Page 11 - koios_amartia

Αυτή η αίσθηση της αγάπης του Θεού είναι και το βασικό στοιχείο και το
μέσο για να μπορέσουμε να περάσουμε τόσο στους εαυτούς μας όσο και
στους άλλους, έστω και αφετηριακά, το νόημα της ασθένειας ως

παιδαγωγίας. Διαφορετικά ο Θεός φαίνεται αδυσώπητος και σκληρός. Όσο
αίσθηση και να έχει κάποιος της αμαρτωλότητάς του, δύσκολα οδηγείται
στην μετάνοια, ακόμη και μέσα από δοκιμασίες. Η γνώση των αμαρτιών
μας πολλές φορές μας καθιστά σκληρότερους. Η αίσθηση της αγιότητος,
της αγάπης και της δόξης του Θεού είναι αυτή που ανάβει στον άνθρωπο
8
την φλόγα της μετάνοιας . Την αίσθηση αυτή την δωρίζει απ’ ευθείας το
Άγιο Πνεύμα. Αλλά την λαμβάνουμε και μέσα από την παρουσία των
αγιασμένων ανθρώπων δίπλα μας ή μεταλαμβάνοντας την αγάπη και την
στήριξη των αδελφών μας. Τότε σύμφωνα με τον Άγιο Παΐσιο η ψυχή
συγκινείται και φιλοτιμείται και έρχεται σε επίγνωση.

Είναι σημαντικό να πούμε ότι όλη αυτήν την παιδαγωγία που περιληπτικά
παραθέτουμε οι Γέροντες και οι Πατέρες δεν την απευθύνουν σε

ανθρώπους που νοσούν, αλλά σε υγιείς. Συγκεκριμένα ο Γέρων Αιμιλιανός
απηύθυνε τις διδαχές του αυτές στις αδελφότητες της Σιμωνόπετρας και
της Ορμύλιας στα πρώτα τους χρόνια, όταν οι μοναχοί και οι μοναχές ήταν
οι περισσότεροι νέοι και υγιείς. Στόχος του είναι να παιδαγωγήσει τα
πνευματικά του τέκνα με τρόπο που να είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν

τον πειρασμό της ασθένειας. Αυτό ισχύει τόσο για τους μοναχούς, όσο και
για τους λαϊκούς. Πρόκειται για προληπτική ποιμαντική στην οποία ο
πνευματικός πατέρας έχει την άνεση, δικαιούται θα μπορούσαμε να πούμε,
να βάζει τον πήχυ των πνευματικών απαιτήσεων ψηλά. Στον στρατό
υπάρχει το αξίωμα: «δύσκολα στην εκπαίδευση, εύκολα στην μάχη.» Ο
Γέρων Σωφρόνιος διδάσκει ότι ο χριστιανός πάνω από όλα οφείλει να είναι
ασκητής. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο ασκημένος είναι, τόσο πιο

προετοιμασμένος θα είναι την στιγμή της δοκιμασίας ή του πειρασμού.

Και τί γίνεται όταν έρχεται η στιγμή αυτή της δοκιμασίας; Όταν η ασθένεια
έλθει και μάλιστα με την μορφή της οδυνηρής ή και θανατηφόρου νόσου;
Στο επίπεδο της προσωπικής αντιμετώπισης, όταν η δοκιμασία φορά τον
ίδιο μας τον εαυτό, την απάντηση θα πρέπει μάλλον να την αναζητήσουμε
στους βίους των Αγίων και στο προσωπικό τους παράδειγμα. Το πράγμα

αλλάζει εντελώς όταν πρόκειται για τον «άλλον», τον «πλησίον». Εκεί
στην διδασκαλία και στον βίο των Πατέρων και των Γερόντων βλέπουμε
να κυριαρχούν η ευσπλαχνία και η διάκριση.

8 Αγαλλιασώμεθα των Κυρίω σ. 228

[11]