MEGALOPOLIS

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη
θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

(Κ.Π.Καβάφη, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Από την Πόλη του Καβάφη στην Megalopolis του Δολόπικου.

Πρόκειται για την ατομική έκθεση φωτογραφίας του Μάρκου Δολόπικου, που φιλοξενείται στο χώρο Open C.A.S.E. 303, Κηφισίας 303 και θα διαρκέσει έως τις αρχές Μαρτίου.

“Η Πόλις θα σε ακολουθεί” λέει ο ποιητής.  Και ο φωτογράφος καταγράφει ένα ταξίδι  μνήμης και εικόνων μέσα στις μεγαλουπόλεις.  Μπορεί το ταξίδι να είναι σύντομο, η      εικόνα όμως που καταγράφουν τα μάτια μας, είναι χαραγμένη στη μνήμη.  Ο Μάρκος     Δολόπικος με όχημα το φωτογραφικό του φακό και οδηγό την τέχνη του,  μετατρέπει τη φαντασία του σε εικόνα, μας φέρνει κατευθείαν μπροστά μας, όσα  η  μνήμη μας από μια μεγαλούπολη, χωρίς περιττές λεπτομέρειες.

Ο φωτογράφος παρουσιάζει τις Μεγαλουπόλεις του σε δύο ενότητες:

Οι φωτογραφίες της πρώτης ενότητας δεν έχουν καμία αναφορά στα μέρη που απεικονίζουν, αφήνουν το θεατή να φανταστεί τα μεγέθη και τους όγκους της    μεγαλούπολης δείχνοντας μόνο χρώματα και σχήματα. Ο φακός γίνεται εικαστικό  εργαλείο που αποδίδει ζωγραφικά το χώρο και ερμηνεύει το ρυθμό της   μεγαλούπολης. Η Μεγαλούπολη δονείται από την ταχύτητα του Χρόνου, είναι μια  αναλαμπή στη μνήμη.

Megalopolis, 33city, ΜΑΡΚΟΣ ΔΟΛΟΠΙΚΟΣ

Στη δεύτερη ενότητα ο φακός έχει καταδυθεί στα εντόσθια της μεγαλούπολης. Άψυχα, καπνισμένα και μουντά κτίρια γίνονται πρωταγωνιστές ενός  υποφαινόμενου δράματος, όπου το άσπρο, το μαύρο, το μέγεθος και ο κόκκος της φωτογραφίας γραπώνουν τη ματιά του θεατή. Σε αντίθεση με το ποπ ύφος της πρώτης     ενότητας και την ειρωνεία πάνω στη ματαιότητα της εντύπωσης, εδώ ο φακός  χορογραφεί υποδηλούμενα βιώματα και σπάει τις αντιστάσεις του θεατή.

Megalopolis, London, ΜΑΡΚΟΣ ΔΟΛΟΠΙΚΟΣ

     “Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις”.

     Κατερίνα Χουζούρη