Όσιος Σοφιανός: Παρών και στις μέρες μας με τα θαύματά του!
22 Απριλίου 2016[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/1Xw8Ku0]
Ονομαζόμαστε Παναγιώτης και Σταυρούλα Χατζηκωστή. Είμαστε παντρεμένοι με τρία παιδιά και κατοικούμε στην Κύπρο, συγκεκριμένα στη Λευκωσία. Τον Νοέμβριο του 2015 είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε και να ζήσουμε τα θαυμαστά σημεία του μέχρι τότε αγνώστου για μας αγίου Σοφιανού επισκόπου Δρυϊνουπόλεως και Αργυροκάστρου (+ 26-11-1711).
Ωστόσο τον άγιο Σοφιανό τον είχαμε ακούσει από τον νονό μου Αριστοτέλη Φ., ο οποίος με δύο πιστούς άλλους λευκωσιάτες, τον κ. Κωνσταντίνο Μ. και κ. Ευστάθιο Χ. τον Οκτώβριο του 2015 επισκέφτηκαν την Πολύτσανη της Βορείου Ηπείρου, στη σημερινή νότια Αλβανία, όπου βρίσκεται το σκήνωμά του και το κενοτάφιο. Στο ιερό προσκύνημα τους συνόδευε ο π. Νεκτάριος Πέττας. Εκεί στην Πολύτσανη, όπως μας διηγείτο ο κ. Αριστοτέλης και μας δείχνει και το βίντεο, που τράβηξε, τους υποδέχτηκε ο αγωνιστής εφημέριος π. Ευθύμιος Καλαμάς. Εκεί τελέσθηκε τελέσθηκε η Ι. Παράκληση ενώπιον του Οσίου. Μάλιστα για να φθάσουν μέχρι εκεί, ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα, ανοίγοντας τον δρόμο διάπλατα. Ο βαφτισιμιός μου συνεχώς έλεγε να μνημονεύουν το όνομά μου Σταυρούλα για να έχει η οικογένειά μου υγεία.
Ωστόσο ένα μήνα αργότερα, την 25η Νοεμβρίου, παραμονήν της εορτής του αγίου Σοφιανού, παρευρέθηκα στο Στρόβολο στο σπίτι του νονού μου, όπου βρισκόταν ο π. Νεκτάριος, επ’ ευκαρία μιας Αγιολογικής Επιστημονικής Ημερίδας της Ι. Μητροπόλεως Κυρηνείας. Ετελείτο το μυστήριό του Αγίου Ευχελαίου και όλοι οι παρευρισκόμενοι είχαμε την ευλογία να προσκυνήσουμε τμήμα του λειψάνου του από το αρχιερατικό χέρι του αγίου Σοφιανού, το οποίο κάποτε κατείχε ο πρώην μητροπολίτης Αργυροκάστρου Παντελεήμων.
Το λείψανο είχε πορφυρό χρώμα και ήταν ζεστό και συνεχώς πύρωνε! Είχες την αίσθηση ότι προσκυνούσες τον ίδιο τον Άγιο ζωντανό. Κάποιοι προσκυνητές ομολόγησαν ότι ένιωσαν να προσκυνούν σάρκα και άλλοι ένιωσαν έντονη ευωδία. Ο Άγιος ως σημειοφόρος έδειχνε στον κάθε ένα μας διαφορετικά ουράνια σημάδια. Σε μία κυρία με τον γιό της, που ασθενούσαν, τους έδειξε μέσα από φοβερά σημεία ότι δίνει μάχη να τους θεραπεύσει. Όλοι όμως συγκλονισθήκαμε από τα θαύματα, που ο Άγιος μας αξίωσε να ζήσουμε!
Στην υποδοχή του τιμίου λειψάνου ο π. Νεκτάριος σε μένα την Σταυρούλα, ξαφνικά μου έδωσε να διαβάσω τους Χαιρετιστήριους Οίκους του αγίου Σοφιανού. Από το περιεχόμενό τους ένιωσα σαν να συστήνομαι και να μου αποκαλύπτετε ο ίδιος ο Άγιος βήμα–βήμα. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα, τα μάτια μου βούρκωναν και ιερό δέος με κατέλαβε. Στο σημείο αυτό θέλω να αναφέρω ότι την εποχή εκείνη αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα υγείας, το οποίο ο π. Νεκτάριος είχε πληροφορηθεί από τον κ. Αριστοτέλη τον Οκτώβριο, όταν βρίσκονταν στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νονός μου, όταν επέστρεψε στην Κύπρο με διαβεβαίωσε ότι όλα θα πάνε καλά χάρη στον άγιο Σοφιανό, στον οποίο είχαν προσευχηθεί με πολλή θέρμη για την υγεία μου. Τότε ήταν και η πρώτη φορά πληροφορήθηκα για την ύπαρξη του αγίου Σοφιανού, παρ’ όλο που εδώ, στην Κύπρο, το όνομά του είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο ως κύριο όνομα η επώνυμο.
Συγκλονισμένη, με καρδιά συντετριμμένη και με δάκρυα ασταμάτητα προσκύνησα το πυρωμένο λείψανο του Αγίου! Η πύρωση και η ζεστασιά, που πήγαζε μέσα από το φυλακτό ήταν ανώτερη από την θερμοκρασία, που έχουμε οι ανθρώπινοι οργανισμοί. Ζήτησα με σεβασμό από τον π. Νεκτάριο να συναντηθούμε την επόμενη μέρα στο σπίτι μου, για να ευλογηθεί η οικογένειά μου και για να τον ευχαριστήσω θερμά για όλες τις Παρακλήσεις, που έκανε, για μένα, και ακόμη για να συζητήσω μαζί του κάποιες πνευματικές μου ανησυχίες. Όμως το βεβαρημένο πρόγραμμα του π. Νεκταρίου και οι δικές μου προγραμματισμένες υποχρεώσεις έδειχναν πως δεν θα ήταν εφικτή μία συνάντηση. Στεναχωρήθηκα, αλλά χαιρέτισα με μία κρυφή αισιοδοξία τον π. Νεκτάριο, όταν μου είπε την φράση Αν θελήσει ο όσιος Σοφιανός θα συναντηθούμε!».
