Page 17 - GerElisaios-vios-didaxes

Αρχιμ. Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου

πλούτον χαράς, ενώ για άλλους αυτή η προτροπή για χαρά και

αισιοδοξία, γινόταν αφορμή να εκδηλώνουν την ψυχική τους διάχυση,
τρόπον τινά να κάνουν πως χαίρονται. Περιττό να πούμε ότι εννοούσε
ο Γέροντας όχι αυτήν την χαρά, αλλά την εσωτερική χαρά, την

πνευματική. Την χαρά μιας τακτοποιημένης καταστάσεως. Άνθρωπο
στεναχωρημένο και μάλιστα μοναχό τον θεωρούσε πιο αποτυχημένο
από κάθε άπιστο.

Μερικές φορές έκανε όμως μια εξαίρεση, συγκατάβαση, για ορισμένους
ανθρώπους που εκ χαρακτήρος είχαν μια κλίση προς την μελαγχολία ή

προς την σοβαρότητα με την έννοια του αυστηρού και αγέλαστου. Σε
πάρα πολλές περιπτώσεις τέτοια πρόσωπα κατάφερναν και
ξεπερνούσαν εντελώς ή σε έναν μεγάλο βαθμό αυτήν τους την

δυσκολία και αποκαλυπτόταν από κάτω μία εκλεκτή και ταπεινή ψυχή
στην οποία ο Γέροντας έδειχνε μια ιδιαίτερη εκτίμηση και αγάπη.

Όταν άκουγε κανείς αυτήν του την προτροπή «Να είσαι χαρούμενος»,

αν ήταν λιγάκι μυαλωμένος άνθρωπος, κατανοούσε αμέσως ότι στο
βάθος κρυβόταν να εγκαταλείψει ολοκληρωτικά τον εαυτό του στο

Χριστό. Να τον παραδώσει στον Χριστό.

Για όσους ακολούθησαν την μοναχική ζωή μπορώ να πω ότι ήταν
σκληρός και ανυποχώρητος στο θέμα αυτό εκτός αν αποφάσιζαν να

διώξουν από το νου τους την στενοχώρια. Εκείνος που παρέδωσε τον
εαυτό του πραγματικά στον Θεό κατέχει μια αναφαίρετη χαρά που δεν
μπορεί να την σκιάσει κανένα πρόβλημα. Καμιά δυσκολία δεν τον

στενοχωρεί γιατί έτσι εναποθέτει όλα του στον Θεό.

16