Page 19 - Περί των Κεκοιμημένων

www.pemptousia.gr Τεύχος 09 / Περί των Κεκοιμημένων / 26 Μαρτίου 2013 ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Στο ίδιο κεφάλαιο του ιδίου βιβλίου, γίνεται φα- τύχουν ανωτέρα σωτηρία». Το μαρτύριο τού τυμπά-
νερό με τα λόγια του Ιησού, του Καδμιήλ, και των νου, αναφέρεται μόνο στο βιβλίο των Μακκαβαίων
λοιπών που μίλησαν επί του βήματος και έφεραν (Β’ Μακκαβ. στ΄ 18, 28), εκεί που αναφέρονται και
δημόσια προσευχή· «…είδες την θλίψιν των πατέρων τα μνημόσυνα. Από εκεί άντλησε πληροφορίες ο απ
ημών εν Αιγύπτω, και ήκουσας την κραυγήν αυτών Παύλος περί του τυμπανισμού. Αν ο απ. Παύλος
επί την Ερυθράν θάλασσαν και έδειξας σημεία και δίδει κύρος σε αυτό, γιατί να μην έχουν κύρος και
τέρατα επί τον Φαραώ και επί πάντας τους δού- τα μνημόσυνα που αναφέρονται επίσης σε αυτό?
λους αυτού και επί πάντα τον λαόν της γης αυτού…
Εκείνοι δε και οι πατέρες ημών υπερηφανεύθησαν Αν αυτή η πρακτική ήταν λανθασμένη, θα τη
και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών και δεν υπή- στηλίτευε η Αγία Γραφή και ο Θεός θα τιμωρούσε
κουσαν εις τας εντολάς σου… Μάλιστα, ότε έκα- παραδειγματικά όσους τέλεσαν τέτοιες αξιόποινες
μον εις εαυτούς χωνευτόν μόσχον και είπον, Ούτος πράξεις, όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις. Όμως,
είναι ο Θεός σου όστις σε ανήγαγεν εξ Αιγύπτου, δεν υπάρχει κανένα σημείο στην Αγία Γραφή που ο
και έπραξαν μεγάλους παροργισμούς… αφού ανε- Θεός να κατακρίνει αυτή την πρακτική. Το αντίθετο.
παύθησαν, εστράφησαν εις το να πράττωσι πονηρά «ει γαρ μη τούς προπεπτωκότας αναστήναι προ-
ενώπιόν σου· όθεν εγκατέλιπες αυτούς εις την χείρα σεδόκα, περισσόν αν ήν και ληρώδες υπέρ νεκρών
των εχθρών αυτών, και εξουσίασαν αυτούς…». Είναι προσεύχεσθαι» (Β’ Μακκαβ. ιβ΄44)
φανερό λοιπόν ότι λέγοντας «πατέρες», δεν εννο-
ούν τους ζώντες πατέρες τους, αλλά αναφέρονται «Διότι εάν δεν επίστευε, ότι οι φονευθέντες στρα-
στις προηγούμενες γενεές. Στην γενεά που ελευθε- τιώτες εις την μάχη θα αναστηθούν, ήτο ανωφελές
ρώθηκε από την δουλεία του Φαραώ και μετέπειτα. και ανόητο να προσεύχωνται υπέρ τών νεκρών»
Για αυτό και εστιάζει η δημόσια προσευχή στο ότι
αμάρτησαν και δεν έμειναν πιστοί, εξ ου και όλα «πάνυ καλώς και αστείως πράττων υπέρ αναστά-
τα κακά. σεως διαλογιζόμενος» (στίχ.43).

Μια ακόμα ξεκάθαρη μαρτυρία είναι από το βι- «Ωραία και ευγενική πράξη εμπνευσθείσα εκ τής
βλίο των Μακκαβαίων· ο Ιούδας ο Μακκαβαίος πίστεως εις την ανάσταση»
προσέφερε θυσία υπέρ πεσόντων για εξιλασμό των
αμαρτιών: «…συγκέντρωσε συνεισφορές από κάθε Όχι μόνον επαινεί την συγκεκριμένη ενέργεια τού
άντρα κι έστειλε στα Ιεροσόλυμα δύο χιλιάδες δραχ- Ιούδα τού Μακκαβαίου, αλλά θέτει την ανάσταση
μές ασήμι, για να χρηματοδοτήσει μια θυσία για την ως προϋπόθεση των μνημοσύνων. Εάν δεν υφίστατο
εξιλέωση της αμαρτίας. Αυτή τη θεάρεστη πράξη η πίστη εις την ανάσταση, ΑΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙ-
την έκανε επειδή πίστευε πως υπάρχει ανάσταση ΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ
νεκρών. Γιατί αν δεν πίστευε ότι θ’ αναστηθούν αυ- ΤΟΤΕ ήτο ανώφελος η δέηση υπέρ των κεκοιμημέ-
τοί, που λίγο πριν είχαν σκοτωθεί, θα ήταν περιττό νων.
κι ανόητο να προσεύχεται γι’ αυτούς. Εξάλλου ο
Ιούδας ήταν βέβαιος ότι όσοι πέθαιναν έχοντας πί- Ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, λέγει το ιερό κείμενο,
στη στο θεό, θα είχαν εξαιρετική μεταχείριση· γι’ «υπέρ αναστάσεως διαλογιζόμενος», «απέστειλεν
αυτό επρόκειτο για μια άγια και θεάρεστη σκέψη. εις Ιεροσόλυμα προσαγαγείν περί αμαρτίας θυσί-
Έτσι, έκαναν τη θυσία για την εξιλέωση των νεκρών, αν» (στίχ. 43). Εδώ γεννάται ένα ερώτημα: Ας υπο-
ώστε οι τελευταίοι ν’ απαλλαγούν από την αμαρτία θέσουμε ότι ο Ιούδας επλανήθη και οι συν αυτώ, κι
που είχαν διαπράξει». (Β’ Μακκαβαίων, ιβ΄ 43). ετέλεσαν κάτι που δεν είναι πιστεύω τού Ιουδαϊ-
σμού. Μα το κέντρο πίστεως τής Ιουδαϊκής θρησκεί-
Σε αυτό το σημείο είναι καλό να πούμε ότι το βι- ας, τα Ιεροσόλυμα δηλαδή εις τα οποία απέστει-
βλίο αυτό ανήκει στον κανόνα των βιβλίων της Αγί- λε τον έρανο που έκανε για να τελέσουν την θυσία
ας Γραφής, όπως το παραλάβαμε από την Εκκλησία. περί αμαρτίας τεθνεώτων ανθρώπων, επλανήθη και
Συγκεκριμένα, ο ΠΕ΄ Αποστολικός Κανόνας το κα- αυτό; Δεν ευρέθη ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ να σταματήσει μία
τατάσσει στα άγια και σεβάσμια βιβλία της Αγί- πλανημένη ενέργεια που επεχείρησε ο Ιούδας και
ας Γραφής. Δεν έχουμε επομένως κανέναν λόγο να οι συν αυτώ; ΑΠΑΝΤΕΣ ΕΠΛΑΝΗΘΗΣΑΝ ΤΑΥΤΟ-
απορρίψουμε το συγκεκριμένο βιβλίο. Απεναντίας, ΧΡΟΝΩΣ;
αξίζει να αναφέρουμε μία πολύ σημαντική λεπτο-
μέρεια· ο απ Παύλος στην Εβραίους ια΄ 35 γράφει· Μνημόσυνα στην Καινή Διαθήκη
«Ελαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τούς νεκρούς αυ-
τών. Άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι Στην Καινή Διαθήκη, βλέπουμε τον απ. Παύλο να
την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχω- προσεύχεται για τον κεκοιμημένο Ονησιφόρο: «Ας
σιν» (Εβρ. ια΄35). Δηλαδή· «Γυναίκες έλαβον πίσω δώσει ο Κύριος να βρει έλεος από το Θεό εκείνη την
ανεστημένους τούς νεκρούς τους. Άλλοι δε εβασα- ημέρα» (Β’ Τιμ. 1,18). Για το συγκεκριμένο εδά-
νίσθησαν δεμένοι εις το τύμπανο και δεν εδέχθησαν φιο, κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Ονησιφόρος δεν έχει
να απαλλαγούν από τα βασανιστήρια, για να επι- πεθάνει. Όμως, στην συνάφεια της συγκεκριμένης

Σελίδα 19