Page 17 - kotsopoulou-thaumata

διαβόλου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε πως και οι δαίμονες μπορούν να
θεραπεύσουν, γιατί κι αυτοί έχουν δύναμη, αλλά αυτό το πράττουν με σκοπό να οδηγήσουν
κατόπιν τον άνθρωπο στο κακό και την καταστροφή. Πρόκειται για τις λεγόμενες ιστορίες
πλάνης, οι οποίες δεν προκύπτουν από τον Θεό αλλά από τον διάβολο και μπορούν να
συμβούν όταν ο άνθρωπος μένει ακάλυπτος από την Χάρη του Θεού και επιζητά με τρόπο
εγωιστικό ανώτερες εμπειρίες. Αν ανατρέξουμε στην Π. Διαθήκη και στο βιβλίο της Εξόδου,
θα παρατηρήσουμε πως τα θαύματα που επιτελούσαν ο Μωυσής και ο Ααρών με την δύναμη
του Θεού, ανάλογα έπρατταν και οι μάγοι της Αιγύπτου. Όμως, η δύναμη των μάγων
εξαντλήθηκε μετά το τρίτο θαύμα και από εκεί και έπειτα δεν μπορούσαν να τα
ακολουθήσουν τα σημεία του Θεού (Εξ. Ζ’-ΙΒ’). Εδώ λοιπόν, φαίνεται η μεγάλη διαφορά
μεταξύ της δύναμης του Θεού και των ετέρων δυνάμεων. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ένα
σύγχρονο παράδειγμα, το οποίο διηγείται ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος, ένας πολύ
γνωστός, έμπειρος και αξιόπιστος ιερέας, όπου μια κοπέλα του ανέφερε πως μετά από μία
πνευματική εμπειρία που είχε δεν χρειαζόταν τα μυστήρια της Εκκλησίας, διότι λάμβανε
απευθείας μηνύματα από την Παναγία, προφανώς σε οράματα. [47] Ο ιερέας της είπε πως
πρόκειται για πλάνη, αλλά εκείνη δεν δέχτηκε την νουθεσία του. Όπως έχει δείξει η
ασκητική πείρα αιώνων, ο άνθρωπος αν πέσει σε τέτοια πλάνη, ο μόνος τρόπος για να σωθεί
από αυτήν είναι να αναφέρει το περιστατικό στον πνευματικό του πατέρα, να μετανοήσει και
να ταπεινωθεί. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα από τους ασκητικούς βίους με τέτοια
φαινόμενα, τα οποία είναι καταστροφικά για τον άνθρωπο. Αυτό φαίνεται από τα
καταγεγραμμένα περιστατικά πολλών μοναχών, οι οποίοι είχαν αποκτήσει χαρίσματα και
είχαν πνευματικές εμπειρίες, οι οποίες όμως αποτελούσαν πλάνη. Πολλοί από αυτούς
υπάκουσαν κατόπιν στους πατέρες τους και σώθηκαν με μεγάλο αγώνα, αλλά υπήρχαν και
ορισμένοι που ενέμειναν στην πλάνη αυτή. [48]

Αξίζει να αναφέρουμε την άποψη του Αγίου Παϊσίου επί του θέματος, η οποία πιστοποιεί
την ύπαρξη την αντίθεης δύναμης στις μέρες μας. Όταν ερωτήθηκε λοιπόν ο Άγιος για το
πώς διακρίνεται ένας ψυχοπαθής από έναν δαιμονισμένο απάντησε: «αυτό και ένας απλός
γιατρός, ευλαβής, μπορεί να το καταλάβει. Όσοι πάσχουν από δαιμόνιο, όταν πλησιάσουν σε
κάτι ιερό, τινάζονται. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν δαιμόνιο. Λίγο αγιασμό αν τους
δώσεις η με άγιο Λείψανο αν τους σταύρωσης, αντιδρούν, επειδή στριμώχνονται μέσα τους τα
δαιμόνια, ενώ, αν έχουν ψυχοπάθεια, δεν αντιδρούν καθόλου …Όταν μου φέρνουν στο Καλύβι
παιδάκια και μου λένε ότι έχουν δαιμόνιο, για να διαπιστώσω αν είναι δαιμονισμένα, μερικές
φορές παίρνω ένα τεμάχιο αγίου Λειψάνου του Αγίου Αρσενίου και το κρύβω στην χούφτα μου.
Και να δήτε, ενώ έχω κλειστά και τα δυο χέρια μου, το παιδάκι, αν έχη δαιμόνιο, κοιτάζει
φοβισμένο το χέρι με το όποιο κρατώ το άγιο Λείψανο. Αν όμως δεν έχη δαιμόνιο, άλλα λ.χ.
κάποια αρρώστια εγκεφαλική, δεν αντιδρά καθόλου». [49] Γίνεται φανερό ακόμα και από τις
ιστορίες που ενεργεί η αντίθετη δύναμη, πως δεν πηγάζουν όλες οι πνευματικές εμπειρίες
από τον εγκέφαλο. Διότι, αν ο άνθρωπος προετοιμάζει τον εαυτό του για μια πνευματική
εμπειρία, πως είναι δυνατόν να προκύψει μια εμπειρία τέτοια που στην ουσία δεν την
επιθυμεί και είναι καταστροφική για εκείνον; Σχετικές αναφορές για το θέμα, μπορεί να
ο
βρει κανείς σε ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία που γράφτηκαν τον 20 αιώνα, του

16