Ο άγιος Έρως

Ο Άγιος Έρως. Η εικόνα υπάρχει και μέσα στο βιβλίο του κ. Θεοχάρη Δετοράκη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Κρήτης, Άρχοντα Μεγάλου και Πρωτονοτάριου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας: «Μηνάς ο Μεγαλομάρτυς – Ο Άγιος του Μεγάλου Κάστρου: Αγιολογικά – Υμνολογικά – Ιστορικά», Ηράκλειον 1995, σελίδα 586).

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΩΣ

Παρά ταύτα, οι σύγχρονοι Χριστιανοί και μάλιστα οι ΄Ελληνες υιοθέτησαν ως «άγιον της αγάπης» τον ΄Αγιο Βαλεντίνο, ένα αμφισβητούμενο πρόσωπο της Δυτικής Εκκλησίας, πού ήταν ερωτύλος και «αγαπησιάρης» στα κορίτσια του καιρού του, ενώ η Ορθοδοξία μας (δόξα τω Θεώ!) έχει να μας προσφέρη τον Άγιο Υάκινθο, πού εορτάζομεν στις 3 Ιουλίου (Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, Θαλαμηπόλος), στις 18 Ιουλίου (Άγιος Υάκινθος από την Αμάστριδα) και 24 Δεκεμβρίου (Άγιοι Πρωτάς και Υάκινθος). Μάλιστα, για τον Άγιο Υάκινθο τον Κουβικουλάριο υπάρχει και το ακόλουθο απολυτίκιο:

«Ως λίθος υάκινθος, της Εκκλησίας Χριστού, αστράπτεις τοις πέρασι, ταις των χαρίτων αυγαίς, παμμάκαρ Υάκινθε σύ γάρ ομολογία, πυρσωθείς ευσεβείας, έλαμψας εν αθλήσει, τη του Λόγου μιμήσει εντεύθεν καταφαιδρύνεις, τους σε γεραίροντας.».

Βεβαίως, η Εκκλησία μας έχει να επιδείξη μυριάδες αγίους, οσίους και μάρτυρες παγκάλου ωραιότητος, αγνότητος και αρετής. Θυμηθείτε τον Πάγκαλο Ιωσήφ, πού απέφευγε τους γυναικείους πειρασμούς, τον Άγιο Χριστοφόρο, πού ένεκα της ωραιότητός του και για να μη υποπίπτη σε ερωτικούς πειρασμούς παρεκάλεσε τον θεό να τον κάνη άσχημο (έτσι , κατά την χριστιανική μας παράδοση, έλαβε την μορφήν κυνός),και πλήθος άλλων ανθρώπων της Εκκλησίας μας.
Ποιος, όμως, γνωρίζει ότι η Εκκλησία μας την 25ην Ιουνίου τιμά την μνήμη και ενός άλλου Αγίου πού φέρει το όνομα Έρως ;
Ο Άγιος Έρως, σύμφωνα με το Αγιολόγιον της Εκκλησία μας, ήταν ένας από τά επτά αδέλφια, πού είχε η οικογένειά του, ξακουστά για την ανδρεία τους και υπηρετούσαν ως στρατιώτες στην Θράκη, κατά τά χρόνια του αυτοκράτορος Διοκλητιανού.
Αυτά τά αδέλφια, λοιπόν, (Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός και Λογγίνος), πολεμούσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, ώσπου, σε κάποια μάχη με τους Σκύθες, ο Ορέντιος κατόρθωσε να σκοτώση τον σκληρό και γενναίο αρχηγό τους, Μαραρών. Για το κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε , αλλά συγχρόνως προσκλήθηκε να συμμετάσχη στις θυσίες προς τά είδωλα., πού θα προσφέρονταν για την νίκη του. Ο χριστιανός ήρωας αρνήθηκε ρητά, και διεκήρυξε ότι αυτός ένα Θεό αληθινό αναγνωρίζει και λατρεύει, τον Θεό των χριστιανών. Βέβαια δεν τον τιμώρησαν αμέσως, λόγω του ανδραγαθήματός του. Αλλά μαζί με τα έξι αδέλφια του, τους έστειλαν σε δυσμενή μετάθεση στην Αρμενία, όπου σε λίγο χρόνο ανεκρίθησαν. Τότε και οι επτά αδελφοί μ’ ένα στόμα εδήλωσαν, ότι μέχρι την τελευταία τους πνοή θα μείνουν πιστοί στον Αρχηγό της σωτηρίας τους, και Κριτή τους κατά την ημέρα της παγκοσμίου αναστάσεως και ανταποδόσεως. Κατόπιν αυτού κατεδικάσθησαν σε εξορία μακρινών και σκληρών τόπων, όπου και οι επτά πέθαναν ο ένας κατόπιν του άλλου από κακουχίες και ταλαιπωρίες, χωρίς να βγάλουν έστω και ένα γογγυσμό!…