Page 12 - stylianidou-ixnilatisi

της ιδιωτικής ζωής και για την υποχρέωση της Πολιτείας να το προστατεύει ήταν οι

4
Αμερικανοί Warren και Brandeis.
Το άρθρο του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα προστασίας της ιδιωτικής

ζωής είναι το άρθρο 9, παρ. 1, εδ. β’, το οποίο ορίζει το απαραβίαστο της ιδιωτικής και
της οικογενειακής ζωής του ατόμου. Η προστασία της ιδιωτικής ζωής αναφέρεται σε

παρεμβάσεις που ξεπερνούν την κλασική προστασία του ασύλου της κατοικίας,
δηλαδή σε πιο σύγχρονες μορφές παραβίασης. Τέτοιες είναι π.χ. η παρακολούθηση με

οπτικά ή ακουστικά μέσα ή η απαίτηση για παροχή πληροφοριών που αφορούν την

προσωπική ζωή του ατόμου. Κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να διατηρεί
έναν πυρήνα στη ζωή του, ο οποίος θα βρίσκεται στην απόλυτη εξουσία του και στον

οποίο κανένας δεν θα έχει το δικαίωμα να εισχωρήσει και να δημοσιοποιήσει τις

πληροφορίες που σχετίζονται με αυτόν, ούτε το κράτος, χωρίς να έχει δώσει
5
προηγουμένως την άδειά του το ίδιο το άτομο.
Πρέπει όμως να αναφέρουμε ότι η προστασία των δεδομένων προσωπικού
χαρακτήρα δεν αφορά αποκλειστικά το απαραβίαστο της ιδιωτικής σφαίρας και τη

διάδοση των προσωπικών πληροφοριών που σχετίζονται μ’ αυτή, αλλά επιπλέον και
την ανάπτυξη της προσωπικότητας, η οποία συχνά διακυβεύεται, επίσης, στη σύγχρονη

τεχνολογική πραγματικότητα. Ο ορισμός «ανάπτυξη της προσωπικότητας» αναφέρεται

στο δικαίωμα του πολίτη να παίρνει μόνος του και ανεπηρέαστος αποφάσεις για τις
πράξεις του και τις παραλείψεις και στη συνέχεια ενεργεί σύμφωνα με τις αποφάσεις

του αυτές. Από το σύνολο των πληροφοριών που εντάσσονται στην ιδιωτική του
σφαίρα, ο πολίτης διατηρεί το δικαίωμα να αποφασίζει ποιες πληροφορίες θα

αποκαλύπτει στους άλλους, ακόμη και στα πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος.
Το δικαίωμα αυτό είναι που συνιστά την ελευθερία του και χαρακτηρίζεται ως

«δικαίωμα αυτοδιάθεσης των πληροφοριών» ή πιο σωστά «δικαίωμα του

πληροφοριακού αυτοκαθορισμού». Το τελευταίο αυτό δικαίωμα είναι δημιούργημα
της γερμανικής νομολογίας και στην Ελλάδα – σε αντίθεση με άλλες χώρες – δεν

4 Ι. Ιγγλεζάκης., (2018), Δίκαιο πληροφορικής. Γ’ έκδοση, εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα – Θεσσαλονίκη,
σελ. 278.
5 Π. Δαγτόγλου., (1991), Συνταγματικό δίκαιο – ατομικά δικαιώματα. Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα –
Θεσσαλονίκη, σελ. 324.

12