Page 3 - Περί Ιερωσύνης

www.pemptousia.gr Τεύχος 36 / Ιερωσύνη / 18 Ιανουαρίου 2016 ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Ο πρεσβύτερος βρίσκεται σε κοινωνία και ενότητα πίστεως με
τον επίσκοπο. Δεν χειροτονεί κληρικούς, αλλά «γεννά τέκνα πνευ-
ματικά» δια του βαπτίσματος και της μετανοίας, επωμιζόμενος το
ποιμαντικό έργο και ενεργώντας στο όνομα του επισκόπου. Ο δι-
άκονος δεν τελεί μυστήρια και δεν ευλογεί το λαό, διακονεί όμως
τον πρεσβύτερο και τον επίσκοπο στην τέλεση των μυστηρίων και
«εξοικονομεί τα εν τη Εκκλησία διακονήματα», σύμφωνα με τον
άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης.

Το υψηλό έργο της ιερωσύνης είναι ιεροτελεστικό, διακονικό,
μυσταγωγικό, θεραπευτικό και παιδαγωγικό. Είναι ιεροτελεστικό
αφού μέσω αυτής τελούνται τα ιερά μυστήρια. Είναι διακονικό,
διότι καλείται να συνεχίζει τον κενωτικό έργο της ιερωσύνης του
Χριστού. Είναι μυσταγωγικό, διότι μυεί τους πιστούς στο «μέγα
της ευσεβείας μυστήριον». Είναι θεραπευτικό, διότι συμβάλλει
στη θεραπεία των παθών και την οικείωση των αρετών. Είναι
παιδαγωγικό, διότι αποβλέπει στην καθοδήγηση του ανθρώπου
να ολοκληρωθεί ως πρόσωπο «κατ‘ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»
Θεού. Χαρακτηριστικοί είναι οι λόγοι της β΄ ευχής της χειροτονίας
του επισκόπου, που καλείται να είναι «οδηγός τυφλών, φως των
εν σκότει, παιδευτής αφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, φωστήρ εν
κόσμω».

Πρωτοπρεσβύτερος

Βασίλειος Καλλιακμάνης

Καθηγητής ΑΠΘ

Σελίδα 3