Page 16 - papadopoulou-ithiki
P. 16

42
                   παρόμοιες με αυτούς απόψεις.  Όταν όμως αργότερα άλλαξε το πολιτικό
                   καθεστώς  με  την  προώθηση  του  στρατηγού  Βάρδα,  αδελφού  της
                   Θεοδώρας, στο αξίωμα του καίσαρα και την ανάληψη πρωτοβουλιών από
                   το Μιχαήλ Γ΄ που είχε ενηλικιωθεί, η συνεργασία της πολιτικής ηγεσίας
                   με τον πατριάρχη έγινε δύσκολη. Ο λόγος ήταν η υποστήριξη του Βάρδα
                   στην αντίπαλη του  Ιγνατίου  παράταξη, η οποία θεωρούσε ότι η εκλογή
                   του,  αν  και  αποδεκτή,  έγινε  με  την  ισχυρή  επιρροή  της  Θεοδώρας.  Η
                   οριστική ρήξη ήρθε όταν ο πατριάρχης Ιγνάτιος κινήθηκε βεβιασμένα και
                   δέχθηκε τις συκοφαντίες εναντίον του Βάρδα (για ανήθικες σχέσεις με τη
                   χήρα του γιου του), με συνέπεια να του απαγορεύσει τη Θεία Κοινωνία.

                        Η ανοιχτή αυτή σύγκρουση ήρθε σε μια στιγμή που η ενηλικίωση του

                   νεαρού αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ είχε ισχυροποιήσει τον Βάρδα, ο οποίος
                   στην  κατάλληλη  ευκαιρία,  κατηγόρησε  τον  Ιγνάτιο  για  οργάνωση
                   συνωμοσίας,  αναγκάζοντάς  τον  να  παραιτηθεί  από  τον  πατριαρχικό
                           43
                   θρόνο.     Έτσι,  αναζητήθηκε  νέος  πατριάρχης  και  ως  καταλληλότερος
                   θεωρήθηκε  ο  Φώτιος,  ο  δυνατότερος  νους  της  εποχής  εκείνης,  έξοχος
                                                               44
                   πολιτικός  και  ικανότατος  διπλωμάτης ,  ο  οποίος  δέχθηκε  ύστερα  από
                   πολλούς δισταγμούς. Από λαϊκός σε πέντε μέρες πέρασε απ' όλους τους
                   ιερατικούς  βαθμούς και  αναγορεύθηκε  πατριάρχης  στις  25  Δεκεμβρίου
                              45
                   του  858.   Η  κατάσταση  ήταν  εύθραυστη  εξαιτίας  των  συνεχών
                   προκλήσεων προς το πρόσωπο του Φωτίου από την πλευρά των οπαδών
                   του Ιγνατίου. Έτσι, το επίκεντρο της διαμάχης έγινε η κανονικότητα της
                                             46
                   εκλογής  του  Φωτίου.   Τότε,  οι  οπαδοί  του  πρώην  πατριάρχη,  με
                   επικεφαλής τους μοναχούς της μονής Στουδίου, ζήτησαν την παρέμβαση
                   του  πάπα  Νικολάου,  ο  οποίος  με  τη  σειρά  του  εκμεταλλεύτηκε  την
                   ευκαιρία  αυτή  για  να  λύσει  οριστικά  υπέρ  της  Δυτικής  Εκκλησίας
                                                            47
                   ζητήματα εκκλησιαστικής επιρροής.


                   42  Βλ. Νίκος Ζαχαρόπουλος, Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό, University Studio Press, Θεσσαλονίκη
                   2003, σελ. 448.

                   43   Βλ. Βλάσιος Φειδάς, «Φώτιος ο Α΄ ο Μέγας», ό. π.

                   44   Βλ. Νίκος Ζαχαρόπουλος, Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό, ό. π., σελ. 448.

                   45   Βλ.  Δημήτριος  Τσάμης,  Εκκλησιαστική  Γραμματολογία,  (ανατύπωση  Α'  έκδ.  1983),  Πουρναράς,
                   Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 211.

                   46   Βλ. Βλάσιος Φειδάς, Εκκλησιαστική Ιστορία - Από την Εικονομαχία μέχρι τη Μεταρρύθμιση,  τόμ. Β',
                   3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 102.

                   47   Βλ. «Φώτιος Α΄»,  e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), ό. π.


                                                           16
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21