Ο όσιος Θεόφιλος διά Χριστόν σαλός φέρνει σε μετάνοια την αλαζονική και άσπλαχνη γαιοκτήμονα!

Ο όσιος Θεόφιλος ο διά Χριστόν σαλός.

Μια άλλη φορά μια ονομαστή γαιοκτήμων ήρθε στον μακάριο [τον όσιο Θεόφιλο τον διά Χριστόν σαλό] περιτριγυρισμένη από ένα ολόκληρο πλήθος δουλοπαροίκων, καθισμένη στην άμαξα της. Σταμάτησε μπροστά στην κατοικία τού μακαρίου και μ’ ένα χαμόγελο άρχισε να κοιτά πίσω απ’ το μονόκλ προς όλες τις κατευθύνσεις.
– Για πες μου σε παρακαλώ. Πού είναι αυτός ο Θεόφιλος που μένει εδώ;
Ρώτησε υπεροπτικά τον υποτακτικό του, που ήρθε προς το μέρος της.
– Εκεί είναι και σκάβει τον κήπο.
Η περίεργη κυρία έριξε μια ματιά πίσω και είδε τον Θεόφιλο να σκάβη αυλάκια φορώντας μόνο το εσωτερικό μακρύ του πουκάμισο.
– Αλλοίμονο, τι απολίτιστος! Να περιφέρεται μέσα στο Μοναστήρι μη φορώντας τίποτα άλλο παρά ένα μακρύ πουκάμισο!
Κι έφτυσε δίπλα της με περιφρόνηση.
– Τίποτ’ άλλο, παρά ένα μακρύ πουκάμισο…
Είπε ο Στάρετς μιμούμενος την φωνή της, καθώς την πλησίαζε.
– Ε, συ λευκοχέρα αρχόντισσα! Και γιατί έχεις γδύσει τους δουλοπάροικους μέχρι και το τελευταίο τους πουκάμισο; Γιατί τους πέταξες στο δρόμο χωρίς ένα κομμάτι ψωμί;
Για να εκμεταλλεύεσαι τους ανθρώπους δεν έχεις συνείδηση, αλλά τώρα μπροστά σ’ έναν ταπεινό Μοναχό σε πιάνει ντροπή; Μετανόησε, υπερβολική υπερηφάνεια!
Αγάπα τον πλησίον σου, γιατί αλλοιώς θάναι πολύ πικρό το για σένα όταν η αμαρτωλή σου ψυχή θα σταθή γυμνή από τις αδιάντροπες πράξεις σου μπροστά στη Θεία Δικαιοσύνη.

Αυτή η ψυχρολουσία τόσο πολύ συγκλόνισε την γυναίκα, που αμέσως πετάχτηκε έξω απ’ την άμαξα και με δάκρυα μετανοίας πέρασε μια ολόκληρη ώρα στο κελλί του Στάρετς ικετεύοντας τον να την συγχωρέση και να προσεύχεται γι’ αυτήν.

Από το βιβλίο ο “Στάρετς Θεόφιλος, ο διά Χριστόν σαλός, ασκητής της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου”. Έκδοση Ιεράς Μονής “Παναγίας του Έβρου”.