ΚΕ.Λ.Ε.: Η παράδοσή μας είναι κάτι ζωντανό

Την Παρασκευή 31 Μαΐου στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ στη Λάρισα θα λάβει χώρα εκδήλωση του Κέντρου Λαογραφικών Ερευνών Λάρισας (ΚΕ.Λ.Ε.), αφιερωμένη στον Πόντο με θέμα «Τα ξεριζωμένα μήλα της Κιμίσχανας». Με αφορμή αυτό το γεγονός, η Πεμπτουσία επικοινώνησε και πήρε αποκλειστική συνέντευξη από τον  πρωτεργάτη του ΚΕ.Λ.Ε. κ. Γκιτέρσο Κώστα. 

Π: Μπορείτε να μας πείτε τι είναι το Κ.Ε.Λ.Ε., ποια η ιστορική του διαδρομή                                            

Γ.Κ.: To KE.Λ.E. είναι φορέας πολιτισμού που ιδρύθηκε το 1995 στη Λάρισα από μία ομάδα ανθρώπων με σκοπό τη Διάσωση, Διάδοση, Διατήρηση του παραδοσιακού μας Πολιτισμού και ειδικότερα του Παραδοσιακού Χορού και των στοιχείων που τον περιβάλουν. (ενδυμασία, φορεσιά, τραγούδι, μουσική, βήματα, ήθη, έθιμα κλπ)

Δημιουργήθηκε από την εσωτερική μας ανάγκη για δημιουργία. Είχαμε και έχουμε τάση για κάτι το διαφορετικό, το καινούριο, το αλλιώτικο που θα μας συνεπάρει και θα μας κρατήσει ζωντανούς, θα τονώσει το ενδιαφέρων μας, θα μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους τελικά. Αυτό είναι που διαφοροποιεί και την καθημερινότητα μας. Πολλές φορές κατά καιρούς θα σηκώσουμε το τηλέφωνο μας για να επικοινωνήσουμε σαν ομάδα, σαν παρέα, για ν’ ανταλλάξουμε κάποια ιδέα ή κάτι το σημαντικό σε ανύποπτο χρόνο. Και αυτό το κάτι μετά από καιρό μπορεί να γίνει παράσταση, εκδήλωση, και να πάρει σάρκα και οστά.

Π: Ξέρουμε ότι ο τρόπος λειτουργίας και λήψεως αποφάσεων του Κ.ΕΛ.Ε. έχει κάτι το ιδιαίτερο.  Μπορείτε να μας πείτε για το θέμα αυτό;

Γ.Κ.: Ο τρόπος λειτουργίας είναι απλός, κυρίως λειτουργικός και αποτελεσματικός. Όλες οι προτάσεις ανακοινώνονται κατά τη διάρκεια των προβών σ’ όλες τις ομάδες, αρχαρίων και προχωρημένων. Στις ομάδες γίνεται και η πρώτη ζύμωση. Όλοι έχουν το δικαίωμα της έκφρασης και της άποψης τους. Αυτές οι απόψεις καταλήγουν ως προτάσεις στο τραπέζι της Συντονιστικής Ομάδας όπου συζητούνται όλες οι λεπτομέρειες. Την τελική ευθύνη όμως για την υλοποίηση και πραγματοποίηση όλων των εκδηλώσεων έχουμε πάντα εμείς ως υπεύθυνοι διαχειριστές του ΚΕ.Λ.Ε. (Γκιτέρσος Κων/νος – Σιαμπέτα Ειρήνη). Δηλαδή να υπογράφουμε, να πληρώνουμε, να εκπροσωπούμε το ΚΕ.Λ.Ε. προς όλες τις Αρχές. Αυτή η ανάληψη της ευθύνης είναι σημαντικό πράγμα. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε εμείς. Όταν κάποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και η ευθύνη αυτή μεταφέρεται γενικά και αόριστα σ’ ένα Συμβούλιο το οποίο τις περισσότερες φορές δυσκολεύεται να λειτουργήσει και στις λήψεις των αποφάσεων και στην εκτέλεση τους, ειδικά όταν το οικονομικό κόστος των περισσοτέρων εκδηλώσεων λειτουργεί πάντα αποτρεπτικά, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως τα οικονομικά των συλλόγων είναι πενιχρά μιας και η βοήθεια του κράτους είναι ανύπαρκτη.

Π: Με τις εκδηλώσεις σας στοχεύετε σε κάτι διαφορετικό πέρα από την επαφή και τη γνώση της παράδοσης;

Γ.Κ.: Τα σεμινάρια, τα συνέδρια το φεστιβάλ που πραγματοποιούμε και οι κάθε λογής εκδηλώσεις μας δεν αντιμετωπίζονται σαν θεάματα, σαν μια στιγμή εκτόνωσης και διασκέδασης, αλλά παράλληλα στοχεύουν στο να κάνουν τον οποιοδήποτε να πιστέψει πως τα κοινωνικά προβλήματα δεν μπορούν να ξεπεραστούν με αποσπασματική ατομική δράση, αλλά με την συλλογική προσπάθεια και την ένταξη του καθένα μας μέσα σε μία πολιτιστική διαδικασία. Να κάνουν τον θεατή να προβληματιστεί, να ψάξει την αιτία της σημερινής κρίσης, ν’ αλλάξει την καθημερινότητα, ν’ αλλάξει στάση ζωής.

Π: Ανάμεσα στις δραστηριότητες σας σημαντικό κομμάτι είναι η έρευνα και καταγραφή. Πώς το κατορθώνεται ποια η μέθοδος σας

Γ.Κ.: Μας ενδιαφέρει η επιτόπια έρευνα και η καταγραφή πληροφοριών από την πρώτη πηγή, τους τελευταίους αυτόπτες μάρτυρες της παράδοσης (γέροντες –ισσες) που θα βρίσκονται για λίγο καιρό ακόμη ανάμεσα μας.

 Ο ζωντανός λόγος και η ζωντανή χειρονομία των ανθρώπων που τα έζησαν είναι ότι πολυτιμότερο υπάρχει σήμερα στον παραδοσιακό μας πολιτισμό. Κάθε ερμηνεία, ανάλυση, σύγκριση, επεξεργασία, προβολή, μπορεί να γίνει και μετά από 100 χρόνια και ίσως με καλύτερες προϋποθέσεις και μεθόδους, που πιθανόν να υπάρχουν τότε. Τώρα όμως είναι καιρός. Σήμερα να σώσουμε ότι προλαβαίνουμε, γιατί ήδη έχουν χαθεί πάρα πολλά . για την έρευνά μας εκτός της αρμόδιας ομάδας διανέμονται κατά περιόδους ερωτηματολόγια ώστε όλοι να μπορούν να βοηθήσουν στην καταγραφή στοιχείων π.χ. το Πάσχα που όλοι λίγο πολύ πηγαίνουμε στα χωριά μας είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταγράψουμε κάποια δείγματα της παραδοσιακής μας κληρονομιάς. Τα ερωτηματολόγια είναι τέτοια έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από μαθητές δημοτικού.

Π: Πείτε μας την άποψή σας για το ρόλο της παράδοσης σήμερα. Αποτελεί έναν τρόπο διασκέδασης και μόνο για τον σύγχρονο άνθρωπο;

Γ.Κ.: Όχι απλά δεν αποτελεί ή δεν πρέπει να αποτελεί μόνο έναν τρόπο διασκέδασης, αλλά πολύ περισσότερο για μας η παράδοση αποτελεί την μοναδική ελπίδα που έχει ο σημερινός άνθρωπος για να ξεφύγει από την γκρίζα καθημερινότητα, την οικονομική και κυρίως την κοινωνική κρίση που βασανίζει τον τόπο μας τα τελευταία χρόνια. Και όταν λέμε η παράδοση δεν εννοούμε φυσικά μόνο τους χορούς ή τα γλέντια ή τον τρόπο διασκέδασης, αλλά εννοούμε φυσικά τον συνολικό τρόπο ζωής και αντίληψης που είχαν οι προγονοί μας για όλα τα θέματα της ζωής τους.

Π:Οι νέοι και τα παιδιά τι θέση έχουν στο ΚΕ.Λ.Ε; ελπίζετε στη νέα γενιά; έχει προσλάβει την παράδοση σαν ένα οργανικό κομμάτι του εαυτού της;

Γ.Κ. Είναι μεγάλο το θέμα που θίγεται. Εμείς είμαστε φύση αισιόδοξοι άνθρωποι. Κάνουμε παρέα ιδιαίτερα με νέους ανθρώπους. Μπορούμε και επικοινωνούμε μαζί τους καλύτερα και από τους συνομηλίκους μας. Οι νέοι άνθρωποι νοιάζονται για τις αξίες της παράδοσης μας.  Η νεοελληνική ψυχή διψάει για την παράδοση. Δεν θέλει να της την φορέσεις, ούτε να της την επιβάλεις, θέλει το πνευματικό της μέρος πολύ, την ομορφιά της, τις απλές αλήθειες της. Όταν όλα αυτά δίνονται απλόχερα με ειλικρίνεια και αληθινή αγάπη, ε τότε ΝΑΙ οι νέοι άνθρωποι νοιάζονται για την παράδοση. Νομίζω πως όπως και με κάθε άλλο θέμα που αφορά την ζωή των νέων ανθρώπων, έτσι και με την παράδοση, αυτό που παίζει κυρίαρχο ρόλο είναι ο τρόπος που προσπαθείς να μεταδώσει τα μηνύματα σου στους νέους. Πολύ συχνά ο τρόπος που λες κάτι, καθορίζει και το αν σε ακούει κάποιος, ανεξάρτητα από αυτό που λες.

Πιστεύουμε και στηρίζουμε τις ελπίδες μας στους νέους ανθρώπους

Π: Σας ευχαριστούμε πολύ!

Γ.Κ. : Σας ευχαριστώ κι εγώ!