Page 18 - Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 32 / Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης / 12 Ιουλίου 2015 www.pemptousia.gr

Ο αββάς Ισαάκ, τον οποίο ευλαβούνταν και μελε- προετοιμασία, για να σταθούμε μπροστά στον Θεό με
τούσε ιδιαίτερα ο Γέροντας Παΐσιος, έλεγε: «Καρδία ευπρεπές ένδυμα…Όταν όμως φουντώση ο θείος έρω-
ελεήμων» είναι «καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτί- τας, τότε ξεχνά κανείς τον εαυτό του και εύχεται για
σεως, υπέρ των ανθρώπων και των ορνέων και των τους άλλους», για τους ζωντανούς και τους κεκοιμημέ-
ζώων και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσμα- νους, για όλον τον κόσμο[11].
τος»[4]. Τέτοια καρδιά είχε και ο Γέροντας Παΐσιος.
Καρδιά παγκόσμια, «ευχέτης του σύμπαντος κόσμου • Ο ανθρώπινος πόθος για μία παγκόσμια κοινωνία,
προσευχόταν για όλους, όπως για τον εαυτό του»[5]. που διευκόλυνε στην εποχή μας την προώθηση της πα-
Σε μία από τις επιστολές του παρατηρεί: «Οι Μοναχοί γκοσμιοποιήσεως, βρήκε στο πρόσωπό του μία αυθεντι-
δεν προσεύχονται μόνο για τους ζωντανούς και για κή εκπλήρωση. Ως άνθρωπος του Θεού και μάρτυρας
τους πεθαμένους, αλλά ακόμη και για τους πιο δυστυ- της παρουσίας του στην γενεά του, έδωσε το αυθεντικό
χισμένους απ’όλους, τους δαίμονες, οι οποίοι, δυστυ- αντίδοτο στην απατηλή παγκοσμιοποίηση. Στις προ-
χώς, ενώ έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, όλο πάνε στο σευχές του παρακαλούσε τον Θεό για τις ανάγκες των
χειρότερο και εξελίσσονται στην κακία τους»[6]. Όπως ανθρώπων. Στις συνομιλίες του με τους ανθρώπους
σημειώνει ο βιογράφος του, η μεγάλη αγάπη του προς φρόντιζε να τους φανερώσει τις πραγματικές ανάγκες
τον Θεό και τον άνθρωπο «πλημμύριζε την καρδιά του τους, που ήταν έτοιμος να ικανοποιήσει ο Θεός.
και το ξεχείλισμά της αγκάλιαζε και την άλογη κτί-
ση»[7]. Ο ολιγογράμματος αυτός Γέροντας είχε το χάρισμα
της θεολογίας, που ερχόταν ως καρπός της θεοπτίας.
Όσιος Παΐσιος, διαρκώς προσευχόμενος Μετέφερε τον λόγο του Θεού, που γεννιόταν στην καρ-
για όλη την Οικουμένη διά του μετά από προσευχή, με απλό, σαφή και αυθε-
ντικό τρόπο. Ήταν εμπειρικός θεολόγος. Όταν πάλι
Το μυστικό της αγάπης του Γέροντα προς τον άλ- δεν είχε λόγο και πληροφορία για κάτι που τον ρωτού-
λον, η ακριβέστερα προς το κάθε άλλο, ήταν η κένω- σαν, δεν απαντούσε, αλλά έλεγε. «Να κάνουμε προ-
σή του σε αυτό. Λησμονούσε εντελώς τον εαυτό του σευχή», και ύστερα από μέρες έδινε την απάντηση[12].
και γινόταν ο άλλος η το άλλο. Έλεγε χαρακτηριστικά:
«Από την στιγμή που ο άνθρωπος έρθει στην θέση του Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν κατεξοχήν πρακτικός άν-
άλλου, μετά όλους μπορεί να τους αγαπήση…Τα πάντα θρωπος. Ο,τι έπιανε στα χέρια του, το έκανε με μεράκι.
τα χωράει μέσα του και βγαίνει ο εαυτός του από την Στις σχέσεις του με όλους ήταν απλός, αυθόρμητος,
αγάπη του»[8] προσηνής, ανεπιτήδευτος. «Ήταν μέσα σε όλα, χωρίς
να ασχολήται με όλα. Γνώριζε τα του κόσμου, διαμέ-
Οι προσευχές που έκανε για κάποιο συγκεκριμένο νοντας στην έρημο. Ήταν πνευματικά μαζί με όλους,
πρόσωπο προχωρούσαν επαγωγικά, για να περιλάβουν αγαπούσε όλο τον κόσμο και απείχε από όλους»[13].
όλους τους ανθρώπους. Σημειώνει ο βιογράφος του: Σύνθεση αντιθέσεων παρουσίαζε και στην συμπεριφο-
«Όταν έκανε προσευχή για ιδιαίτερες περιπτώσεις, ρά του. Ήταν λεπτός και επιεικής προς τους άλλους,
π.χ. για κάποιον νέο που είχε ξεφύγει από τον δρόμο αλλά σκληρός και αυστηρός προς τον εαυτό του. Ανα-
του Θεού, πρόσθετε μνήσθητι, Κύριε, και βοήθησε και λάμβανε με προθυμία βάρη δυσβάστακτα, αλλά προ-
•
όλους τους νέους. Η πάλι, όταν προσευχόταν για κά- σπαθούσε με κάθε τρόπο να ελαφρύνει τους άλλους.
ποιον λ.χ. άρρωστο Νικόλαο, συμπλήρωνε μνήσθητι,
•
Κύριε, και όλους τους Νικολάους»[9]. Είχε ένθερμο θεϊκό ζήλο, και ευχόταν να αναδει-
κνύονται στην Εκκλησία άνθρωποι με τον ζήλο αυτόν.
Έβλεπε τις προσευχές του για τον κόσμο όχι μόνο Ταυτόχρονα όμως ήταν ελεύθερος από άγονες τυπικό-
ως αδελφική υποχρέωση, αλλά και ως προσωπική τητες και ζηλωτικές παρωπίδες που δημιουργούνται
οφειλή. Για την κακή κατάσταση των άλλων έλεγχε από παρεξηγημένη ευσέβεια. Απέφευγε μάλιστα να
τον εαυτό του, γιατί δεν είχε την αγιότητα να ζητή- χρησιμοποιεί και τον όρο ευσέβεια και μιλούσε πάντο-
σει από τον Θεό την θεραπεία τους. Προσευχόταν και τε για ευλάβεια. Τέλος, όταν έβλεπε και την ευλάβεια
συνιστούσε να προσεύχονται ως εξής: «Αν ήμουν σε κάπου προβληματική, έλεγε με το λεπτό του χιούμορ
καλή πνευματική κατάσταση θα με άκουγες και δεν θα ότι πρόκειται για βλάβη και όχι για ευλάβεια.
υπέφερε ο κόσμος. Το ξέρω, είμαι πολύ αμαρτωλός
•
όμως δεν είναι αδικία να υποφέρη ο κόσμος εξαιτίας Η μορφή του Γέροντα Παϊσίου προσέλκυσε πολλούς
μου; Βοήθησέ τους»[10]. Παραταύτα αμέτρητες είναι στον μοναχισμό και πολύ περισσότερους ασφαλώς στην
οι θαυματουργικές ευεργεσίες των προσευχών του για χριστιανική πίστη και ευλάβεια. Απέφευγε κάθε πειθα-
τον κόσμο. ναγκασμό ιδίως για την είσοδο στον μοναχισμό. Σεβό-
ταν απόλυτα την ελευθερία και στήριζε τον ελεύθερο
Τόσο ήταν το ενδιαφέρον και ο πόνος του για τον αυτοπροσδιορισμό του ανθρώπου. Έλεγε: «Ο κάθε άν-
κόσμο, ώστε έβλεπε την προσευχή για τον εαυτό του θρωπος πρέπει να βρη και να αγιάση την κλίση του. Ο
ως προετοιμασία της προσευχής για τον κόσμο. Την προκομμένος άνθρωπος, όπου και αν βρεθή, είτε στον
προσευχή για τον εαυτό μας, έλεγε, «δεν την κάνουμε γάμο, είτε στον μοναχισμό, θα είναι επιτυχημένος»[14].
μόνο για τον εαυτό μας, αλλά είναι απαραίτητη σαν

Σελίδα 18