Φωτεινή Δάρρα, Μέσα από τη μουσική ανακαλύπτεις το Θείο (Μέρος 1ο)

Η Πεμπτουσία έχει την χαρά και την τιμή να φιλοξενεί αποκλειστική συνέντευξη της αναγνωρισμένης τραγουδίστριας και ηθοποιού κυρίας Φωτεινής Δάρρα. Η Φωτεινή Δάρρα βρέθηκε στην Λήμνο και έδωσε το βράδυ της 17ης Αυγούστου συναυλία με τίτλο «Στο φως των αστεριών» στο Γυμνάσιο Μύρινας μαζί με τον μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου. Στο μεταμεσονύκτιο γεύμα μετά το πέρας της συναυλίας και παρά την κούραση είχε την ευγενή καλοσύνη να απαντήσει στις ερωτήσεις στον διευθυντή σύνταξης της Πεμπτουσίας Νίκου Κόϊου.

ΝΚ – Σας ευχαριστούμε πολύ που μας δεχθήκατε για μία συνέντευξη και μάλιστα μετά από την κούραση μίας εξαιρετικής ομολογουμένως συναυλίας! Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε με μία προσωπική ερώτηση σε σχέση με την πορεία σας στην τέχνη. Τι ήταν αυτό που τη σημάδεψε περισσότερο; Θα θέλαμε μία απάντηση που θα βγαίνει πραγματικά μέσα από την ψυχή σας.

ΦΔ – Προσπαθώ να βρω τον τρόπο να αποτυπώσω σε λίγες γραμμές όχι το τι έχω κάνει μέχρι σήμερα, αλλά το πώς έχω νοιώσει. Θα πω, κυρίως, για τους ανθρώπους με τους οποίους έχω βρεθεί μαζί ξεκινώντας από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου και το Νίκο Μαμαγκάκη που ήταν οι πρώτοι που με δίδαξαν και με προέτρεψαν – ενώ ήμουν ηθοποιός – να ασχοληθώ και με τη μουσική να πάω στο εθνικό ωδείο και να σπουδάσω μουσική Συνεχίζω με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μίμη Πλέσσα με του οποίους συνεργάστηκα δισκογραφικά. Τέλος με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Νίκο Ξυδάκη, τον Χρήστο Νικολόπουλο που έχουμε συνεργαστεί σε συναυλιακό επίπεδο. Κατόπιν συνέπραξα με μεγάλες μορφές της παγκόσμιας μουσικής σκηνής: τον μεγάλο τενόρο Ρολάντο Βιγιαζόν, , τον μεγάλο Χιλιανό αγωνιστή της δημοκρατίας Άνχελ Πάρα, τη δική μας Μαρία Φαραντούρη, την Τζένη Βάνου, την Βίκυ Μοσχολιού, τον Λιβανελί κ.α Αυτή για μένα είναι η προίκα μου, αυτή για μένα είναι η ιστορία μου. Πάνω από όλα όμως είναι ο κόσμος ο οποίος πιστά με ακολουθεί. Είναι ο κόσμος που με αγαπάει έτσι όπως τον αγαπάω κι εγώ και αυτό για μένα είναι σπουδαίο, ίσως είναι το πιο σημαντικό και απ’ όλα και από τις συνεργασίες και από τα μεγάλα θέατρα στα οποία έχω τραγουδήσει μέχρι σήμερα .

ΝΚ – Εάν θα υπήρξε ένας τρόπος να δώσετε μέσα με πολύ λίγες λέξεις έναν χαρακτηρισμό στη δουλειά, στο ρεπερτόριο, στο ύφος σας, στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεστε, πως θα το χαρακτηρίζατε;

ΦΔ – Ολοκληρωτικό, είναι ολοκληρωτικό αυτό που κάνω γιατί είναι πολύ έντονο, πηγάζει από μέσα μου, είναι αληθινό. Αληθινό και ολοκληρωτικό.

ΝΚ – Με αυτό το οποίο λέτε μου δίνετε το έναυσμα για την επόμενη η οποία για μένα είναι ίσως η σημαντικότερη ερώτηση που θα ήθελα να σας κάνω σήμερα. Είπατε ότι δίνεστε ολοκληρωτικά, άρα η παρουσία σας πάνω στο σανίδι έχει έναν χαρακτήρα εκστατικό. Κάποτε ένας διακεκριμένος φυσικός επιστήμονας μου είπε το εξής: όταν φτάνεις στα άκρα της επιστήμης, στα όρια της δημιουργίας και πάρα πολύ κοντά στην αρχή, αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτό, λέει, αρχίζεις να αισθάνεσαι μία πνοή του Θεού.

ΦΔ – Ακριβώς. ΝΚ – Λοιπόν, θέλω να σας ρωτήσω, εσείς μέσα από τη μουσική, μέσα από την δουλειά σας αυτήν και τον εκστατικό χαρακτήρα που την χαρακτηρίζει έχετε προσλάβει κάτι τέτοιο και αν ναι με ποιόν τρόπο; Δηλαδή είχατε κάποια τέτοια αίσθηση; Σας φέρνει η μουσική κοντά στο υπερβατικό;

ΦΔ – Είναι πολύ ωραία η ερώτηση και μ’ αρέσει που μου δίνεται η ευκαιρία να το πω έστω και μία φορά αυτό και να το μοιραστώ με τον κόσμο. Πολλές φορές όταν είσαι πάνω στη σκηνή αισθάνεσαι ότι σε οδηγεί κάτι άλλο, ότι δεν είσαι εσύ που οδηγείς τα πράγματα. Αισθάνεσαι ότι υπάρχει όντως ένα Θείο άγγιγμα που εκείνη την ώρα αγγίζει όχι μόνο εσένα, αγγίζει όλες τις ψυχές που είναι εκεί. Χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να το πω επιτέλους αυτό και χαίρομαι πολύ γιατί αυτό όταν μου συμβαίνει, από τη στιγμή που ξεκίνησε να μου συμβαίνει, αισθάνθηκα ότι έρχομαι πιο κοντά στον αρχικό στόχο μου. Ο στόχος του αληθινού καλλιτέχνη είναι να έρθει κοντά στο Θείο. Αυτό ήθελα να κάνω κι εγώ.

ΝΚ – Τώρα με βάζετε σε μεγάλο πειρασμό να πω το εξής, ότι μια από τις μεγαλύτερες, προσωπικότητες της ορθοδοξίας του 20ου αιώνα, ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ ήταν ένας από τους γνωστούς γκαλερίστ – ζωγράφους στη Γαλλία πριν γίνει μοναχός. Αναφέρεται σε πολλά σημεία στα κείμενά του στην σχέση του με την τέχνη. Θεωρούσε την τέχνη στην αρχή της καριέρας του, της ζωής του ως μια ύψιστη μορφή προσέγγισης του Θείου. Λέει ωστόσο ότι όταν έφτασε στα άκρα της τέχνης είδε ότι είχε την ανάγκη να την βάλει στην άκρη ώστε να προσεγγίσει το ίδιο το πρόσωπο μετά του Θεού, δι’ άλλης οδού, της ασκητικής οδού.

ΦΔ – Ναι. Κατάφερε να ξεπεράσει την τέχνη και πήγε ένα στάδιο παραπέρα. ΝΚ – Πιστεύετε δηλαδή ότι κι εσείς ότι υπάρχει και αυτό το στάδιο; ΦΔ – Αδιαμφισβήτητα υπάρχει. Και σ’ αυτό έχουν καταφέρει να φτάσουν οι φωτισμένοι άνθρωποι που ανοίγουν την ψυχή τους και προσφέρουν στο συνάνθρωπο χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Είναι εκεί για να φωτίσουν και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Εμείς προσπαθούμε να προσφέρουμε μέσα από την τέχνη μας. Η αγάπη του κόσμου είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Πριν βγω επάνω στη σκηνή προσεύχομαι. Αλλά και ολόκληρη η διαδικασία της συναυλίας είναι σαν μια προσευχή που κάνουμε μαζί με τον κόσμο. Υπάρχουν στιγμές που τη φωνή μου αισθάνομαι ότι δεν την οδηγώ εγώ, αισθάνομαι ότι την οδηγεί μια ανώτερη δύναμη. ΝΚ – Μάλιστα, μιλάτε για την φωνή. Η φωνή είναι ένα χάρισμα, είναι ένα δώρο το οποίο το θέτει ο άνθρωπος στην υπηρεσία και του κόσμου και του Θεού. Υπάρχει περίπτωση μία φωνή σαν τη δική σας να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε έπαρση και να του δημιουργήσει έτσι συγκρούσεις εσωτερικές;

ΦΔ – Υπάρχει περίπτωση βεβαίως. Πρέπει συνέχεια να έχεις το νου σου και να έχεις στο μυαλό σου τον αρχικό σου στόχο. Ο αρχικός στόχος, ο δικός μου τουλάχιστον, ήταν και παραμένει ο ίδιος: να έρθω κοντά στον κόσμο. Και αυτός είναι ο λόγος που τραγουδάω. Οι τέχνες του θεάτρου και του τραγουδιού αλληλοσυμπληρώνονται. Ούτως ή άλλως η τέχνη είναι μία στην πραγματικότητα. Όλες οι μορφές τέχνης έχουν κοινή αφετηρία και κοινό στόχο. Ο στόχος ο δικός μου είναι η επικοινωνία με τον άνθρωπο, η επικοινωνία με τον κόσμο, η επικοινωνία με τους ανθρώπους που δεν σε έχουν ξαναδεί ούτε σε γνωρίζουν προσωπικά . Δεν τους γνωρίζεις αλλά τους ανοίγεις την ψυχή σου. Για μένα αυτή είναι η σημασία της τέχνης.

ΝΚ – Η επικοινωνία αυτή δεν θέλει και μία εσωτερική καλλιέργεια; ΦΔ – Σαφέστατα. Ψυχική καλλιέργεια χρειάζεται πρωτίστως. ΝΚ – Γιατί δεν θα υπηρετηθεί μετά αυτός ο σκοπός… ΦΔ – Ακριβώς. (Συνεχίζεται)