Όλα τα μοίραζε…

Ο Ρώσος ιερομάρτυρας Ονούφριος (Γκαγκαλιούκ), αρχιεπίσκοπος Κούρσκ (1889- 1938).

Ο άγιος νέος ιερομάρτυρας του Χριστού Ονούφριος (Γκαγκαλιούκ, + 1938), αρχιεπίσκοπος Κούρσκ, zούσε απλά και ασκητικά. Ποτέ δεν φρόντιζε ούτε για το καθημερινό του ψωμί.

Ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με ό,τι του έστελνε, αν του έστελνε κάτι, ο Κύριος. Στο κατάλυμά του είχε ελάχιστα πράγματα, μόνο τα απαραίτητα. Τα ρούχα του ήταν λιγοστά και ευτελή.

Οι πιστοί, βλέποντας τη στέρησή του, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον εφοδιάσουν με πράγματα που θα διευκόλυναν τη ζωή του. Μα εκείνος όλα όσα του έδιναν τα μοίραζε.

Χρήματα του έδιναν; Τα μοίραζε σε φτωχούς. Ρούχα του έδιναν; Τα χάριζε σε γυμνούς. Τρόφιμα του έδιναν; Τα πρόσφερε σε πεινασμένους.

Στο σπίτι του μαζεύονταν κάθε μέρα διάφοροι δυστυχισμένοι άνθρωποι, που ήξεραν πόσο σπλαχνικός ήταν, και ζητούσαν τη βοήθειά του. Έτσι, σ’ εκείνον δεν έμενε ποτέ τίποτα.
Κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ χτύπησε την πόρτα του ένας ηλικιωμένος ιερέας, που μόλις είχε απελευθερωθεί από σοβιετικό στρατόπεδο. Ήταν άρρωστος, πεινασμένος και ξυλιασμένος, καθώς φορούσε μόνο ένα καλοκαιρινό ζωστικό κι αυτό κουρελιασμένο.

Ο αρχιεπίσκοπος του παραχώρησε το πρόχειρο μπάνιο του, για να πλυθεί, και του έδωσε καθαρά ρούχα. Έπειτα του πρόσφερε φαγητό και, τέλος, τον έβαλε να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, ενώ ο ίδιος ξάπλωσε σ’ έναν πάγκο.
Το πρωί, φεύγοντας για το χωριό του, ο γερο-ιερέας φόρεσε το δικό του ζωστικό, πλυμένο τώρα και μπαλωμένο. Την ώρα, όμως, που αποχαιρετούσε τον ιεράρχη, εκείνος, βλέποντάς τον με το λεπτό αυτό ρούχο, δεν τον άφησε να φύγει.

Έβγαλε αμέσως από μια ντουλάπα ένα καινούργιο ράσο, χοντρό και ζεστό, που του το είχαν χαρίσει λίγο καιρό πριν οι πιστοί, και του το φόρεσε ο ίδιος. Ύστερα τον ευλόγησε και τον ασπάστηκε. Ο ιερέας του φίλησε το χέρι και αναχώρησε, κλαίγοντας από χαρά.

Από το βιβλίο «Άγιοι κατάδικοι-Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ου αι.» έκδοση Ι. Μ. Παρακλήτου.