Page 2 - Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 32 / Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης / 12 Ιουλίου 2015 www.pemptousia.gr

Ο όσιος Παΐσιος

ο Αγιορείτης

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο έργο του Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης γρά-
Ο φει ότι οι άγιοι κατέχουν αρκετή δύναμη για να κυριαρχούν πάνω στους
ανθρώπους και στις μάζες, αλλά επιλέγουν την αντίθετη οδό: υποδουλώνονται στον
αδελφό κι έτσι αποκτούν τέτοια αγάπη, η οποία είναι άφθαρτη στην ουσία της.

Σε ημέρες κρίσης όχι μόνον της πατρίδας μας, αλλά και της οικουμένης ολόκλη-
ρης, όπου οι ανθρώπινες μάζες παραπαίουν αναζητώντας πρότυπα και καθοδήγηση
με κριτήρια αυτοκαταστροφικά, ο Θεός ανέδειξε έναν Άγιο που αγαπήθηκε και
προβλήθηκε όσο λίγοι στην εκκλησιαστική ιστορία. Τον όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη.

Τα πλήθη που συρρέουν στον τάφο του συνέρρεαν και στο κελλί του πολύ πριν
την κοίμησή του. Πολλοί, ανάμεσά τους και ο γράφων, από αυτούς που γνώρισαν
εκ του σύνεγγυς τον Άγιο Παΐσιο έχουν να διηγηθούν θαυμαστά γεγονότα γι’ αυ-
τόν. Γεγονότα που χαράχτηκαν στην μνήμη ανεξίτηλα και αναπαράγονται γραπτά
και προφορικά για τις επόμενες γενιές.

Υπάρχει ωστόσο κάτι πολύ πιο βαθύ, έντονο και ουσιαστικό που δεν χαράσσε-
ται στη μνήμη, αλλά στην καρδιά. Και αυτό είναι η αγαπητική υποδούλωση που
είχε ο Όσιος και στον πιο περιφρονημένο άνθρωπο που τον προσέγγιζε. Κοινή αί-

σθηση και πείρα όλων όσων προστρέξαμε σε αυτόν ήταν ότι πήγαμε πεφορτισμένοι
με στενοχώριες, λογισμούς, απελπισία και θλίψη και φύγαμε με χαμόγελο, ανάλα-
φροι, με ελπίδα και χαρά. Με δύναμη να συνεχίσουμε.

Το 1988 όντας σπουδαστής στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Ακαδημία μου ανέ-
θεσαν να συνοδεύσω στον Γέροντα Παΐσιο έναν άνθρωπο που για πρώτη φορά ερ-
χόταν στο Άγιον Όρος. Σε όλον τον δρόμο αναστέναζε και εξέφραζε με κάθε τρόπο
την έσχατη απελπισία του σε βαθμό που με τρόμαξε. Φθάνοντας στην Παναγούδα,

ο Γέροντας μάς περίμενε έξω, λες και ήξερε. Μου είπε να περιμένω και πήρε τον
άνθρωπο μέσα στο κελλάκι του. Μετά από μία ώρα περίπου βγήκαν έξω, μας έδω-
σε την ευχή του και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Το σκηνικό είχε αλλάξει
εντελώς. Ο άνθρωπος ήταν χαμογελαστός και ανάλαφρος, γεμάτος ζωντάνια. Μετά
από πέντε λεπτά πορείας γυρίζει και μου λέει: «Εγώ είμαι ταξιτζής στο επάγ-

Σελίδα 2