Page 22 - ioannou_geraimilianos

μεταμορφώνεται, δεν καλλωπίζεται, δεν μεταβάλλεται σε κάτι καλύτερο.
Απλώς πρέπει να «πεθάνει» (δεν εννοούμε, επαναλαμβάνουμε, εδώ ως «εγώ»

τη προσωπική ταυτότητα του κάθε ανθρώπου, που είναι ιερή και ακατάλυτη,

αλλά ακριβώς τον «παλαιό άνθρωπο»). Πώς όμως πεθαίνει; Μόνον διά της

ταπεινώσεως. Αυτή είναι που γεννά την πνευματική ευαισθησία (μιλήσαμε

ήδη γι’ αυτήν, σε σχέση με την αγάπη), και μάλιστα την ευαισθησία της
αυτοεξέτασης, της αυτομεμψίας, της (μη παθολογικής) αυτοκατάκρισης-

περιττό να πούμε ότι όλα αυτά απαιτούν μεγάλη διάκριση και εμπιστοσύνη

στην κρίση κάποιου πνευματικού πατρός, για να μην ταυτίσουμε την αρετή με

αρρωστημένες καταστάσεις (καμιά φορά πχ, όπως λέγουν μερικοί πατέρες,

και η αυτομεμψία είναι εγωισμός κλπ). Γι’ αυτό και ο πατήρ επιμένει στην

«αγρυπνία»: (επ)«αγρυπνούμε» στην ευαισθησία, προσπαθούμε να είμαστε
«ωραίοι», όπως μας θέλει ο Νυμφίος. Ο μοναχός επίσης ζει συντροφευόμενος

απο την πτωχεία: «σχετικά με τα μπάνια, συνιστώ καθαριότητα. Όμως αυτή η

άνεση δεν πρέπει να μας κάνει ράθυμους. Δίχως φτώχεια, δεν πλησιάζει

κανείς τον Θεό». Ο σκοπός του μοναχού δεν είναι ασφαλώς να είναι

«λουσάτος» και «παρφουμαρισμένος», έστω κι αν στα κοινόβια επιβάλλεται
η καθαριότητα. Καθαρός ναι, αλλά ταυτόχρονα όχι οκνός, όχι ράθυμος, λέγει

ο πατήρ – ένα πνεύμα εξασθένησης της πνευματικής ρώμης και της σωματικής

σθεναρότητας, παρά την τρομερή ταλαιπωρία που επιβάλλει η σύγχρονη

εποχή, διαπερνά πράγματι τον άνθρωπο του καιρού μας. Ο μοναχός οφείλει

να είναι φτωχός για τον Θεό. Είναι ιερή παράδοση, όρος της άσκησης, να
αγαπούν οι μοναχοί την πτωχεία, γιατί -ο πρώτιστος λόγος- πτωχός υπήρξε ο

ίδιος ο Χριστός (αυτό ωστόσο καθόλου δεν σημαίνει, όπως νομίζουν ίσως

μερικοί, εγκατάλειψη και ερήμωση ναών και κελιών, ιερών καθιδρυμάτων,

που μας παρέδωσαν οι άγιοι πρόγονοί μας με ιδρώτα και προπαντός φιλόκαλο

πνεύμα. Χρειάζεται και σε αυτό διάκριση). Ο μοναχός, επίσης, ζώντας
εσχατολογικά, και υπό μια έννοια δοξαστικά, υπό το φως της Αναστάσεως, δεν

ενδιαφέρεται μήτε ασχολείται με θέματα της επικαιρότητας (άλλο είναι το

ενδιαφέρον Μονών και μοναχών για την πατρίδα κλπ), «μήτε (ακόμη)