρωπος.