Page 5 - Ο Λογος σαρξ εγένετο
P. 5
www.pemptousia.gr Τεύχος 28 / Ο Λόγος σαρξ εγένετο / 25 Δεκεμβρίου 2014 ΑΝΑΛΕΚΤΑ
γώντας με τα δυό μαζί έναν άλλον άνθρωπο. Κατά κτίση που επέσυρε επάνω της την κατάρα εξαιτί-
τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο πλαστουργός και κτίστης ας του ανθρώπου. Και πρώτα ζωοποίησε την ψυχή
Θεός πήρε από την Αγία Μαρία έμψυχη σάρκα σαν που έλαβε και αφθαρτώντας την την θέωσε, ενώ
ζύμη και μικρή απαρχή από το φύραμα της φύσεώς το άχραντο σώμα του, αν και το θέωσε, όμως το
μας – δηλαδή από την ψυχή και το σώμα μαζί – και κρατούσε ακόμη φθαρτό και υλικό. Γιατί το σώμα
την ένωσε με την δική του ακατάληπτη και απρό- που τρώει και πίνει, κοπιάζει και ιδρώνει, δένεται
σιτη Θεότητα. Η μάλλον ένωσε πραγματικά όλη την και σέρνεται, υψώνεται στον σταυρό και καρφώνε-
υπόσταση της Θεότητός του με την δική μας φύση, ται, είναι βέβαια φθαρτό και υλικό, αφού μάλιστα
την έσμιξε άμικτα μ’ αυτή και την έκανε άγιο ναό πέθανε και τοποθετήθηκε νεκρό στο μνημείο. Μετά
του. Έτσι ο ποιητής του Αδάμ έγινε ατρέπτως και δε την ανάστασή του συνανέστησε και το σώμα του
αναλλοιώτως τέλειος άνθρωπος. άφθαρτο, πνευματικό, όλο θείο και άυλο, γι’ αυτό
και δεν συνέτριψε τις σφραγίδες του μνήματος, ει-
Όπως ακριβώς λοιπόν από την πλευρά του Αδάμ σερχόταν δε και εξερχόταν ελεύθερα μέσα από τις
έπλασε την γυναίκα, έτσι, αφού δανείστηκε την κλειστές πόρτες.
σάρκα από την θυγατέρα του Αδάμ την αειπάρθε-
νο και Θεοτόκο Μαρία και την έλαβε χωρίς σπορά, Αλλά γιατί μαζί με την ψυχή δεν έκανε αμέσως και
γεννήθηκε κατά τον ίδιο τρόπο με τον πρωτόπλα- το σώμα πνευματικό και άφθαρτο; επειδή και ο
στο. Ώστε όπως ακριβώς ο Αδάμ με την παράβαση Αδάμ τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό ευθύς
έγινε η αρχή της γεννήσεώς μας στην φθορά και μεν με την παράβαση πέθανε κατά την ψυχή, ενώ
στον θάνατο, έτσι και ο Χριστός και Θεός μας με κατά το σώμα ύστερα από πολλά χρόνια.
την εκπλήρωση κάθε δικαιοσύνης έγινε η απαρχή
της αναγεννήσεώς μας στην αφθαρσία και την αθα- Γι’ αυτό και ο Χριστός πρώτα ανέστησε και ζω-
νασία. Αυτό εννοεί ο θείος Παύλος όταν λέει: «Ο οποίησε την ψυχή που τιμωρήθηκε με το επιτίμιο
πρώτος άνθρωπος πλάστηκε από τη γη χοϊκός. Ο του θανάτου, έπειτα δε οικονόμησε να απολαύσει
δεύτερος άνθρωπος, δηλαδή ο Κύριος, είναι επου- και το σώμα την αφθαρσία δια της αναστάσεως,
ράνιος. Ό,τι λογής ήταν ο χοϊκός τέτοιοι είναι και αυτό που δια του θανάτου επέστρεφε στην γη κατά
όλοι οι χοϊκοί και ό,τι λογής είναι ο επουράνιος την αρχαία απόφαση. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά κα-
τέτοιοι είναι και όλοι όσοι γίνονται επουράνιοι δι’ τέβηκε στον άδη ελευθερώνοντας από τα δεσμά τις
αυτού.» ψυχές των εκεί φυλακισμένων αγίων και τις κατέ-
ταξε σε τόπο αναπαύσεως και ανεσπέρου φωτός.
(Α´ Κορ. ιε´ 47-48). Και πάλι: «Η απαρχή είναι ο Τα σώματά τους όμως δεν τα ανέστησε, αλλά τα
Χριστός, έπειτα όσοι είναι του Χριστού.» (Α´ Κορ. άφησε στους τάφους μέχρι την κοινή ανάσταση.
ιε´ 23).
Το μυστήριο λοιπόν αυτό που συντελέστηκε για όλο
Επειδή λοιπόν ο Χριστός έγινε τέλειος άνθρωπος τον κόσμο με την ένσαρκη οικονομία του Χριστού,
κατά την ψυχή και το σώμα, όμοιος με μας σε όλα τούτο το ίδιο γινόταν και σε κάθε άγιο και γίνε-
εκτός από την αμαρτία, μας μεταδίδει την Θεότητά ται αδιαλείπτως μέχρι σήμερα σε κάθε πιστό. Για-
του λόγω της πίστης μας σ αὐτὸν και μας καθιστά τί λαμβάνοντας το πνεύμα του Δεσπότη και Θεού
συγγενείς του κατά την φύση και την ουσία της μας συμμετέχουμε στην θεότητά του, τρώγοντας δε
Θεότητάς του. την πανάμωμο σάρκα του γινόμαστε αληθινά και
εξ ολοκλήρου σύσσωμοι του Χριστού και συγγενείς
Πρόσεξε το νέο και παράδοξο μυστήριο: Ο Θεός του, καθώς και αυτός ο θείος Παύλος βεβαιώνει:
Λόγος έλαβε από μας σάρκα, που δεν είχε εκ φύ- «Είμαστε οστούν από τα οστά του και σάρκα από
σεως και έγινε άνθρωπος, που δεν ήταν. Από τότε την σάρκα του» (Εφεσίους 5:30) και αλλού: «από
μεταδίδει στους πιστούς την Θεότητά του – την τον πλούτο της θεότητός του όλοι εμείς λάβαμε αλ-
οποία κανείς από τους αγγέλους η τους ανθρώπους λεπάλληλες δωρεές» (κατά Ιωάννην 1:16 και Κο-
δεν είχε αποκτήσει – και μ’ αυτόν τον τρόπο γίνο- λασσαείς 2:9). Έτσι γινόμαστε κατά χάριν όμοιοι
νται θεοί κατά χάρη και θέση, που δεν ήταν. Έτσι με τον φιλάνθρωπο Θεό και Δεσπότη μας ανακαι-
χαρίζει σ’ αυτούς την εξουσία να γίνονται τέκνα νισμένοι στην ψυχή, άφθαρτοι και αναστημένοι από
Θεού (κατά Ιωάννην 1:12) γι’ αυτό και έγιναν και νεκροί που ήμαστε. Τότε βλέπουμε αυτόν που κα-
πάντοτε θα γίνονται και ποτέ δεν θα πάψουν να γί- ταδέχτηκε να γίνει όμοιός μας και βλεπόμαστε απ’
νονται. Άκουσε και τον θείο Παύλο που παρακινεί αυτόν, που μας αξίωσε να γίνουμε όμοιοί του, όπως
σ’ αυτό: «Όπως φορέσαμε την εικόνα του γήινου, κάποιος βλέπει από μακριά το πρόσωπο του φί-
ας φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.» (Α´ λου του και διαλέγεται μ΄ αυτόν και συνομιλεί και
Κορινθίους 15:49). ακούει την φωνή του.
Ο Θεός λοιπόν του παντός με την σωματική του Κατά τον ίδιο τρόπο και οι απ’ αιώνος άγιοι και
παρουσία στην γη ήλθε για να αναπλάσει και να οι παλαιοί και οι τωρινοί πνευματικά βλέποντες
ανακαινίσει τον άνθρωπο και να ευλογήσει όλη την δεν βλέπουν σχήμα η είδος η ομοίωμα, αλλά φως
Σελίδα 5
