Στο διάβα της αδιάκοπη λειτουργικής ζωής του Αγίου Όρους, διαμορφώθηκε ένας ιδιότυπος τρόπος εκφοράς και απόδοσης των εκκλησιαστικών μελών. Το αγιορείτικο ύφος, εκφράζοντας την πνευματικότητα του τόπου και διακονώντας την πλούσια βιωματική λειτουργική ζωή των αγιορειτικών ακολουθιών, αποτελεί σημείο αναφοράς για τη σύγχρονη, πλουραλιστική ψαλτική πραγματικότητα. Μια νέα γενιά αγιορειτών ψαλτών, μεταξύ των οποίων ο Ιερομόναχος Αντύπας, ο π. Δαμασκηνός Νεοσκητιώτης, ο π. Ιάκωβος Καρεώτης, παρέλαβαν τη ψαλτική σκυτάλη από τις προηγούμενες μεγάλες ψαλτικές μορφές του Αγίου Όρους, διακο-Διονύσιο Φιρφιρή, Μελέτιο Συκεώτη και συνεχίζουν επάξια το διακόνημα του ψάλτη.
Παράδοση και ανανέωση για το Άγιον Όρος είναι δυο σταθερές αρχές στη διαχρονική ιστορία της αθωνικής κοινότητας. Με εχέγγυα την ελευθερία που δίδει ο μοναχικός τρόπος ζωής και τις σταθερές βάσεις της αγιοπνευματικής ζωής, οι αγιορείτες με δυναμισμό και δημιουργική πνοή, προσλαμβάνουν και αξιοποιούν με διάκριση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και τη πολιτισμική περιρρέουσα κατάσταση. Με το αυτό πνεύμα στη ψαλτική τέχνη η νέα γενιά αγιορειτών ψαλτών εκφράζει, με νέες εκδόσεις και συνθέσεις, τη χορωδιακή ερμηνευτική πρακτική, τη μουσικοθεωρητική ενασχόληση, την αδιάκοπη ανανεωτική και αναγεννησιακή διάσταση της παράδοσης.
Για το ύφος και ήθος της αγιορείτικης ψαλτικής βλέπε εδώ
Ο π.Ιάκωβος Αγιορείτης, Πρωτοψάλτης Πρωτάτου ψάλει το «Κύριε εκέκραξα», σε μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου, ήχος Α΄.