Page 11 - Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης: ο Παιζωγράφος
P. 11
www.pemptousia.gr Τεύχος 39 / Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης / 30 Ιουνίου 2016 ΑΝΑΛΕΚΤΑ
ο Άγιος Νικόδημος, ο φίλος του ο Αγιορείτης, για το Μιας εξαρχής η τάση μου ήταν μυθικής και παραμυ-
άλμα καρδίας στην νοερά προσευχή. θικής ερμηνείας των εγκοσμίων. Τα βιβλία που εξέδω-
σα, ορίζουν σειρά συναισθηματικών απογοητεύσεων.
Την τελευταία φορά μας έκανε δημοσία εξομολόγηση Αυτό, άλλωστε, μ’ έκανε ολοένα και φανατικότερο
στο Συνοδικό της Μονής μας – ήτο η Κυριακή των Μυ- υπηρέτη και μιμητή των βυζαντινών συγγραφέων.
ροφόρων και σχεδόν όλη νύκτα έμεινε στην αγρυπνία.
Μας ζήτησε μάλιστα το βιβλίο να παρακολουθεί από Από το 1967 καθημερινά εργάζομαι πάνω στον συ-
μέσα, αλλά σε μια στιγμή το έκλεισε. Ήταν η ώρα των ναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
πολυελέων και ήλθε μαζί μας στο αναλόγιο – χοροβα- Έκανα μια μικρή, μεσαία και μεγάλη περίληψη του
τών, και ενώ εμείς ψάλλαμε, έψαλλε κι αυτός, αλλά Συναξαριστή.
αυτός έβλεπε και μέσα από τα γράμματα. Το μυστή-
ριο της αφής της Αγίας Μαγδαληνής, που θησαυρίζε- Από τότε μέχρι σήμερα, ο,τι κι αν επιχειρώ να γρά-
ται στην Σιμωνόπετρα, αυτός το είχε από πολύ παλιά ψω, βασίζεται στην αριθμητική και ψηφαριθμητική
διδαχθεί. επεξεργασία του συναξαρίου της ημέρας.
30 Απριλίου 2008 Τα βιβλία μου που κυκλοφόρησαν (και πρέπει να ση-
μειωθεί ότι εκδότης σπάνια δεχόταν να μου εκδώσει
Μνήμη της Αγίας Νεομάρτυρος Αργυρής. βιβλίο και πολύ περισσότερο διευθυντής περιοδικού
να δημοσιεύσει κείμενό μου) είναι:
Ο Ανδρέας Δημακούδης (1935), το πρώτο μου μυθι-
ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ στόρημα. Στον Ανδρέα Δημακούδη δίνεται μία εικόνα
(1908-1993) της ερωτικής απαλλοτριώσεως του εγώ. Στον «Πε-
θαμένο και Ανάσταση» (1944), το απαλλοτριωμένο
Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης γεννήθηκε στην Θεσσαλο- νεκρό εγώ ανασταίνεται χάρις σε στοιχεία επαφής
νίκη, όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής με τον τόπο.
του. Σπούδασε στο Παρίσι Οπτική Φυσιολογία, Βο-
τανική και Φαρμακευτική, και διατηρούσε για πολλά Αρχινώ ταυτόχρονα τότε να καταγίνομαι με την ζω-
χρόνια ένα πασίγνωστο φαρμακείο, όπου πραγματο- γραφική. Με τον Στρατή Δούκα, τον Παπαλουκά και
ποιήθηκαν πολλές λογοτεχνικές «συνάξεις». Αποτε- τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, διδασκόμενος.
λεί μία ξεχωριστή μορφή των ελληνικών γραμμάτων, Στην ποιητική συλλογή «Εικόνες» (1944) το νόημα
καθώς τα γραπτά που μας άφησε χαρακτηρίζονται αποδίδεται με τη φράση: «Η αγάπη πρέπει να μας
από μία ιδιαίτερη προσέγγιση, όπως άλλωστε και οι μάθει και τα κόπρανα ν’ αγαπάμε του άλλου». Η
πίνακές του. Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Ν. Γ. «Πραγματογνωσία» (1950) περιγράφει τα γεγονότα
Πεντζίκης αυτοβιογραφείται… ενός γάμου μιας πεντάμορφης νεαράς κόρης μ’ έναν
Γεννήθηκα στα 1908. Πήγα σχολείο μονάχα στην ΣΤ’ σαραβαλιασμένο, με το ’να πόδι ξύλινο, ναυτικό. Η
Δημοτικού, διδαχθείς κατ’ οίκον. Οι οικοδιδάσκαλοί «Αρχιτεκτονική της σκόρπιας ζωής» (1953/1963) εί-
μου μου εμφύτευσαν την αγάπη στην γεωγραφία και ναι μια προσπάθεια μνημικής ταύτισης ζώντων και
το δημοτικό τραγούδι. νεκρών. Το «Μυθιστόρημα της Κυρίας Έρσης»
(1952/1966) γράφτηκε όταν είχα πια παντρευτεί.
Δεκατεσσάρων χρονών έγραψα μια Παγκόσμια Γε-
ωγραφία. Εν συνεχεία άρχισα να γράφω εκφραζό- Από το 1969 και μετά, χάρις στην προβολή που μου
μενος προσωπικά πάνω στο σχήμα «Η Λαφίνα» και έκανε στο Γερμανικό Ινστιτούτο Γκαίτε ο κ. Σαβ-
του «Κίτσου η μάνα». Θαύμαζα τον Καρκαβίτσα για βίδης, άρχισαν να βγαίνουν συχνά τα βιβλία μου.
το ότι μνημόνευε και εκμεταλλευόταν πάρα πολλές Συλλογή διηγημάτων αποτελεί η «Συνοδεία» (1970),
παραδόσεις μας. η «Μητέρα Θεσσαλονίκη» (1970), είναι κείμενα σε
πεζό, με κέντρο την αγάπη μου για την πόλη όπου
Φοιτητής στο Παρίσι, η νορβηγική και γενικότερα η γεννήθηκα και ζω.
σκανδιναβική συμβολιστική λογοτεχνία μ’ επηρέασε
και άρχισα να κινούμαι σε άλλο επίπεδο. Τότε ήταν Το «Προς εκκλησιασμό» (1970) είναι μια σειρά ομι-
που διάβασα και το θεατρικό έργο του Λουίτζι Πιρα- λιών, χαρακτηριστική της προσπάθειάς μου για έντα-
ντέλλο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα». ξη στην εκκλησία. Σε ανάλογο επίπεδο, όχι όμως
θεωρητικό, κινούνται οι «Σημειώσεις εκατό ημερών»
Στο Στρασβούργο, συνεχίζοντας τις σπουδές μου, (1973) και τα «Ομιλήματα» (1972).
μου επεβλήθη ο Γάλλος Κλωντέλ. Από το 1936 και
μετά, πέρασα σε άλλον κόσμο με τους Βυζαντινούς Στο Αρχείον (1974), που είναι ένα βιβλίο έμμεσου
χρονογράφους. έρωτος, η έννοια του χρόνου καταλύεται και οριστικά
θεμελιώνεται η εσωτερική μου μυθολογία. Μια εικόνα
Από τους αρχαίους Έλληνες, επειδή ποτέ δεν υπήρ- μυθολογικής αντιλήψεως είναι, τέλος, το βιβλίο μου
ξα ευφυής και έξυπνος, εκτός από τον Πίνδαρο και «Πόλεως και νομού Δράμας παραμυθία» (1983)
προπαντός τον Όμηρο, σε κανέναν άλλον απάνω δεν
στηρίχτηκα.
Σελίδα 11
