Page 16 - GerElisaios-vios-didaxes
P. 16
Αρχιμ. Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου
για σας, ο δρόμος της υπακοής ήταν ο καλύτερος, πώς δηλαδή να
ταυτιστείς μαζί του. Ποτέ όμως δεν άκουγες να λέει ο Γέροντας την
λέξη «υπακοή» για να μην δημιουργήσει την ιδέα περί πνευματικής
ζωής ότι αυτή βασίζεται σε καταπιεστικά αισθήματα υποταγής. Τέτοια
αισθήματα ήταν το πιο αντίθετο με το πνεύμα που εκείνο που ήθελε να
μας μεταδώσει. Εν τούτοις, τίποτε δεν εκτιμούσε περισσότερο από ένα
ελεύθερο, εκούσιο, θεληματικό και χαρούμενο, γεμάτο αγάπη δόσιμο
της ψυχής στο θέλημα του Γέροντα. Αν ήταν ένας έτσι, ήταν άνθρωπος
κατά την καρδίαν του.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν το πρώτο που άκουγε κανείς από το στόμα του
Γέροντα όταν τον συναντούσες στο εξομολογητάριο ήταν: «Να είσαι
χαρούμενος». Σε αυτό δεν άλλαξε καθόλου μέχρι σήμερα.
Καταλάβαινες ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να αφήσεις μέσα
στην ψυχή σου έστω και την παραμικρή στενοχώρια.
Η χαρά ήταν ένα κεφαλαιώδες ζήτημα της αγωγής του Γέροντα. Χωρίς
αμφιβολία, η στενοχώρια είναι μια μεγάλη μάστιγα. Αλλά και οι
πατέρες, ιδίως οι ασκητικοί πατέρες, τονίζουν ότι το πάθος της λύπης
είναι δεινό, είναι φοβερό, δαιμονικό, βασανιστικό εμπόδιο για την
πνευματική πρόοδο. Στην εποχή μας ιδιαίτερα, μαστίζει τις ψυχές. Και
ο Χριστός, η πρώτη κουβέντα που είπε μετά την Ανάστασή Του ήταν
«Χαίρετε» στις Μυροφόρες.
Όμως η χαρά μπορεί να είναι ανάλογη με την κατάσταση της κάθε
ψυχής. Μπορεί να είναι κάτι το επιφανειακό και πολύ φθηνό. Μπορεί
να είναι όμως και κάτι πολύ βαθύ και πνευματικό. Εν τούτοις, ούτως ή
άλλως, ευθύς εξαρχής συναντούσες στον Γέροντα ένα πνεύμα
αισιοδοξίας. Για τους περισσότερους ήταν πολύ δύσκολο να έχουν
15
