Αγιοκατάταξη Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου η οποία συνήλθε σήμερα 23 Ιουνίου 2020 στο Σαμπεζύ της Ελβετίας, προχώρησε στην Αγιοκατάταξη του Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου. Ο Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος Πούλος) γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Αγρινίου το 1919. Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1957 από τον αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο.

Υπηρέτησε ως Γραμματέας της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, λαϊκός Ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελος αυτής. Στις 25 Ιουνίου 1967 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Εδέσσης και Πέλλης. Προηγουμένως στις 22 Ιουνίου 1967 η Ιερά Σύνοδος με απόφασή της προσήρτησε στη Μητρόπολη Εδέσσης και την Επαρχία Αλμωπίας, την οποία απέσπασε από τη Μητρόπολη Φλωρίνης. Η χειροτονία έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών. Την χειροτονία τέλεσε ο μαρτυρικός Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος, ο οποίος χειροτόνησε κατά τη διάρκεια της ζωής του επισκόπους που αναδείχθηκαν σε σπουδαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, όπως ο νυν ανακηρυχθείς Άγιος Καλλίνικος Εδέσσης, ο Κονίτσης Σεβαστιανός, ο Κερκύρας Πολύκαρπος, ο Λαρίσης Θεολόγος και ο Θηβών Νικόδημος (Γέρων του νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β΄).

Ο Όσιος Καλλίνικος εκοιμήθη μετά από μακροχρόνια ασθένεια στην Αθήνα στις 7 Αυγούστου 1984. Κατά τη νοσηλεία του στην Αγγλία είχε αφήσει στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και στους ανθρώπους που τον υπηρετούσαν ή τον επισκέπτονταν αίσθηση αγίου ανθρώπου.

Στην επαρχία του είχε την ευλογημένη συνήθεια να ιδρύει καινούργιες Εκκλησίες αφιερωμένες σε αγίους που δεν τιμώνται συχνά (Ευαγγελιστού Ματθαίου, αγίου Δωροθέου, Αγ. Αλεξίου ανθρώπου του Θεού κ.ά.).

Στήριξε πολλούς νέους με αυθεντική και ειλικρινή ιερατική κλίση, υπήρξε άοκνος λειτουργός και επισκεπτόταν συχνά ακόμη και το πιο απόμακρο χωριό της επαρχίας του.  Στις επισκέψεις του αντιμετώπιζε τα μικρά παιδιά με αγάπη και σεβασμό σαν να ήταν μεγάλοι άνθρωποι και τα ενίσχυε στη διακονία τους και τη συμμετοχή τους στην λειτουργική ζωή. Πέραν τούτου ήταν ιδιαιτέρως φιλομόναχος, επισκεπτόταν τακτικά το Άγιον Όρος όπου είχε τελέσει και αρκετές χειροτονίες.

Στα νιόπαντρα ζευγάρια που τον επισκέπτονταν στο λιτό επισκοπείο του στην Έδεσσα μαζί με τις πατρικές ευχές και νουθεσίες δώριζε και την Καινή Διαθήκη συνήθως με προσωπική αφιέρωση.

Ήταν εντελώς αφιλοχρήματος και εντελώς δοσμένος στον Θεό. Διηγούνται δύο περιστατικά χαρακτηριστικά του οσίου ανδρός:

Όταν χειροτονήθηκε επίσκοπος, εξ αιτίας των ελεημοσυνών και της αφιλοχρηματίας που ασκούσε ως αρχιμανδρίτης δεν είχε τα χρήματα να αγοράσει αρχιερατική στολή και δανείσθηκε από τον επίσκοπο αδελφό του μία.

Επίσης, σε μία από τις τελευταίες του λειτουργίες πριν τον καταβάλει η ασθένεια, κατά την αρχιερατική ευλογία όταν ανέπεμπε το «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και είδε…» το ένα του χέρι κατά την ύψωση έπαθε αγκύλωση, ωστόσο αυτός συνέχισε την λειτουργία έστω και με δυσκολία.

Άφησε μνήμη αγαθού και ενάρετου ανδρός, με ασκητικό φρόνημα, αφιερωμένου ολοκληρωτικά στη διακονία της Εκκλησίας με σημεία αγιότητας ακόμα από την επίγειο βιοτή του.

Ας έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του στον ουράνιο θρόνο!