Page 16 - Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 32 / Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης / 12 Ιουλίου 2015 www.pemptousia.gr

Γέροντας Παΐσιος:

ένας Παγκόσμιος Άνθρωπος

Αγωνίστηκε υπεράνθρωπα, συνέτριψε το εγώ του, ασκήθηκε να μεταφέρει τον εαυτό του
στην θέση του άλλου, του κάθε άλλου, και έγινε παγκόσμιος.

(Εισήγηση που έγινε στις 13-11-2014 στο Νεάμτς της Ρουμανίας)

Γράφει ο Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Γέροντας Παΐσιος γεννήθηκε σε ένα κεφαλοχώρι χαρακτηρίζονται στους Βίους η στους Ύμνους τους ως
Ο του ακριτικού Ελληνισμού της Καππαδοκίας, τα «πατέρες παγκόσμιοι»[3].
Φάρασα. Αυτό βρίσκεται διακόσια περίπου χιλιόμετρα
νοτίως της Καισαρείας και παρά την απομόνωσή του Στην ψευδώνυμη ενοποίηση του κόσμου, που επιδι-
στα βάθη της Μικράς Ασίας κατόρθωσε να διατηρήσει ώχθηκε στο παρελθόν, αλλά και προωθείται συστηματι-
πιστά «την Ορθοδοξία,την ελληνική συνείδηση και την κά στην εποχή μας με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση,
γλώσσα»[1]. η Εκκλησία αντιτάσσει διαχρονικά την παγκοσμιότη-
τα.Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκεται εκ των έξω. Προ-
Δεν ήταν άπατρις ούτε διεθνιστής. Ήταν πατριώτης ωθείται με τον εξαναγκασμό. Δεν ενδιαφέρεται για το
και έλεγε: «Η πατρίδα είναι μια μεγάλη οικογένεια». ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν ασχολείται με τον εσωτερικό
Αλλά έκανε την πατρίδα του εφαλτήριο για κάθε πα- κόσμο των ανθρώπων, εκτός αν βρίσκει εκεί σημεία
τρίδα. Κυρίως βέβαια την έκανε εφαλτήριο για την ου- συνδέσεως και ομαδοποιήσεώς τους. Επιχειρεί να ενο-
ράνια πατρίδα, την παγκόσμια οικογένεια του Θεού, ποιήσει τους ανθρώπους σε σχέση με κάποιον κοινό
στην οποία μπαίνει ο άνθρωπος, όταν αφήσει την επί- εξωτερικό σκοπό η με κάποιο αντικείμενο την οικονο-
•
γεια οικογένεια και την επίγεια πατρίδα του. Αγαπού- μία, την ασφάλεια, την εύκολη επικοινωνία. Και για να
σε το έθνος του και καυτηρίαζε με προφητικό πνεύμα επιτύχει τον σκοπό της, ισοπεδώνει τους ανθρώπους
τις ανθελληνικές προπαγάνδες που πλαστογραφούν και τους αντιμετωπίζει ως ομογενοποιήσιμο υλικό,
την ιστορία και εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις σε βά- στην διάθεση των συμφερόντων των ισχυρών.
ρος της Ελλάδος. Ταυτόχρονα όμως αγκάλιαζε με την
αγάπη του όλα τα έθνη, όλους τους λαούς. Σε διαμετρικώς αντίθετη κατεύθυνση κινείται η
παγκοσμιότητα. Αυτή δεν επιδιώκεται εκ των έξω
Γνώρισε την εποχή της παγκοσμιοποήσεως, αλλά ακτιβιστικά, αλλά καλλιεργείται στον έσω άνθρωπο
δεν παγκοσμιοποιήθηκε. Έζησε και εξέφρασε με άλλον ησυχαστικά. Θεμελιώνεται στο ανθρώπινο πρόσωπο
τρόπο την ενότητα του κόσμου με τον τρόπο που την και ευρύνει την ατομικότητα σε προσωπικότητα. Δεν
•
έζησαν και την εξέφρασαν μέσα στην ιστορία της Εκ- έχει καμία σχέση με την βία της εξωτερικής παγκο-
κλησίας οι μεγάλοι Πατέρες και Άγιοί της. Την έζησε σμιοποιήσεως, αλλά οικοδομείται με την ελευθερία της
ως παγκοσμιότητα, αγκαλιάζοντας με την αγάπη και ψυχικής συναδελφώσεως. Η παγκοσμιοποίηση οδηγεί
την προσευχή του ολόκληρο τον κόσμο, όπως ο Κύριος στην μαζοποίηση των ανθρώπων και την χειραγώγη-
στην Γεθσημανή. σή τους από τους ισχυρούς της γης. Η παγκοσμιότητα
βλέπει τον κάθε άνθρωπο ως ορίζοντα φανερώσεως
Με την απομάκρυνση από τον κόσμο, με την ησυ- ολόκληρου του είναι τον διανοίγει σε ολόκληρο τον
•
χία και την άσκηση, με «το πνευματικό ξεχέρσωμα της κόσμο, τον τιμά ως μοναδικό και ανεπανάληπτο πρό-
κοσμικής καρδιάς» από αγάπη για τον Θεό, μπορεί, σωπο και τον υψώνει στην θεανθρώπινη κοινωνία.
όπως γράφει ο ίδιος, «ο ένας άνθρωπος να χωρέση
μέσα στην καρδιά του όλους τους ανθρώπους, όλα τα Η παγκοσμιότητα δεν οικοδομείται με παγκοσμιο-
ζώα και όλα τα φίδια ακόμη, μαζί και όλη την όμορφη ποιημένα άτομα αλλά με παγκόσμια πρόσωπα. Επι-
φύση του Θεού»[2]. πλέον αυτή δεν περιορίζεται στην ανθρωπότητα, αλλά
ενστερνίζεται ολόκληρη την κτιστότητα. Οι παγκόσμιοι
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του παγκόσμιου ανθρώ- άνθρωποι της Εκκλησίας είχαν και αυτό το γνώρισμα.
που είναι η προσευχή του για όλον τον κόσμο. Και Αγκάλιαζαν με την αγάπη τους όχι μόνο όλους τους
αυτό αισθητοποιείται με την παρουσία των παγκοσμί- ανθρώπους, εχθρούς και φίλους, αλλά και ολόκληρη
ων πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Είναι μάλι- την κτίση, ακόμα και τους δαίμονες. Δεν την αντιμετώ-
στα χαρακτηριστικό ότι μεγάλοι άγιοι και ασκητές της πιζαν ως «κτήση», δηλαδή ως ιδιοκτησία του ανθρώ-
Εκκλησίας μας, όπως είναι ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος, ο που, αλλά ως έργο και δωρεά του Θεού.
Διονύσιος Αρεοπαγίτης, ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης,

Σελίδα 16