Page 15 - Κρίση Οικονομική ή Ηθική;

www.pemptousia.gr Τεύχος 07 / Κρίση Οικονομική ή Ηθική / 4 Φεβρουαρίου 2013 ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Ήπειρο στριμώχτηκαν σταδιακά, με αλλεπάλληλα κύ- Ο καθοδικός κύκλος
ματα φυγής, στην αρχέγονη κοιτίδα μας, την ελληνική
χερσόνησο. Και να ’μαστε σήμερα μπροστά στην ολοκλήρωση ενός
καθοδικού κύκλου ενενήντα χρόνων. Ενώ, μετά το 1922,
Το 1922 έληξε δραματικά η προσπάθεια ολοκλήρωσης είχαμε αρχίσει, μέσα από οδυνηρές αντιπαραθέσεις, να
του ελληνισμού μέσα από την ενσωμάτωση σε ένα ενι- οικοδομούμε μια οικονομία σχετικά αυτοδύναμη, ιδιαί-
αίο εθνικό-κρατικό σύνολο των βασικών συνιστωσών τερα μετά την κρίση του 1929, και να ενσωματώνου-
του και βγήκαμε από αυτή την περιπέτεια με τα σπα- με το προσφυγικό δυναμικό στο ελλαδικό –ελληνικό
σμένα κουπιά του σεφερικού «μυθιστορήματος». πλέον– έθνος, παρά τις αντιπροσφυγικές αγκυλώσεις
του Μεταξά, ήρθε η γερμανοϊταλική εισβολή να ολο-
Πριν είκοσι χρόνια, είχαμε ήδη τονίσει πως το νέο ιστο- κληρώσει αυτό που είχαν αρχίσει οι τσέτες του Κεμάλ,
ρικό διακύβευμα του ελληνισμού είναι είτε η ολοκλήρω- με ανυπολόγιστες καταστροφές και εκατόμβες. Αντι-
σή του, με μια στροφή προς τα μέσα και προς την ιστο- σταθήκαμε ηρωικά στην Κατοχή και όμως, στη μετα-
ρία του, είτε η εξαφάνισή του, ως ιδιαίτερου ιστορικού πολεμική περίοδο, ολοκληρώσαμε την αλλοτρίωσή μας.
υποκειμένου. Μέσα από μια τραγική ειρωνεία της ιστο- Μια εμφύλια σύγκρουση, την οποία καθόρισαν οι ξένες
ρίας, είμαστε υποχρεωμένοι είτε να ολοκληρωθούμε, ξε- δυνάμεις, μας εξάντλησε υποτάσσοντάς μας στη Δύση
περνώντας επιτέλους τον «καημό της ρωμιοσύνης», είτε οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά και στην «Ανατολή
να εξαφανιστούμε από το ιστορικό προσκήνιο. της Δύσης» πνευματικά.

Η μοναδική σωτηρία μας θα ήταν η «στροφή προς τα Στη συνέχεια, μετά το ’60, θα επανεμφανισθεί και πάλι,
μέσα», ώστε να βρούμε τη δύναμη να ανασυγκροτήσου- απειλητική για τη μοίρα μας, η «Δύση της Ανατολής»,
με, από το ιστορικό DNA μας, έναν ατόφιο οργανισμό. με το κυπριακό, ανοίγοντας μία περίοδο αντιπαραθέ-
Γιατί τα 3.000-4.000 χρόνια του οικουμενικού ελληνι- σεων, με την ήττα στην Κύπρο μετά το 1974, και στα-
σμού μάς είχαν εθίσει στην εξωστρέφεια, στο ταξίδεμα διακής υποταγής μετά το 1990 (Ίμια, Οτσαλάν, σχέδιο
σε ξένους κόσμους και πολιτισμούς, στο σκόρπισμα σε Ανάν κ.λπ.). Στη μεταπολίτευση, η υποταγή στη Δύση
όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Τώρα, η ιστορία θα ολοκληρωθεί μεταβαλλόμενη σε πλήρη εσωτερική
απαιτούσε από εμάς να κάνουμε την αντίστροφη κίνη- αλλοτρίωση, με την εκποίηση της οικονομίας, της κοι-
ση, σε ρήξη με τις αταβιστικές συνήθειες τόσων χιλιε- νωνίας, του πολιτισμού. Έτσι, αυτό που ήταν εξωτερική
τιών. εξάρτηση μεταβλήθηκε, μέσα από την εσωτερίκευσή της,
σε εσωτερική αποικιοποίηση. Γι’ αυτό, και για πρώτη
Πράγματι, στο αίμα μας κυκλοφορούν ακόμα οι μνήμες φορά στην ιστορία μας σε τέτοιο βαθμό, δεν ήταν πλέον
των στρατιών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του οικουμε- ο Φαλμεράιερ και οι ξένοι βασιλιάδες που εξέφραζαν
νικού ελληνιστικού κόσμου, της ανατολικής ρωμαϊκής τον αποικιακό ζυγό… αλλά οι ίδιες οι ελληνικές ελίτ,
αυτοκρατορίας, του βυζαντινού κοσμοσυστήματος, της οι ίδιοι οι Έλληνες πολιτικοί, οι Έλληνες διανοούμενοι.
υπερεθνικής ορθοδοξίας. Ακόμα και μετά την Άλωση, Ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Κατσαρός αποτελούσαν πλέον
στην τουρκοκρατία, μάθαμε να ταξιδεύουμε στη Δύση παρελθόν για ένα έθνος που συνωστιζόταν στα Μακ
και στον Βορρά, σκορπίζοντας αφειδώλευτα τη δύναμη Ντόναλντ και τη Γιουροβίζιον.
και το πνεύμα μας. Και αυτές οι μνήμες είναι πάντα
παρούσες στη σκέψη και τη συμπεριφορά μας. Και ενώ το εκκρεμές της ιστορίας μετακινείται από
τη Δύση στην Ανατολή, μετέωροι στη ρωγμή των δύο
Μπροστά σε κάθε κρίση, σε κάθε τρικυμία, σκεφτό- κόσμων, φτάσαμε σε μια κρίση που δεν είναι απλώς
μαστε και πάλι το ταξίδι του Οδυσσέα, την έξοδο σε οικονομική. Είναι μια κρίση καθολική: δημογραφική,
άλλους κόσμους. Ακόμα και οι αντίπαλοί μας, ακό- γεωπολιτική, πολιτική, μεταναστευτική, πνευματική:
μα και οι καταχτητές μας θράφηκαν από το δικό μας κλωτσοσκούφι της Μέρκελ, έντρομοι μπροστά στον Ερ-
αίμα. Εκατομμύρια ελληνικοί πληθυσμοί, στη Συρία, τη ντογάν και τον Νταβούτογλου, λοιδορούμενοι από τους
Μ. Ασία και τα Βαλκάνια, θα πυκνώσουν το αραβικό Σκοπιανούς.
και τουρκικό Ισλάμ, την ιταλική Ρώμη, τη Ρουμανία, τη
Βουλγαρία, τη Ν. Ρωσία. Οι Έλληνες είχαν μάθει πως Η Δύση, στην οποία καταφύγαμε από τον εμφύλιο και
είναι ανεξάντλητη η ιστορική φύτρα τους και μπορούν μετά, μας εκμεταλλεύεται και μας απορρίπτει με όλους
να τη σκορπίζουν απλόχερα μέχρι τα τελευταία εκατομ- τους τρόπους, ενώ η ισλαμική Ανατολή μας απειλεί με
μύρια στις Η.Π.Α., την Αυστραλία και αλλού. υποταγή και ενσωμάτωση. Αίφνης, αντιμέτωποι με τον
εαυτό μας, χωρίς, πλέον, περιθώρια για ψεύδη και με-
Και αυτή η τάση στη φυγή, την εξωστρέφεια, εκφραζό- σοβέζικες λύσεις.
ταν –παράδοξα– και στο εσωτερικό της χώρας, με την
αποδοχή προστατών, τη δημιουργία εξαρτημένων κομ- Είτε θα αποδεχτούμε το ιστορικό τέλος μας, τη μετα-
μάτων, τον μαϊμουδισμό ξένων προτύπων και την απόρ- βολή της Ελλάδας σε μία πολυφυλετική και πολυεθνική
ριψη της δικής μας παράδοσης, ή μάλλον τον εγκλεισμό ζώνη-ταμπόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ένας Λίβανος
της σε ορισμένες και μόνο πλευρές της ζωής μας. των Βαλκανίων, ελεγχόμενοι ταυτόχρονα από τη φρα-
γκική Δύση και την τουρκική Ανατολή (εξάλλου ο άξο-

Σελίδα 15